شیخ الیاس چای اولین کسی بود که ترجمه کاملی از معانی قرآن را به زبان چینی ارائه کرد. از این رو جایگاه او در میان مسلمانان چین افزایش یافت و مسلمانان این کشور او را یکی از چهار اندیشمند بزرگ چین می‌دانستند. اما حکایت این چیست؟
شیخ الیاس وانگ جینگ چای (۱۹۴۹-۱۸۸۰) در شهر «تیانجین» در شمال شرقی چین در خانواده‌ای متبحر به علوم دینی به دنیا آمد. پدر و پدربزرگش از علمای مسلمان چینی بودند و مادرش نیز از شخصیت‌های بسیار آگاه در علوم دینی بود.
شیخ الیاس چای در چین به تحصیل علوم اسلامی پرداخت و در سال ۱۹۰۵ میلادی فارغ‌التحصیل شد و به فعالیت تبلیغی پرداخت. شیخ در دوران تبلیغی خود اهمیت ارائه کتب دینی به مسلمانان چین را احساس کرد. از این رو بیشتر توجه خود را بر ترجمه کتب دینی به زبان چینی متمرکز کرد.
الیاس چای به عنوان یک مبلغ دینی و مترجم، مشتاق دیدار با علما در کشورهای جهان اسلام و عرب و بهره بردن از دانش آن‌ها بود. از این رو در سال ۱۹۲۲ میلادی که در دهه پنجم زندگی خود بود در جستجوی علم به سفر رفت. او به مصر سفر کرد و به دانشگاه الازهر پیوست، سپس مکه مکرمه را زیارت کرد و حج را به جا آورد، سپس به ترکیه رفت و در سال ۱۹۲۴ درحالی که ۶۰۰ کتاب با خود داشت، به چین بازگشت.
پس از بازگشت به چین؛ شیخ خود را وقف ترجمه کتاب‌های مختلف کرد و حدود ۴۰ سال برای آن‌ها وقت گذاشت و در این مدت کتاب‌های «فرهنگ عربی به چینی»، «اسلام و مسیحیان»، «فرهنگ مدرن - عربی به چینی» را ترجمه کرد. فرهنگ مدرن - عربی به چینی به مدت ۳۰ سال تنها مرجع در زبان‌های عربی و چینی باقی ماند تا اینکه فرهنگ لغت چینی عربی پروفسور محمد مکین منتشر شد.
بزرگ‌ترین کمک علمی شیخ الیاس، انتشار اولین به زبان چینی است که آن را در حدود ۲۰ سال به پایان رساند و سه چاپ از آن منتشر شد. اولین چاپ آن در پکن در سال ۱۹۳۲ م، دومین چاپ در ینچوان در سال ۱۹۴۲ میلادی و سومین چاپ در شانگهای در سال ۱۹۴۶ میلادی بود.
علیرغم شرایط دشوار آن زمان به دلیل جنگ علیه ژاپن، شیخ وانگ مایل بود معانی تمام کلمات را بررسی کند. او بیش از همه مشتاق بود که این ترجمه را به هر قیمتی تکمیل کند.
اهمیت ترجمه مفاهیم قرآن کریم توسط شیخ وانگ به این دلیل است که این اولین ترجمه کامل به زبان چینی است، زیرا تمام آنچه قبل از آن انجام شده بود، ترجمه برخی از سوره‌های قرآن بود.
شیخ الیاس وانگ جینگ چای زندگی خود را وقف خدمت به اسلام و مسلمانان کرده بود. از این رو در میان مسلمانان چین از جایگاه بالایی برخوردار است و مسلمانان آنجا او را یکی از چهار عالم بزرگ چین می‌دانستند.