اهمیت دادن و به رسمیت شناختن مهاجران، موضوعی است که خواه ناخواه حاکمیت باید با آن مواجه شود. در طول سال‌های گذشته، معمولا مهاجر، مورد بدبینی و سوءظن دستگاه‌های حاکمیتی بوده. از تریبون‌های رسمی او را هوس‌ران و وطن‌فروش خوانده‌اند، غافل از اینکه همین مهاجران در غربت - به جبران کم کاری نهادهای فرهنگی مسوول - چه تلاش بی‌وقفه‌ای برای حفظ آبروی میهن می‌کنند. چقدر ایرانیان خارج از کشور حتی اگر از منتقدان و مخالفان باشند، نسبت به آب و خاک خود تعصب می‌ورزند و بر سر موضوعات میهنی و ملی اندک تسامح و گذشتی را روا نمی‌دانند.
