عصر جمعه قطع‌نامه‌ی پیشنهادی امارات متحده‌ی عربی برای آتش‌بس فوری در غزه در شورای امنیت سازمان ملل به رای گذاشته شد که با سیزده رای موافق، یک رای ممتنع(انگلستان) و رای مخالف آمریکا وتو شد.رای مخالف آمریکا علی‌رغم کشتار وحشیانه و نسل‌کشی اسرائیل در غزه واکنش‌های بین‌المللی زیادی را در بر داشت. به عنوان مثال سخنگوی وزارت خارجه نسبت به رای مخالف آمریکا ابراز تاسف و نا امیدی کرد. دیمیتری پولیانسکی معاون نماینده روسیه در سازمان ملل گفت که انفعال این شورا باعث ویرانی‌های گسترده در غزه و فاجعه انسانی شده است.نیکلاس دی ریوری، نماینده فرانسه گفت که «بار دیگر این شورا شکست خورده است.» برخی از تحلیل‌گران معتقدند که آمریکایی‌ها آتش بس را یک شکست تمام عیار برای اسرائیل قلمداد می‌کنند و به همین خاطر زیر بار آتش بس نرفتند. بنا به این تحلیل قبول آتش بس در زمان فعلی تنها به گروه‌های مقاومت فرصتی برای باز پس گیری نیروی خود و حمله‌ی مجدد به اسرائیل می‌دهد برخی هم واکنش کشورهای عربی را منفعلانه و تشدید کننده‌ی جنایات آمریکا و اسرائیل می‌دانند.
در حال حاضر آمریکایی‌ها معتقدند که آتش بس به نفع حماس خواهد بود و نشانه‌ای از ضعف اسرائیل قلمداد خواهد شد. از نظر آمریکایی‌ها اسرائیل باید کاری را که شروع کرده یعنی نابودی حماس را به پایان ببرد یا دست کم قدرت تهدید کنندگی آن را نابود کند. نه تنها هنوز چنین اتفاقی نیافتاده است بلکه حماس دارد می‌جنگد و راکتهایش به مواضع اسرائیل برخورد می‌کند و سربازان اسرائیلی را در غزه می‌کشد. به همین خاطر آمریکایی‌ها با آتش بس مشکل دارند. آن‌ها حتی از تعبیر آتش بس هم خوششان نمی‌آید. به آتش بسی که شش یا هفت روز طول کشید برای تبادل اسرا، وقفه‌ی بشر دوستانه گفتند. در مجموع آمریکایی‌ها فکر می‌کنند اکنون زمان مناسبی برای آتش بس نیست چرا که دست بالا را در گفت و گو ندارند. به همین خاطر این قطع نامه را وتو کردند.
کشورهای عربی خیلی فعال نبودند که بگوییم اکنون در مورد غزه انفعال پیدا کرده اند. انفعال جهان عرب از هفتاد، هشتاد سال پیش شروع شده است و می‌توان گفت که در حال حاضر آن‌ها نسبت به گذشته خیلی فعال‌تر شدند و تب و تاب و شور بیشتری از خود نشان می‌دهند. اما اینکه فکر کنیم آمریکایی‌ها بخاطر انفعال اعراب این موضع را گرفتند و اگر اعراب مواضع تند و تهدید آمیزی اتخاد می‌کردند آمریکایی‌ها هم جا می‌زدند خیال خامی است. کشورهای عربی آن قدر وزنی ندارند که سیاست‌های کلان آمریکا در منطقه را تغییر بدهند. در هر صورت من معتقد نیستم که کشورهای عربی در مورد غزه منفعل بودند اما اگر ابتکار عمل هم نشان می‌دادند باز آمریکا این قطع نامه را وتو می‌کرد. مگر اینکه شما توقع داشته باشید آن‌ها به اسرائیل اعلان جنگ کنند و یک جنگ تمام عیار منطقه‌ای را رقم بزنند که این بحث دیگر و دنیای دیگری است.
آمریکایی‌ها از ابتدا بر سر این قضیه تردید داشتند. همان روزی که بایدن به تل آویو رفت و در جشن یهودی‌ها شرکت کرد گفت که اسرائیل نباید اشتباه آمریکا در یازده سپتامبر را مرتکب شود. آمریکایی‌ها مطمئن نیستند که بشود تهدید حماس را از سر اسرائیل برداشت اما امیدوارند که اسرائیل بتواند به چنین موفقیتی دست پیدا کند یا دست کم اثر تهدیدات حماس را بسیار کم رنگ کند. با این وجود حتی اگر سازمان حماس از بین برود که خیلی در این مورد باید شک و تردید داشت؛ جریان‌ها و گروه‌های دیگری به قدرت می‌رسند که شاید از حماس هم در رسیدن به اهداف خود مصمم‌تر باشند. اسرائیلی‌ها ادعایشان این است که می‌توانند حماس را ریشه کن کنند اما آمریکایی‌ها از این موضوع مطمئن نیستند. آن‌ها بنا به دلایلی که عمده‌اش سیاست داخلی آمریکا است نمی‌توانند از اسرائیل حمایت نکنند.اگر چه سیاست خارجی و منطقه‌ای نیز آمریکا را با سیاست‌های کلان اسرائیل هم سو می‌کند. بنابراین آمریکایی‌ها حتی اگر ایمان قلبی به برنامه‌ی اسرائیلی نداشته باشند؛ چاره‌ای جز حمایت از او ندارند. از طرفی با وجود کشتار هولناک و وحشتناکی که اسرائیل دارد انجام می‌دهد آن‌ها سعی می‌کنند به مطرح کردن انتقاداتی از فشار افکار عمومی بکاهند و مواضع انتقادی خود را نسبت به این کشتار در تاریخ ثبت کنند. بنابراین اگر چه آمریکایی‌ها در سیاست‌های اعلامی خود تغییراتی داده اند اما به سختی می‌توانند در سیاست‌های اعمالی خود نیز این تغییرات را پیاده کنند.
۳۱۱۳۱۳