مصطفی رزاق کریمی مستندساز که به تماشای فیلم مستند سینمایی «ایساتیس» آمده بود، درباره این فیلم به خبرنگار سینمایی ..... گفت: من با کمال‌میل دوست داشتم فیلم «ایساتیس» را ببینم. از دلایلی که باعث شد مشتاق دیدن این فیلم باشم، این بود که حدود ۲۷ سال پیش من یک فیلم سینمایی درباره پیدایش ایران ساختم. کل این فیلم گذری بر تاریخ ایران در بخش‌های مختلف بود و به همین دلیل من وقتی ایساتیس را دیدم، خوشحال شدم چون یک خاطره ۲۷ ساله با فیلم «یاد و یادگار» را برای من زنده کرد.
او به فیلم «ایساتیس» اشاره کرد و تاکید کرد: فیلم خوبی بود و از دیدن فیلم «ایساتیس» خوشحال شدم؛ اندازه‌ها در فیلم درست بود و متن‌ها خوب بود و غلو شده نبود. قصه آب و هرآن چیزی که در آن اشاره شده است، کار را برای بیننده و برای منِ نوعی که حرفه و کارم مستند است، دلنشین بود. «ایساتیس» در بخش تدوین، فیلمبرداری و دیگر ابعاد، موفق بود و به‌نظرم پژوهش و تحقیقی خوبی درباره آن صورت گرفته بود.
این مستندساز، زحمات علیرضا دهقان برای ساخت «ایساتیس» را ستودنی دانست و با بیان اینکه کار خوبی صورت گرفته است، گفت: من یزد را به خاطر تولید فیلم «یاد و یادگار» مورد بررسی قرار داده‌ام؛ این شهر ویژگی‌های زیادی دارد. نمی‌توانم بگویم این شهر ناشناخته است اما همواره در یزد از بادگیرها صحبت شده است درحالی که در «ایساتیس» بیشتر از بادگیرها حرف زده می‌زند و به زندگی و تاریخ پرداخته است. مخاطب در این فیلم زندگی و تاریخ را لمس می‌کند و فیلم به‌خوبی قنات را تعریف می‌کند؛ فیلم به هرجایی می‌رسید، اجمالا نه بلکه تحقیقاً بسیار خوب توانسته متمرکز می‌شود و یزد را تعریف می‌کند.
رزاق کریمی به بخش‌هایی از این فیلم اشاره و عنوان کرد: در برخی از پلان‌های فیلم، نماهایی دوری از شهر و بادگیرها نشان داده می‌شود؛ در این نما ماشین‌ها و خیابان نمایش داده می‌شود که دلم می‌خواست آن‌ها را نمی‌دیدم که البته حتماً تعمدا توسط کارگردان نمایش داده شده و به دلیلی بوده است. البته این مساله در این فیلم مهم نیست؛ فیلم کشش داشت و خسته‌کننده نبود که امیدوارم در آینده نیز شاهد کارهای جذاب دیگری از این کارگردان جوان باشیم.
این مستندساز پیشکسوت در پایان در پاسخ به اینکه آیا مخاطب می‌تواند با چنین مستندهایی ارتباط براقرار کند، گفت: حتماً باید توجه کنیم که فیلم «ایساتیس» کار جهانگردی نیست هرچند در بخشی از آن جهانگردی وجود دارد اما فیلم مستند و تاریخ را معرفی می‌کند و اینکه «ایساتیس» از کجا می‌آید. من این فیلم را در پردیس چارسو دیدم، عده‌ای که در سالن بودند، همگی تا انتهای فیلم در سالن ماندند و کسی بلند نشد و این مساله‌ی مهمی برای فیلم است که مخاطب را خسته نمی‌کند و یک تشنگی به وجود می‌آورد که ببینند یزد کجاست و قرار است به کجا برسد لذا بیننده ارتباط برقرار می‌کند.
فیلم مستند «ایساتیس»، پیشتر جایزه بهترین فیلم هفتمین جشنواره جهانی فیلم اوشن سیتی آمریکا، جایزه بخش اکولوژی در نهمین جشنواره سبز مونته‌نگرو، جایزه ویژه دبیر چهاردهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت»، نامزدی سیمرغ بهترین فیلم مستند سی و نهمین جشنواره فیلم فجر، نامزدی بهترین فیلم نتپک سی و هشتمین جشنواره جهانی فجر، تندیس سیمین بهترین مستند از جشنواره بین المللی فیلم رشد، جایزه بهترین فیلم بخش بین‌الملل هشتمین جشنواره بین المللی جشنواره شهر، نامزدی بهترین فیلم و بهترین صداگذاری از جشن مستند سینمای ایران، برگزیده بهترین فیلمبرداری و بهترین موسیقی از جشن مستند سینمای ایران را کسب کرده است.
ابوالحسن تهامی‌نژاد، نصرالله مدقالچی، زهره شکوفنده و مریم شیرزاد راویان این مستند سینمایی هستند.
در خلاصه داستان «ایساتیس» آمده است: «این داستان سفر است. سفری به درازای هزاران سال در دل کویر بی آب و علف، در مرکز این سرزمین کهن. روایتی که راویانش آب، باد، خاک و آتش هستند. این آشنایان ناآشنا، پس گوش دل بسپار که شرحی شنیدنی است.»
۲۴۵۲۴۵