به گزارش خبرآنلاین به لحاظ فنی و رویکردی چنین انتقادهایی دقیق و درست نیست. این مساله برای اولین بار نیست که اتفاق می افتد و قاعده ای در سازمان های بین المللی به طور مشخص در سازمان ملل متحد به شمار می رود. ممکن است مواضع برخی از کشورها با برخی از کلمات و بندهایی از قطعنامه همخوانی نداشته باشد اما مرکزیت و هدف گیری اساسی آن را مورد پذیرش واقع شود. چنین مکانیسمی در سازمان ملل مشخص بوده و کشورهای می توانند علیرغم رأی مثبت به چنین قطعنامه ها و اسنادی، ملاحظات و مواضع خاص خود را نیز در رابطه با آن بیان کنند. بنابراین رأی مثبت به قطعنامه از سوی ایران و دیگر کشورهای حاضر در سازمان ملل به معنای تأیید تمام و کمال یک متن یا سند بین المللی نیست. جمهوری اسلامی ایران طی سالها و دهه های اخیر از چنین مکانیسم رایجی در سازمان ملل استفاده کرده و به کلیات و مرکزیت قطعنامه ای رأی مثبت داده و اگر ملاحظه و تحفظی هم نسبت به آن داشته اعلام کرده است.
باید در نظر داشت که در هر لحظه تاریخی نیاز صحنه چیست. دیپلماسی بر اساس هدف گیری ها است و لزوما بر اساس ذهنیت های صرف نیست. ضمن اینکه قطعنامه ها بر اساس نظر کشورها هم نیست. وقتی پای یک کشور در میان است و می خواهد بیانیه ملی را تنظیم کند طبیعی است تمامی موارد باید منطبق با رویکرد و موازین آن کشور باشد و اگر دیپلماتی در این زمینه دچار خطا شود دولت با او برخورد خواهد کرد. اما در محیط بین المللی چنین رویه ای ممکن نیست و حتی قدرت های بین المللی نیز برای به حدنصاب رسیدن آرا روی پاراگراف ها و کلمات چانه زنی می کنند و در نهایت قطعنامه ای که صادر می شود موضع صد در صدی و دلخواه قدرت های بین المللی نیز تلقی نمی شود.
به این دلیل که آتش بس در غزه خواست ایران و گروه های مقاومت و سایر کشورها بود و موضوع و محور اصلی قطعنامه به شمار می رفت، جمهوری اسلامی نیز به این قطعنامه رأی مثبت داد و با کلیت آن موافقت کرد و در عین حال با یک بیانیه توضیحی نیز ملاحظات خود را در ارتباط با متن قطعنامه اعلام کرد که این مساله توسط نمایندگی به عنوان اسناد سازمان ملل به ثبت می رسد.
۳۱۱۳۱۱