اباذر حسین‌نژاد با بیان اینکه هوبره جزء گونه‌های در معرض خطر انقراض است، افزود: هوبره نماد تنوع زیستی شهرستان مه‌ولات و به طناز کویر معروف است.
وی با اشاره به اینکه ایران زیستگاه هوبره و همچنین زیستگاه گونه‌های مهاجر آن است، اظهار کرد: استان‌های اصفهان، کرمان و خراسان رضوی بیشترین تعداد هوبره را دارند.
رئیس اداره حفاظت محیط‌زیست مه‌ولات عنوان کرد: منطقه شکار ممنوع نوبهار شهرستان مه‌ولات به وسعت ۱۷۰ هزار هکتار یکی از مهمترین زیستگاه‌های هوبره در خراسان رضوی است.
وی با بیان اینکه هوبره پرنده‌ای بیابان زی و دشت زی از تیره دورنا سانان است، بیان کرد: این پرنده ضمن اینکه برای زندگی در زیستگاه‌های خشک تکامل یافته است، با تغذیه از حشرات به تعادل جمعیت آنان در طبیعت کمک می‌کند به طوری که با خوردن بذر گیاهان و دفع آنها در سایر مناطق به نوعی نقش واسطه‌ای در انتشار این گیاهان در مناطق دیگر را دارد.
حسین‌نژاد با اشاره به اینکه هوبره نقش مهمی در از بین بردن آفات و کمک به کشاورزی دارد، اذعان کرد: مهمترین عامل تهدیدکننده این پرنده ارزشمند، زنده‌گیری و قاچاق به کشورهای حاشیه خلیج‌فارس برای قوش بازی است.
وی افزود: شکارچیان با سوء استفاده از بی‌اطلاعی افراد بومی و محلی اقدام به شکار و زنده‌گیری این پرنده ارزشمند می‌کنند، آنها با پهن کردن تله‌های زنده گیری اقدام به شکار این پرنده زیبا می‌کنند.
رئیس اداره حفاظت محیط‌زیست مه‌ولات تصریح کرد: هرچند قانون‌گذار برای شکار و صید این‌گونه با ارزش جرائم و مجازات‌های سنگینی در نظر گرفته است ولی نباید فراموش کرد که حفاظت از تنوع زیستی و حیات وحش تنها با مشارکت همگانی امکان‌پذیر است.
وی در ادامه از هوبره به عنوان پرنده‌ای بسیار زیبا اما رو به انقراض نام برد و گفت: هوبره مشتری‌های زیادی در بین عرب‌های ساکن کشورهای حوزه خلیج فارس دارد و اکثر شکارچیان این پرندگان را برای عرب‌ها شکار کرده و به آنان می‌فروشند.
وی تأکید کرد: هوبره پرنده حمایت شده‌ای است که نسل آن بر اثر تخریب زیستگاه و صید فراوان توسط شکارچیان حرفه‌ای، با خطر رو به رو شده است.
رئیس اداره حفاظت محیط‌زیست مه‌ولات با بیان اینکه آسیب‌پذیری این پرنده موجب شده به راحتی با تله صید شود، رشته پرهای سفید و سیاه در حاشیه گردن، پر و بال خاکی و رنگ کم و بیش سفید از زیر بال‌ها، سر و تاجی با رگه‌های سیاه و سفید و رگه‌های عرضی تیره در بالای دم را از مشخصات هوبره عنوان کرد و گفت: نرها شبیه ماده‌ها هستند اما پرهای زینتی حاشیه گردن ماده‌ها وجه تمایز آن‌هاست و اغلب در لا به لای پوشش گیاهی کم ارتفاع و دشت‌های خشک زندگی می‌کنند.
حسین‌نژاد در ادامه به وضعیت منطقه شکار ممنوع نوبهار شهرستان مه‌ولات اشاره کرد و گفت: منطقه شکار ممنوع نوبهار شهرستان مه‌ولات با ۱۷۰ هزار هکتار در ضلع جنوبی شهرستان مه‌ولات و در مجاورت حوزه استحفاظی شهرستان‌های گناباد، بجستان و بردسکن واقع شده است.
رئیس اداره حفاظت محیط‌زیست مه‌ولات خاطرنشان کرد: منطقه شکار ممنوع نوبهار در حال حاضر دارای یک پاسگاه محیط‌بانی در مرکز منطقه بوده و توسط چندین نفر نیروی محیط‌بان به صورت شبانه‌روزی حفاظت و کنترل می‌شود.
وی افزود: این منطقه با توجه به وضعیت اکولوژیکی خاصی که دارد، زیستگاه اصلی دو گونه آهو و هوبره است به طوری که طبق آخرین برآوردها و مستندات موجود، یکی از بهترین زیستگاه‌های پرنده کمیاب و زیبای هوبره در استان و حتی شرق کشور محسوب می‌شود.
وی ادامه داد: از سایر گونه‌های مهم و کمیاب این منطقه می‌توان به روباه شنی، گربه وحشی، گرگ، کفتار، خرگوش وحشی، روباه معمولی، انواع پرندگان آبزی و کنار آبزی مهاجر، باقرقره شکم سیاه، کبوتر چاهی، انواع گنجشک‌سانان، انواع خزندگان شامل انواع مارهای سمی، نیمه سمی و غیرسمی، انواع مارمولک‌ها، بزمچه، اسکینگ ها و سوسمارها اشاره کرد و همچنین انواع جوندگان، انواع پرندگان شکاری نظیر خانواده شاهین‌ها، عقاب طلایی، عقاب شاهی، عقاب صحرایی، انواع سارگپه ها، سُنقرها و… اشاره کرد.
حسین‌نژاد گفت: حفاظت از محیط‌زیست، وظیفه عمومی است و از همه مردم تقاضا می‌شود از ذخایر طبیعی و خدادادی حفاظت نموده و از آلوده کردن محیط‌زیست و شکار غیرقانونی خودداری کنند.