اعضای مجلس شورای اسلامی در تصویب‌نامه‌ای، مقدار وام‌های مورد نیاز جهت تهیه مسکن برای ایثارگران را مشخص کردند.
در جلسه علنی امروز شنبه و در راستای ادامه کار بر روی جزئیات بودجه ۱۴۰۳ در قسمت هزینه‌ها، نمایندگان مجلس بند پنجم (۵) از تبصره سیزده (۱۳) را به تصویب رساندند.
بانک مرکزی مکلف است به مشمولین ماده ۳ مکرر با رعایت ماده (۶۲) قانون الحاق برخی مواد به قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت (۲) قانون جامع خدمات رسانی به ایثارگران که تسهیلات مسکن دریافت نکرده‌اند، تسهیلات لازم برای تأمین مسکن ایثارگران حداقل به صدهزار نفر از مشمولان تا سقف هفت میلیارد و ۵۰۰ میلیون ریال با تأیید بنیاد شهید و امور ایثارگران اعطاء نماید.
تامین مسکن برای ایثارگران ارجاع دارد به برنامه‌ها و ابتکارات دولتی و غیردولتی که با هدف فراهم کردن شرایط مناسب زندگی و مسکن برای کسانی که خدمات ارزنده و یا قربانی‌هایی برای کشورشان ارائه داده‌اند، از جمله جانبازان، آزادگان و خانواده‌های شهدا و همین‌طور خدمتگزاران در حوادث و جنگ‌ها، ایجاد شده است. این تدابیر شامل اختصاص یارانه، وام‌های با بهره پایین یا بخشودگی، و یا ساخت و اهدای خانه‌های ویژه می‌شود تا بتوان همت و فداکاری آنان را با تضمین کیفیت زندگی شایسته قدردانی کرد.
مجلس و دولت نقش حیاتی و مکملی در خرید مسکن ایثارگران ایفا می‌کنند. این نقش‌ها را می‌توان به صورت زیر توصیف کرد:
مجلس شورای اسلامی مسئولیت قانون‌گذاری و تعیین چارچوب‌های کلی برای سیاست‌های مسکن ایثارگران را دارد.
تصویب قوانین ویژه برای تسهیل در اعطای تسهیلات و وام‌های مسکن به ایثارگران.
تعیین و تصویب بودجه لازم برای اجرای برنامه‌های مسکن و نظارت بر نحوه هزینه‌کرد منابع.
دولت به عملیاتی کردن قوانین تصویب شده توسط مجلس و اجرای برنامه‌های مسکن ایثارگران می‌پردازد.
هماهنگی با وزارتخانه‌ها و سازمان‌های ذیربط مانند بنیاد شهید و امور ایثارگران برای تهیه و توزیع واحدهای مسکونی.
مدیریت وام‌ها، یارانه‌ها و سایر مزایای مالی مرتبط با مسکن ایثارگران.
مجلس نظارت بر نحوه اجرای قوانین و مصوبات را بر عهده دارد تا از اجرای درست و عادلانه آنها اطمینان حاصل شود.
دولت نیز باید گزارش‌هایی را درباره پیشرفت برنامه‌ها و میزان دسترسی ایثارگران به مسکن ارائه دهد.
از این طریق، مجلس و دولت با همکاری یکدیگر می‌توانند به ایثارگران کمک کنند تا به حقوق خود در زمینه مسکن دست یابند و کیفیت زندگی بهتری را تجربه کنند.
تخصیص وام برای خرید یا ساخت مسکن برای شهروندان دارای چندین جنبه از اهمیت به ویژه است:
تقویت ثبات اقتصادی:
امکان دسترسی به وام مسکن می‌تواند به افزایش تقاضا برای ساخت‌وساز منجر شود که یک موتور محرک مهم برای اقتصاد به شمار می‌رود.
سرمایه‌گذاری در بخش مسکن موجب گسترش شغل و افزایش فعالیت‌های اقتصادی مرتبط می‌شود.
تقویت امنیت اجتماعی و ثبات:
داشتن مسکن مناسب به عنوان یکی از نیازهای اساسی انسان، احساس امنیت و استقرار را برای خانواده‌ها فراهم می‌آورد.
خانه‌دار شدن افراد به آنها کمک می‌کند تا بر دیگر بخش‌های زندگی خود مانند تحصیل و کار تمرکز کنند.
بهبود سلامت فیزیکی و روانی:
مسکن مناسب موجب بهبود شرایط بهداشتی و سطح سلامت جسمی ساکنین می‌شود.
داشتن خانه تضمین‌کننده‌ی یک محیط پایدار و مناسب برای رفاه و پرورش خانواده است.
تقویت بنیه فرهنگی و اجتماعی:
خانواده‌هایی که صاحب خانه هستند معمولاً در فعالیت‌های محلی و اجتماعی نیز شرکت فعال‌تری دارند که این امر می‌تواند به تقویت حس جامعه‌پذیری و همبستگی اجتماعی کمک کند.
فراهم آوردن عدالت اجتماعی:
وام‌های مسکن به افرادی که به دلیل محدودیت‌های مالی قادر به خرید خانه نیستند، کمک می‌کند تا به سمت دارایی‌های ثابت مانند خانه حرکت کنند.
به کاهش شکاف طبقاتی کمک می‌کند، زیرا افراد با درآمد کمتر قادر خواهند بود خانه‌ای را که متعلق به خودشان است داشته باشند.
به همین دلایل، تخصیص وام مسکن یک اولویت سیاست‌گذاری برای دولت‌ها به شمار می‌رود و می‌تواند به عنوان راهکاری برای بهبود کیفیت زندگی و پایداری اجتماعی مؤثر عمل کند.