به بیان دیگر آیا در چنین شرایطی ترک محل کنفرانس توسط نماینده یک کشور مهم منطقه و مدافع حقوق ملت فلسطین بیشتر به نفع رژیم صهیونیستی است یا جمهوری اسلامی ایران ؟
متاسفانه برخی روش های کهنه که دیگر نه تنها بی اثر بلکه پر ضرر هم هست و باید آنها را ترک کنیم تا از حضور فعال و اثربخش بهره مند شویم همچنان ادامه دارد واین یک مبحث در نظریه پردازی سیاسی است که برای هر فعل یا ترک فعلی سنجش اثربخشی ومعنادار بودن آن مهم است ونه کنش واکنش به آن!
آیا در اجلاس دوهه که نمایندگان بیش از ۱۵۰کشور در آن حضور دارند و نماینده رژیم جنایتکار صهیونیستی نیز که رسوایی وجنایت آنان عالمگیر شده حضور دارد ، عمل مثمر ثمر، سنجیده، انقلابی وسیاسی آن است که نماینده یک کشور مهم منطقه و مدافع حقوق ملت فلسطین بماند وبا نطق آتشین خود فضای کنفرانس را بسمت وادار به ترک نماینده رژیم صهیونیستی تغییر دهد اثر بخش تر است یا ترک کنفرانس و جا را برای حضور نماینده رژیم صهیونیستی خالی کردن ؟
علم سیاست به ما نه تنها اثر بخش بودن یک گفتمان یا عمل سیاسی در موقعیت های مختلف را می آموزد بلکه به چگونگی کسب پرستیژ و جایگاه و ایفای نقش متناسب با اهداف و مقاصد ملی کمک می کند ، و ترک کنفرانس اقلیم دوهه پیروی از رویه کهنه بی اثری بود که همه جا کاربرد معنا دار ندارد زیرا کنفرانس دوهه فرصت مصاف حق و باطل و منطق و زور وعدالت و جنایت و یک میدان جنگ دیپلماتیک بود و این که چرا جمهوری اسلامی بیش از ۴دهه با اعلام روز جهانی قدس از جهان می خواهد به فریاد ملت فلسطین برسید وله جنایات ونسل کشی رژیم صهیونیستی در این اقلیم انبیا خاتمه دهید !
کنفرانس دوهه بهترین فرصت برای بلند کردن صدای رهبری که راه حل پایان به جنگ و جنایت در سرزمین اشغالی را باز گشت فلسطینیان به سرزمین خود و همه پرسی برای زندگی در پناه صلح و امنیت فرمودند، بود.
هنر سیاست درکنفرانس اقلیمی دوهه ترک آن نبود بلکه جا انداختن مفهوم واقعی اقلیم وفضای ژئوپلیتیکی پکپارچه ای بود که در آستانه تبدیل شدن به یک فاجعه محیط زیستی ناشی از کاربرد انواع گازها وسلاح ها و کوچ های اجباری و تهدیدات اتمی توسط رژیم صهیونیستی بود که بایستی با آینده نگری در بیانیه پایانی کنفرانس مطرح می شد و در دستور کار کشورها در سازمان ملل متحد قرار می گرفت زیرا هدف کنوانسیون های زیست محیطی، سلامت انسان ومحیط زیست بوده و تمرکز بر پیشگیری از تاثیر آلایندگی ها بر اکوسیستم زمین و بر گازهای گلخانه وگرم شدن زمین بخاطر شناخت وپیشگیری علت آن است که تهدیدات اتمی حاد ترین و ویرانگر ترین آن می باشد و جا داشت تا نماینده ایران از فرصت کنفرانس برای جا انداختن این مفاهیم جدید متناسب با شرایط اقلیمی و جنگ خانمان‌سوز منطقه را در بیانیه پایانی جا بیاندازد .
نتیجه ای که رویه کهنه ترک بی معنای محل کنفرانس می توان گرفت این است که هر ترک محل نشست و کنفرانسی ،هر چند معنا دار باشد ،اگر اثر حضور بیشتر باشد،ترکش جایز نیست مگر این که هنر استفاده از حضور کم باشد و ضرر حضور بیشتر از ترک آن! و نتیجه ای که حکمرانی می تواند بگیرد باید این باشد تا فهم بین المللی روز و اثر بخشی هر گفتمان و فعل سیاسی را به کارگزاران خود بیاموزد تا با آگاهی، توانایی واعتماد به نفس تصمیم خلاقانه و فعالانه متناسب با هر موضوع و مصداق و فرصت وتهدید بگیرند!
