در مطلب عصرایران آمده است:
هیأتهای نظارت بر انتخابات که زیر نظر شورای نگهبان فعالیت میکنند صلاحیت ۲۶ نمایندۀ فعلی مجلس شورای اسلامی را رد کردهاند.
به بهانۀ این خبر میتوان ابهامات و نکات و سؤالاتی را در ۷ فقره به اضافه یک یادآوری حاشیهای طرح کرد:
این در حالی است که از سال ۱۳۷۰ که شورای نگهبان نظارت استصوابی را اختراع کرد (اختراع به این خاطر که چنین عنوانی نه در قانون اساسی و نه در مشروح مذاکرات قانون اساسی وجود ندارد هر چند تفسیر اصول و من جمله کلمه "نظارت" به شورای نگهبان سپرده شده) مهمترین توجیه تفسیر نظارت به استصوابی این بوده که نمایندگان صالح وارد مجلس شوند.
. امام خمینی در وصیتنامه خود از نمایندگان مجلس خواسته در تصویب اعتبارنامهها دقت کنند تا نمایندۀ ناصالح وارد نشود و این یعنی مأموریت تعیین صلاحیت را پیشاپیش به شورای نگهبان نداده بود. بعدتر اما هر قدر نظارت استصوابی پررنگتر شده تصویب اعتبارنامهها هم تشریفاتیتر شده است. اگر نمایندهای مشکل داشته باشد دیگر نمایندگان میتوانند در تأیید اعتبارنامهها به آن بپردازند.
در دستور کار است یا . اگر اولی احتمال تأیید صلاحیت ها و تجدید نظر بیشتر است و اگر دومی باشد کمتر.
در بحث رد صلاحیت ها بد نیست یادی هم از رد صلاحیت سیدرضا زوارهای عضو شورای نگهبان کنیم که مدت ها خود تعیین صلاحیت میکرد و یک چند قائم مقام شورای نگهبان هم بود و حتی دو دوره کاندیدای ریاست جمهوری شد ولی صلاحیت خودش را در سال ۸۴ و برای نوبت سوم رد کردند. یعنی از ۷۶ تا ۸۴ کاری کرده بود که او را از صلاحیت میانداخت چون قبل از آن که تأیید شده بود و همین را هم پرسید ولی پاسخی دریافت نکرد و احتمالا هضم همین اتفاق برای او بسیار سنگین بوده که چند ماه بعد در چهارم شهریور ۸۴ درگذشت.
او در نامه به آیتالله جنتی نوشته بود: «من ۸ سال در شورای نگهبان در کنار بزرگواران بودم و علاوه بر عضو حقوقدان شورای نگهبانبودن تا ۲۵ تیر ۸۳ قائم مقام دبیر شورای نگهبان هم بودم. در سال ۱۳۷۶ شورای نگهبان بنده را برای نامزدی انتخابات ریاست جمهوری احراز صلاحیت کرد، پس باید اقدامی که موجب عدم احراز صلاحیت این دوره شده بعد از سال ۱۳۷۶ باشد، اگر چنین اقدامی صورت گرفته، علیالقاعده نمیبایست حداقل در سال ۸۲ برای سالی دیگر بهعنوان قائممقام دبیر انتخاب میشدم».
آقای جنتی به نامه همکار و قائممقام سابق خود ظاهرا پاسخ نداد یا منتشر نشد و چند ماه بعد او در چهارم شهریور ۸۴ در زادگاه خود در ورامین و در ۶۷ سالگی درگذشت و پرونده حیات او بسته شد.
این یادآوری بدان سبب است که گفته شود بهتر است نمایندگان رد شده با این قضیه کنار بیایند و مورد مرحوم زوارهای را فراموش نکنند. همانکه خود سال ها دیگران را تأیید و رد میکرد و دست آخرخود طعم آن را چشید! (احتمالا تصور می کردید نویسنده میخواهد فرجام کار مرحوم زوارهای را به اعضای شورای نگهبان یادآور شود. اما نه! شأن این نهاد از هر توصیه و انذار بالاتر است.)
۲۷۲۱۹