گزارش ها نشان می دهد که مردم علاقه چندانی به گذرگاه غذای جدید پایتخت ندارند و همان خیابان سابق ۳۰ تیر را می پسندند.
شاید اگر آدم شکمویی باشید، قطعا نام خیابان ۳۰ تیر را شنیده اید که روزی پاتوق شکوهای تهران بود. در این خیابان با سنگ فرش زیبا، می شد قدم زد و از بوی غذای پیچیده در محیط لذت برد. همین تنوع غذایی و بوهای اشتها برانگیز، انتخاب را برایمان سخت می کرد و نمی دانستیم از کدام مغازه خرید کنیم. البته گذر از این خیابان ربطی به شکمو بودن نداشت و شاید هرکس که در این خیابان خوشمزه قدم می زد، دلش ضعف می رفت و دوست داشت حداقل یک سیب زمینی سرخ شده بخورد.
این خیابان جذاب، تبدیل به پاتوقی شده بود تا افراد، شب را به تفریح و خوردن یک شام دلچسب سپری کنند و مدت ها وقت بگذرانند. شاید به جرات بتوان گفت که از اطراف تهران نیز برای وقت گذرانی و خوردن یک غذای دلچسب به این گذرگاه می آمدند و یک عالمه عکس و فیلم را در کنار غذا تهیه می کردند. اما باوجود آنکه این مکان، رونق بسیاری گرفته بود، تصمیم به جمع آوری آن گرفته شد و اعلام کردند که خیابان سی تیر دیگر پاتوق غذا نخواهد بود. چند روز قبل از جمع آوری گذرگاه سی تیر، علیرضا زاکانی شهردار تهران گفته بود که موزه ملی اعلام کرده است، وجود اغذیه فروشی‌ها در کنار موزه ملی آثار مخربی برای آثار آن دارد. قصد داریم با تدبیری که به کار بسته می‌شود، از آسیب به این نفایس ملی و آثار تاریخی جلوگیری کنیم.
دلیل های بسیاری هم برای جمع آوری این گذرگاه آوردند که شاید خالی از منطق باشد. خوراکی ها و به طور کل گردشگری غذا، یکی از عواملی است که گردشگر به همراه دارد و شاید بو و دود غذا آنقدر باعث تخریب آثار در موزه ها نشود. گردشگرانی که برای بازدید از موزه به خیابان ۳۰ تیر مراجعه می کردند، بعد از بازدید می توانستند در این خیابان غذای ایرانی را میل کنند و با فرهنگ غذایی ایران آشنا شوند. اما با جمع آوری این گذرگاه، اقتصاد و همچنین ورود گردشگر نابود می شود. انتقادهای بسیاری نسبت به جمع آوری این خیابان ها مطرح شد و واکنش های زیادی را به همراه داشت. این انتقادها از اقدام شهردار تهران کاملا درست است و این کار باعث نابودی مشاغل خیابانی و همچنین ورود گردشگر به تهران می شود. غذاهای خیابانی برای هرکس به ویژه گردشگران از جذابیت بالایی برخوردار است و باید این اقدام شهردار تهران را ناکارآمد و به دور از عقل و منطق دانست.
اقتصاد و معیشت بسیاری از افراد در گروی این خیابان بود و روزانه مشتریان بسیاری داشتند. در گزارش های قبلی، زمانی که با چند غرفه دار در این خیابان صحبت هایی را کردیم، اعلام شد که روزانه مبلغ ۳ الی ۴ میلیون تومان فروش دارند که درآمد بسیار خوبی محسوب می شد. صحبت های بسیاری از انتقال این پاتوق جذاب به گوش می رسید و با تصمیم جمعی از مسئولان، این گذرگاه به شرق تهران منتقل شد.
با انتقال این گذرگاه به منطقه ای دیگر، قطعا مشتریان ثابت بسیاری از غرفه ها از دست رفته اند و شاید به جرات بتوان گفت که چراغ سی تیر جدید کمی بی فروغ شد. مشتریانی که به این مکان مراجعه می کردند، به علت دور بودن مسیر، ترجیح دادند که قید ۳۰ تیر جدید را بزنند و این مسیر طولانی را برای خوردن غذا نروند.
شاید یکی از دلایل اصلی که مردم شهر و اطراف پایتخت را به ۳۰ تیر می کشاند، بافت قدیمی و سنگ فرش این گذرگاه بود که حال و هوای بسیار خوبی را این مکان داده بود. شاید بیشترین دلیل را بتوان همین امر نام برد. سالیان سال و از سال ۹۶ بود که استارت غرفه های خیابان ۳۰ تیر خورد و شهردار وقت تهران در همان سال، مجوز ساخت ۳۰ سازه را در این خیابان صادر کرد. در ابتدا قرار بود که این مکان موقتی بوده و تنها یک سال فعالیت کند. اما به علت استقبال بیش از حد شهروندان، تصمیم بر این شد که فعلا به فعالیت خود ادامه دهد. کار تا جایی ادامه پیدا کرد که علیرضا زاکانی، شهردار فعلی تهران اعلام کرد که این مکان بنا به دلایل متفاوتی باید جمع آوری شود که همین اتفاق هم افتاد.
اینجا در گذرگاه جدید ۳۰ تیر، حال و هوای خیابان اصلی ۳۰ تیر را ندارد و استقبال مردم نشان می دهد که همان مکان قبلی را دوست دارند. همان مکان با سنگ فرش های قدیمی و حال و هوای قدیم. نام این گذرگاه جدید را برکت گذاشته اند و گفته می شود که در این خیابان ۲۷ غرفه غذا و ۳ غرفه هم برای موضوعات فرهنگی و فروش کتاب در نظر گرفته شده است. گفته می شود برای اینکه این گذر رونق بگیرد در ۶ ماه اول در پرداخت کرایه غرفه‌ها، ۵۰ درصد تخفیف در نظر گرفته است. باوجود تمام این ماجراها و بازگشایی گذرگاه جدید، مردم همچنان همان گذرگاه ۳۰ تیر را دوست دارند و میل و علاقه ای به گذرگاه خوراکی برکت نشان نمی دهند.