اصل سخن آقای حسینی‌بوشهری درست است و واقعیت دارد اما همۀ واقعیت نیست. اگر بخواهیم همۀ واقعیت را ترسیم کنیم، ناگزیر باید به نکات دیگری هم اشاره کنیم:
دوم اینکه، انصاف این است که گفته شود مواضع آیت‌الله بوشهری به نسبت سلف خود مرحوم آیت‌الله شیخ‌محمد یزدی بسیار معتدلانه‌تر و لحن ایشان در قبال مراجع هم محترمانه‌تر است (به یاد آوریم نامۀ آقای یزدی به آیت‌الله شبیری‌زنجانی مرجع تقلید با مضمون «تکرار نشود»). با این حال تشکل متبوع ایشان رویکرد انتخاباتی داشته و از حامیان جدی رئیس‌جمهوری فعلی است و نیک و بد عملکرد آقای رئیسی به حساب جامعه مدرسین نیز نوشته می‌شود.
سوم اینکه، مراد ایشان از کنار مردم بودن طبعاً تقابل با دولت نیست چون دولت فعلی نزد اصولگرایان به‌عنوان دولت مردمی شناخته می‌شود و مانند دولت‌های روحانی و خاتمی با صفاتی چون اشرافی و غرب‌گرا توصیف نمی‌کنند. حتی برای دو سال آخر دولت احمدی‌نژاد هم تعبیر «انحرافی» را به کار می‌بردند. با این وصف دوگانه دولت- مردم کاربرد ندارد تا بگویند جانب مردم را بگیرید نه دولت را تا پای دین ننویسند.
وجه قابل تأمل دیگر اینکه مراد از مردم کدام مردم است؟ به تعبیر دکتر جوادی یگانه – جامعه‌شناس- درایران امروز انگار دو جامعه در یک کشور زندگی می‌کنند. صداوسیما و دستگاه‌های رسمی یک مراد از مفهوم مردم دارند و دیگران منظوری دیگر را.
اگر مراد از مردم در گفتار آقای حسینی‌بوشهری حامیان و موافقان باشد که در عین حمایت و موافقت به دلایل اقتصادی و معیشتی ناراضی‌اند در بهترین حالت بیش از 20 درصد جامعه را دربرنمی‌گیرد و اگر مردم به مفهوم عام کلمه مدنظر باشد آن‌گاه امامان جمعه ناگزیرند برای اثبات اینکه صدای مردم هستند لحن خود را کمی تند کنند و به تکرار آنچه از مرکز برای آنها ارسال می‌شود، بسنده نکنند. برخی امامان جمعه مانند امام جمعۀ اردبیل می‌کوشند چنین باشند اما در این حالت با ستاد مرکزی امامان جمعه چه کنند و آیا آنان هم با آقای حسینی‌بوشهری هم‌نظرند؟
23302