شی جین پینگ آخر هفته گذشته وارد امریکا شد تا پس از شش سال جنگ سرد بین دو کشور در سانفرانسیکو با بایدن دیدار کند. این در حالیست که ایالات متحده در یک سال اخیر دخالت هایی را در مساله تایوان انجام داده بود که به نظر می رسید از زاویه نگاه تایوان قابل بخشش نباشد. گفته می‌شود رهبران آمریکا و چین در دیداری ۴ ساعته تنها در دو موضوع ایجاد یک کانال ارتباطی مستقیم بین ارتش دو کشور برای جلوگیری از یک درگیری نظامی ناخواسته و نیز مبارزه با زنجیره تولید نوعی ماده مخدر کشنده توافق کرده اند. بایدن در این دیدار گفته بود روابط چین و آمریکا در حال بهبود است. اما کمی بعد شی را بار دیگر یک دیکتاتور خواند.
به طور کلی زمان انتخاب سفر بسیار مهم است. معمولا در این سفرها دعوت صورت می‌گیرد و آن کشور محاسباتی می‌کند که با توجه به مسائل داخلی و سیاسی آن کشور چه زمانی به سفر برود. ما نمی‌دانیم که این سفر چه زمانی برنامه‌ریزی شده. ممکن است این سفر از چند ماه قبل مورد توافق قرار گرفته باشد. یک زمانی بود که نتانیاهو به آمریکا رفت ولی بایدن وقت دیدار به او نداد. بنابراین انتخاب وقت سفر مهم بوده است. امریکایی ها و چینی ها یک دعوای بزرگی را با هم شروع کردند و مسائل تایوان و سفر نانسی پلوسی پیش آمد. چینی ها خیلی با آرامش با این اتفاقات برخورد کردند. اگر به دوران شی نگاه کنید متوجه می‌شوید که چینی ها در هیچ جنگ و منازعه‌ای در جهان شرکت نکردند. در مورد اوکراین و حتی در بحران تایوان و قبل از آن هنگ‌کنگ نیز خود را گیر نینداختند. مثل روسها و حتی خود امریکایی‌ها عمل نکردند. بنابراین سیاست چین این است که آرام باشد و با منازعات شدید روبه رو نشود و با نگاهی بلندمدت روابط سیاسی خود را دنبال می‌کند.
در این مقطع کنونی بایدن به عنوان شانس اول انتخابات بعدی شناخته نمی‌شود و وضعیتی مانند نتانیاهو دارد که ضعیف است و بعد از جنگ ممکن است نماند. انتخاب اینکه شی به آمریکا برود در زمانی که رئیس جمهور ضعیف است یک فاکتور برای پکن به حساب می‌آید. در آمریکا بر سر مساله غزه موفقیتی رخ نداده و اعتراضاتی وجود دارد. چینی‌ها همه اینها را در کنار هم گذاشته و تصمیم گرفته اند. رهبر چین در این سفر خیلی با احترام به آمریکا اشاره کرد و می‌خواست این نکته را بگوید که ما به دنبال هژمونی رسیدن به ابرقدرتی در دنیا نیستیم و انتخابمان رابطه با دنیاست بدون اینکه به قدرت ایالات متحده فائق شویم. البته او گفت ما اجازه نمی‌دهیم کسی به مسائل چین دخالت کند و هر کشوری باید خودش تعیین کننده باشد و از فشارهای بیرون نمی‌تواند سیاست خود را تنظیم کند. البته بایدن در مصاحبه ای که پس از دیدار با شی داشت رئیس‌جمهور چین را دیکتاتور خواند. آنها از این نظر گفتمان متفاوتی با شرق دارند و رک هستند. مشکل آمریکا این است که چین بزرگ و قوی می‌شود و جای آمریکا را می‌گیرد و شرکا و رفقای زیادی را در دنیا جذب کرده و این نگرانی را در آمریکا ایجاد کرده که مبادا از ابر قدرتی خارج شوند. آمریکا در چنین مواردی روی مساله حقوق بشر و ساختار تک حزبی دست می‌گذرد. اما چیزی که همه دنیا می‌فهمند این است که چین بسیار قوی و تاثیرگذار شده است و از نظر اقتصادی هم متخصصین می‌گویند تا ۲۰۳۰ چین از نظر رشد اقتصادی از آمریکا جلو زده یا همپای آن می‌شود.
چینی‌ها به دلیل روحیات خاصی که دارند و در همین دعوایی که با آمریکا دارند به ایالات متحده می‌روند. این تصمیم مربوط به روحیات چینی ها و سیاست خارجی آنهاست و این که چون احساس می‌کنند با این روند برنده خواهند شد سعی می‌کنند جلوی دعوا را بگیرند. آنها می‌گویند ما نه جنگ سرد و نه جنگ گرم می خواهیم. بایدن هر چقدر که بخواهد می تواند به رهبر چین دیکتاتور بگوید اما باید در نظر داشت که به ملاقات او رفته است. در حال حاضر دو دیپلماسی رو به روی هم قرار گرفته اند و در کنار رقابت هایی که دارند صحنه تبادل دیپلماسی را به تماشا گذاشتند. به نظر من با وجود برخورد بایدن، چینی‌ها برنده دیدار شی و بایدن شده‌اند.
آنچه که ما در خبرها می‌بینیم قسمتی از کوه یخ است که از آب بیرون است. در این سفرها معمولا بر سر یک موضوع صحبت نمی‌شود. دستور کار دارند و تعهدهای شفاهی یا کتبی داده می‌شود.
۳۱۱۳۱۲