عکس ها غیر از اینکه بهترین و جذاب ترین راوی تاریخ هستند،مطلوب ترین سند برای طراحی صحنه،لباس و گریم در فیلم های تاریخی هستند.
مرحوم علی حاتمی برای عینیت بخشیدن به کارهای تاریخی اش از عکس های قدیمی بسیار استفاده کرد،به خصوص در سریال سلطان صاحبقران و سریال هزاردستان که داستان هر دو در زمان قاجار اتفاق افتاده بودند.
تهیه کننده سریال رحیل که پیشتر هم مجموعه های تاریخی را ساخته و روی آنتن فرستاده،این بار نه تنها از عکس ها به عنوان سند استفاده کرده،بلکه عکاس آن عکس ها را نیز وارد داستان خویش کرده است.
از همان پخش قسمت های اول رحیل، مشخص میشود عکاس باشی شخصیت مهمی است و عکس هایش نیز به گونه ای آغازگر داستان این سریال هستند.
سرگرد زمان برای اینکه همسر ساحره اش به عکس مورد نظرش که تصویر گوهر متعلق به محاست دست پیدا کند،عکاس باشی را دستگیر و عکس هایش را مصادره می کند.خودش را هم بازجویی و شکنجه می کند تا زودتر به منظور خویش برسد.
رامین عباسی‌زاده طراح و تهیه‌کننده سریال "رحیل" خیلی خوب خط داستانی رحیل را بر همین اتفاق استوار ساخته و آن را توسعه داده است.
آنتوان سوریوگین معروف ترین عکاس دوره قاجار و پهلوی است.وی عکس های بیشماری از پادشاهان،شاهزادگان و حتی اندرونی شاهی داشته است.
بی شک سازندگان سریال رحیل همین عکاس معروف را به عنوان شخصیت عکاس باشی وارد داستان کرده.اند،چون تقریبا جز او عکاس تاثیرگذار دیگری وجود نداشت.
هرچند ابراهیم خان عکاس باشی نیز در دوره قاجار حضور داشته و عکاس مظفرالدین شاه بود،اما چون شخصیت داستان رحیل یک ارمنی هنرمند است، بنابراین باید همان آنتوان معروف باشد.
تهیه کننده رحیل، هم از عکس های آن دوران در داستان و طراحی این سریال استفاده کرده و هم ادای دینی نسبت به این عکاس پرکار تاریخی داشته است تا بار آکادمیک اثر هم اقناع گردد و علاقمندان هنر عکاسی با یکی از اولین عکاسان دربار ایران آشنا گردند.
آنتوان سوریوگین در ایران معروف به آنتوان سوروگین عکاس ارمنی عصر قاجار و پهلوی بود.او با ۵ دهه فعالیت حرفه‌ای عکاسی، یکی از مهم ترین شاهدان زندگی ایرانیان از دوران ناصرالدین شاه تا سلطنت رضاشاه است. آنتوان برای کامل کردن مجموعه عکس‌های خود تمامی ایران را زیر پا گذاشت و از سوژه‌های گوناگون بهترین تصاویر را تهیه کرد. مردم، مناظر، بناهای تاریخی، آداب و رسوم، مشاغل و حرفه‌ها، اشیاء و سرانجام تمام زوایای زندگی ایرانیان سوژهٔ عکاسی اش بودند.
آنتوان سوروگین یکی از موفق‌ترین عکاس های عصر خود بود. بیشتر عکس‌های گرفته‌شده توسط آنتوان متعلق به سال‌های ۱۲۴۹ تا ۱۳۰۹ خورشیدی است. عکس‌های او از دربار سلطنتی، حرمسراها، مساجد و بناهای یادبود دیگر ادیان بسیار شاخص بود.
ناصرالدین شاه علاقهٔ زیادی به عکس‌های دربار و پرتره آنتوان داشت. حاصل زندگی هنری او گردآوری هفت هزار نگاتیو شیشه‌ای از کارهایش و شماری از کارهای عکاسان پیش از خودش بود. متاسفانه در دوران قاجار و پهلوی با بهانه های واهی،اکثر آثارش را از بین برده یا مصادره کردند.عکاسخانه موسیو آنتوان سوریوگین در خیابان علاءالدوله میدان مشق طهران قرار داشت.
ای کاش همان طور که تهیه‌کننده رحیل سعی کرده ولو به صورت غیرمستقیم به زندگی یک هنرمند اشاره داشته باشد در دیگر آثار تاریخی حتی اگر برمبنای داستان های تخیلی، سریال سازی میشود باز در گذرگاه های داستانی، به برخی شخصیت های هم‌عصر نیز اشاره گردد چون هرچند آب دریا را نتوان کشید، به قدر ذره‌ای باید چشید...
۲۴۵۲۴۵