به گفته محمدصادق الحسینی، کارشناس اقتصادی، وضعیت بازار مسکن نیز خوب نیست. بر اساس نمودار تعداد پروانه‌های ساختمانی صادر شده در شهر تهران در طی ۲۳ سال گذشته، هرگز وضعیت به این حد خراب نبوده است.
وی به شدت تأکید می‌کند که در کنار سایر عوامل، در اواسط سال آینده بازار مسکن دوباره با مشکل مازاد تقاضا مواجه خواهد شد. البته این اتفاق ممکن است در صورت ابلاغ قانون مالیات بر عایدی سرمایه رخ دهد که قطعاً تمامی بازی‌ها را به هم می‌ریزد.
حال بازار مسکن خوب نیست؛ این تصویری است که این روزها آگاهان به حوزه مسکن عنوان می‌کنند. نمودار تعداد پروانه‌های ساختمانی حاکی از آن است که بازار مسکن از سال ۹۰ تاکنون با ریزش عجیب در صدور تعداد پروانه‌های ساختمانی برای ساخت مسکن روبه‌رو بوده است.
محمدصادق الحسینی، کارشناس اقتصادی می‌گوید: وضعیت بازار مسکن هم خوب نیست؛ نمودار تعداد پروانه‌های ساختمانی صادر شده در شهر تهران در ۲۳ سال اخیر نشان می‌دهد که هیچ‌وقت اوضاع به این خرابی نبوده است.
وی تاکید می‌کند: این در کنار سایر متغیرها، یعنی اواسط سال بعد مسکن دوباره دچار مازاد تقاضا می‌شود؛ مگر این‌که قانون مالیات بر عایدی سرمایه ابلاغ شود که کلا بازی‌ها را به‌هم می‌ریزد.
دلایل راکد شدن بازار مسکن می‌تواند به صورت گسترده‌ای متنوع باشد و به وابستگی به شرایط مختلف اقتصادی و سیاسی بستگی دارد. اما برخی از عواملی که می‌توانند به راکد شدن بازار مسکن کمک کنند عبارتند از:
۱. نوسانات قیمت مسکن: نوسانات قیمت‌ها و عدم پایداری در بازار مسکن می‌تواند باعث عدم اطمینان خریداران و فروشندگان شود و در نتیجه بازار را راکد کند.
۲. کاهش تقاضا: کاهش تقاضا برای خرید مسکن به دلیل عوامل مختلف مانند رکود اقتصادی، کاهش درآمد، عدم اعتماد به اقتصاد و سیاست‌های تنش‌زا می‌تواند بازار را راکد کند.
۳. افزایش عرضه: افزایش عرضه مسکن ناشی از ساخت و ساز بیش از حد و وجود مسکن‌های خالی می‌تواند باعث راکد شدن بازار شود.
۴. محدودیت‌های اعتباری: محدودیت‌های اعتباری و سخت گیری در شرایط وام‌دهی می‌تواند باعث کاهش توانایی خریداران در دسترسی به وام و خرید مسکن شود و در نتیجه بازار را راکد کند.
۵. سیاست‌های دولتی: سیاست‌های دولتی و تغییرات در قوانین و مقررات مربوط به بازار مسکن می‌تواند تأثیر مستقیمی بر روند بازار داشته باشد و در صورت عدم استقرار و پیش‌بینی مناسب، بازار را راکد کند.
مهم است توجه داشت که این فاکتورها می‌توانند در هر بازار مسکن متفاوتی متفاوت باشند و بسته به شرایط محلی و عوامل داخلی و خارجی، تأثیر متفاوتی داشته باشند.
برای کنترل افزایش قیمت خانه، می‌توان از راهکارهای زیر استفاده کرد:
۱. تنظیم و کنترل قوانین و مقررات: دولت می‌تواند قوانین و مقرراتی را تنظیم کند که محدودیت‌هایی را بر روی بازار مسکن اعمال کند. به عنوان مثال، می‌توان قوانینی در مورد محدودیت افزایش قیمت‌ها، محدودیت تعداد خریداران خارجی، محدودیت سرمایه‌گذاری در بازار مسکن و غیره تنظیم کرد.
۲. افزایش عرضه مسکن: با افزایش عرضه خانه، تقاضا را کنترل کرده و افزایش قیمت‌ها را کاهش داد. برای این منظور، می‌توان سیاست‌های مرتبط با ساخت و ساز، ایجاد تسهیلات وام‌دهی برای ساخت و خرید مسکن، تشویق به ساخت مسکن مهر و مسکن اجتماعی و غیره را اجرا کرد.
۳. مدیریت وام‌های مسکن: دولت می‌تواند سیاست‌هایی را در مورد وام‌های مسکن تعیین کند تا افزایش قیمت‌ها را کنترل کند. مثلاً می‌توان محدودیت‌هایی را بر روی میزان وام‌ها اعمال کرد و محدودیت‌هایی را در خصوص استفاده از وام‌های مسکن برای سرمایه‌گذاری در مسکن ساخته شده تعیین کرد.
۴. تنظیم مالیات‌ها: افزایش مالیات‌ها بر روی خرید و فروش مسکن می‌تواند تقاضا را کاهش داده و قیمت‌ها را کنترل کند. این اقدام می‌تواند باعث کاهش تمایل به سرمایه‌گذاری در بازار مسکن و کاهش تقاضا شود.
۵. تنظیم قیمت‌ها و کنترل افزایش قیمت: دولت می‌تواند قوانینی را تنظیم کند که افزایش قیمت‌ها را محدود کند. مثلاً می‌توان محدودیت‌هایی بر روی درصد افزایش قیمت‌ها در یک دوره زمانی خاص تعیین کرد.
ترکیبی از این راهکارها و سایر راهکارهای متناسب با شرایط محلی و عوامل داخلی و خارجی می‌تواند به کنترل افزایش قیمت مسکن کمک کند.