مبنای این تحقیق در آمادگی و برنامه‌ریزی کشورها برای آینده دیجیتال است که آن را «» نامیده‌اند (Future Readiness Economic Index). فناوری‌های دیجیتال بنیان تحول اقتصادی و بهبود وضع اقتصادی شهروندان در آینده قلمداد شده‌اند. تحقق چنین افق‌هایی برای کشورها بستگی به این دارد که تا چه اندازه با دیگر کشورها همکاری کرده و طرح‌های مشترک دارند، زیرا مبنای تولید ثروت، اتصال و یادگیری از یکدیگر است. در یک کلام، چندجانبه‌گرایی در اقتصاد ملی و سیاست خارجی زیربناهای اینگونه آمادگی‌ها برای آینده هستند.
در شکل زیر، چهار متغیر با مشتقات آن‌ها به نمایش گذاشته شده‌اند.
در بخش ، سه تقسیم‌بندی قابل ملاحظه است: ساختار عمرانی دیجیتال، ساختار حمل و نقل و ساختار انرژی. در قسمت ، به اهمیت جذب، گسترش، حفظ و آموزش مهارت‌ها پرداخته شده است. در زیرمجموعه ، به استفاده دیجیتالی، تولید محتوای دیجیتال و انقلاب صنعتی چهارم (روش تولید کالا از طریق فناوری‌های نوین، اتوماسیون و اتصالات بین المللی از طریق زنجیره پخش قطعات) اشاره شده است. در نهایت در قالب ، به سیاست‌گذاری دیجیتال، محیط بازار، تحقیق و توسعه و فناوری اشاره می‌شود. در شکل زیر، این تقسیم بندی‌ها دیده می‌شوند.
در شکل سوم هر کدام ازچهار قسمت فوق با جزئیات بیشتری توضیح داده شده‌اند. به عنوان مثال، در بخش ، به دسترسی اینترنتی، سرمایه‌گذاری در حمل و نقل و دسترسی به برق و دانسیته یا تراکم انرژی اشاره شده است.
در قسمت ، از واژۀ جذب و به دست آوردن مغزها (Brain gain)، دانشجویان خارجی، برابری جنسیتی در مشاغل با مهارت بالا، مزایای بازنشستگی، ارتباط مستقیم نظام آموزشی با اقتصاد ملی و مهارت‌های دیجیتالی استفاده شده است. در زیرمجموعه ، خرید اینترنتی، مشارکت الکترونیک، گسترش نرم‌افزار و هوش مصنوعی و اینترنت اشیا آورده شده‌اند. در تقسیم بندی نهایی و ، امنیت سایبری، امنیت اطلاعات، کارآمدی نیروی کار، رتبه بندی دانشگاه‌ها، مقالات علمی، هزینه‌های تحقیق و توسعه، صادرات hi-tech، فعالیت در تولید کالاهای جدید و وضعیت صنایع hi-tech دیده می‌شوند.
با توجه به این معیارها و Benchmark ها، ده کشور اول در این تحقیق از میان ۱۲۴ کشور مطالعه شده، سطح آمادگی اقتصاد آن‌ها نسبت به آینده به ترتیب زیر هستند:
اولین کشور خاورمیانه‌ای، امارات با رتبه ۲۷ درج شده است. رتبه‌های قابل توجه دیگر به ترتیب: کره جنوبی(۱۳)، آلمان(۱۶)، فرانسه(۲۱)، اسراییل(۲۴)، قطر(۳۴)، چین(۳۸)، عربستان سعودی(۴۲)، روسیه(۴۸)، ترکیه(۵۳)، کویت(۵۸)، ویتنام(۶۱)، عمان(۶۳). رتبه ایران ۸۷ است که در کنار بولیوی(۸۶) و پاراگوئه (۸۵) قرار گرفته است. در شکل زیر، رتبه بندی بخش های مختلف سرمایه فیزیکی، سرمایه انسانی، فناوری و رقابت پذیری ایران قابل مشاهده است.
بررسی رتبه‌های ایران نشان می‌دهد که در مجموع، رتبه بندی کل کشور زیر ۵۰ درصد است. در بخش‌های حمل و نقل، صنایع مبتنی بر فناوری‌های جدید، آموزش مهارت های نوین، هزینه‌های تحقیق و توسعه و جذب متخصص، اقدامات فراوانی باید صورت پذیرد.
۳۱۱۳۱۱