شهر خبر

پس لرزه های بیانیه ۱۱۰ امضایی /به تکثر صداها درون جریان اصلاح‌طلب نیاز داریم /ما از نسل امیدیم، اگر گروهی نیستند گناه ما چیست؟!

پس لرزه های بیانیه ۱۱۰ امضایی /به تکثر صداها درون جریان اصلاح‌طلب نیاز داریم /ما از نسل امیدیم، اگر گروهی نیستند گناه ما چیست؟!

یک چهره سیاسی اصلاح طلب گفت: من معتقدم بزرگان جریان اعتدال و اصلاحات باید ماه‌ها قبل از این انتخابات، اعتمادسازی با حاکمیت را انجام می‌دادند تا فضای انتخاباتی بتواند توامان با دموکراسی و رو به آینده باشد.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، برخی منتقدان بیانیه‌ی ۱۱۰ امضایی می‌گویند جبهه اصلاحات و جریان اصلاح‌طلب با این بیانیه‌ دچار انشقاق شده است. سعید الله‌بداشتی، فعال اصلاح‌طلب، دیدگاه‌های خود را درباره‌ی شرایط امروز اصلاحات و اصلاح‌طلبان گفته است.

مشروح گفتگوی او را در ادامه به نقل از انصاف نیوز می‌خوانید:

* آنچه امروز درون جبهه اصلاحات شاهد آن هستیم، مبنی بر شرکت یا عدم شرکت، کنش یا عدم کنش، حضور یا عدم حضور و ….. را جدال بین امید و یاس می‌دانم. حضور جریان انحصارطلب در ارکان مختلف حکومت و دولت، بخشی از آن، نتیجه‌ی سیاست عدم فعالیت و عدم مشارکت گروهی از دوستان است. متاسفانه نتیجه‌ی حضور این اصولگرایان و تندروهای پایداری، هم هر روز در زندگی مردم قابل لمس است. جریان انحصارطلب با رویکرد عدم مشارکت اتفاقا مشکلی ندارد و بلکه از آن استقبال هم می‌کند.

*چند ماه قبل خدمت آقای روحانی هم عرض کردم که رویکرد حمایتی‌تان در انتخابات را حول جوانان، نخبگان اقتصادی و نسل جوان تحولخواه بنا نهید. به ایشان گفتم از انتخاب چهره‌های تکراری برای کاندیداتوری پرهیز کنید

*البته پیش‌گام این اتفاق، اعتمادسازی با حاکمیت است. آنچه که به نظر می‌آید نسل ما از آن ناتوان است، همین اعتمادسازی در حاکمیت است. دلیل آن هم این است که زمام جریان اصلاحات در دست کسانی‌ست که متعلق به دهه‌ی ۲۰ و ۳۰ هستند نه دهه‌ی ۶۰ و ۷۰. اما حماسه‌آفرینی‌ها مربوط به همان دهه ۶۰ و ۷۰ است.

*امروز می‌توانم با قاطعیت بگویم ما به تکثر صداها در درون جریان اصلاح‌طلب نیز نیاز داریم. برگزاری فوری کنفرانس‌های خبری برای احتمالاً جلوگیری از انعکاس صداهای متفاوت از درون جریان اصلاحات آن هم از سوی نسلی متفاوت از دهه ۶۰ و ۷۰ به نفع توسعه و دموکراسی نیست.

*ما از نسل امیدیم. اگر گروهی نیستند گناه ما چیست؟! دوم خرداد ۷۶ را هم نسل دهه ۶۰ با امید و تحرک اجتماعی به حماسه تبدیل کرد. اگر قرار بود از آینده‌ی کشور ناامید شویم که نمی‌ماندیم؛ یا افسرده می‌شدیم و یا مهاجرت می‌کردیم.

*ما امروز فراتر از شعار نیاز به راهکارهایی جدید و خلاقانه برای برون‌رفت از این فضای انسداد و انحصارطلبی حاکم در دولت هستیم. اتفاقا این راهکارها هم در دست نسل‌های جوان‌تر است.

۲۷۲۱۵