سلام نو _ سرویس گردشگری: باغ ارم شیراز، باغی است زیبا و سرسبز که در شمال غرب شهر شیراز واقع شده است که هر ساله گردشگران داخلی و خارجی بسیاری را مجذوب زیبایی های خود می‌کند. اگر از بالا به باغ ارم شیراز نگاه کنیم همانند مستطیل است که در دوره‌های مختلف زمانی مساحت آن دستخوش تغییر شده است اما امروزه مساخت آن نزدیک به۱۱۰ هزار متر مربع می‌باشد.
پیاده راه اصلی که از مقابل استخر اصلی شروع می‌شود و تا انتهای باغ ارم کشیده شده است با جوی آبی در وسط و گل‌کاری های زیبا مزین شده است. در اطراف این پیاده راه، مسیر عبور عریض تری کشیده شده است که اطرافش را درختان سرو سر به فلک کشیده ای محصور کرده است.
استخر اصلی دارای مساحتی بیش از ۳۰۰ متر است که با انعکاس تصویر عمارت در آن و نخل‌هایی زیبا پر اطرافش منظره ای خیره کننده را به بازدیدکنندگانش هدیه می‌دهد. به دلیل شیب باغ جوی‌ها داری پله‌هایی است که باعث خروشان تر شدن صدای آب در سراسر باغ می‌شود.
درباره باغ ارم شیراز
می‌توانید ساعاتی را به دور از شلوغی شهر و هر دغدغه ای در پیاده روهای این باغ قدم بزنید و از هوای مطبوع و گونه‌های گیاهی متنوع آن لذت ببرید.
درختان بسیاری از گونه‌های مختف در باغ ارم شیراز قرار دارد مانند سرو، کاج، افرا، بیدمجنون و درختان نارنج که بوی آن در فصل بهار هوش از سر گردشگران می‌بردو علاوه بر این‌ها می تواندی شاهد انواع درختچه‌های زینتی، گل‌ها و بوته‌ها در سرتاسر باغ باشید.
اگرچه تاریخ دقیقی از زمان ساخت و بیان گذاران اولیه در دست نیست اما با توجه به توصیف هایی که در سفرنامه های قرن۱۰ و ۱۱ هجری آمده است نشان می دهد قدمت تاریخی باغ ارم به زمان سلجوقیان و آل اینجو بر می کردد. باغ ارم شیراز در زمان های مختلف وقایع متفاوتی را به خود دیده است ازجمله در زمان کریم خان زند باغ ارم مورد بهسازی و سازندگی قرار گرفت.
ناصرالدین شاه در این مکان عمارتی ساخته شد اما پس از آن به مدت ۷۵ سال مکانی برای استقرار سران ایل قشقایی بوده است. در اوایل دوره قاجاریه مالکان سابق باغ ارم که تعدای از آنان از بزرگان ایل قشقایی بودند در قسمتی از این باغ به خاک سپرده شده اند اما جای دقیق آن تا به امروز مشخص نیست.
در زمان سلطنت ناصر الدین شاه قاجار عمارتی دیگر توسط حسین علی خان نصیر الملک پی ریزی شد که با مرگ وی خواهر زاده او ابولقاسم خان نصیر الملک امور باغ ارم را به دست گرفت و عمارت نیمه کاره را تکمیل کرد. سپس در زمان کریم خان زند باغ ارم مورد بهسازی و سازندگی قرار گرفت.
بعدها در زمان پهلوی با تبعید ایل قشقایی باغ ارم توسط دولت مصادره و مورد تکمیل و بازسازی قرار گرفت و در آخر به دانشگاه شیراز اهدا شد.
معماری باغ زیبای ارم
درهای ورودی باغ ارم به سمت شمال و بلوار ارم قرار دارد و ضلع کوچک‌تر به سمت غرب و بلوار آسیاب سه‌تایی است. این دو ضلع باغ در گذشته به صورت چینه‌گِلی (دیوار گلی) بوده و امروز پیچ‌های امین‌الدوله و اناری نرده‌های آن را به حضور خود مزین کرده‌اند. اضلاع دیگر باغ نیز به خانه‌های مسکونی و باغ‌های دیگری محدود می‌شود.
در میانه باغ، گذرگاه اصلی آن وجود دارد که از غرب به شرق کشیده شده است. این گذرگاه از مقابل ساختمان و استخر بزرگ آغاز شده و تا انتهای باغ امتداد دارد.
محور وسیع دیگری با جهت شمالی جنوبی در وسط باغ قرار دارد که گذرگاه اصلی را قطع می‌کند. علاوه بر این دو گذرگاه عریض، گذرگاه‌های دیگری هم به موازات این دو، در تمام قسمت‌های باغ احداث شده‌اند.
جهت شیب زمین در باغ، از غرب به سوی شرق است و شیب زیاد زمین موجب شده تا معماران تدبیری بیندیشند و در قسمت‌هایی از گذرگاه‌های اصلی و فرعی باغ و در محل تقسیم آب به جوی‌های متعدد پله‌هایی را ایجاد کنند.
قسمت عمده این آب همچون بیشتر باغ‌های شیراز از قناتی به نام نهر اعظم می‌آید. آب در حوض‌خانه می‌گردد و بعد از گردش در حوضچه، در اطراف استخر بزرگ و جوی‌های گذرگاه‌های باغ به جریان می‌افتد تا درختان و گیاهان را سیراب سازد. علاوه بر این سیستم گردش آب، دو حلقه چاه عمیق نیز در باغ حفر شده تا آب مورد نیاز برای آبیاری گیاهان تامین شود.
استخر باغ با ۳۳۵ متر مربع مساحت در جلوی عمارت اصلی قرار دارد و احتمالا ساخت آن به دوره جانی خان ایلخانی باز می‌گردد. در چهارگوشه این استخر، چهار نخل فونیکس (ققنوس) بسیار بلند و زیبا به چشم می‌خورند.
عمارت اصلی باغ ارم را می‌توان نمونه نسبتا کاملی از ساختمان‌های اواسط دوره قاجاریه دانست که ویژگی‌های موجود در آن همچون سایر بناهای هم‌دوره خود، پیروی از اصول معماری زندیه و صفویه را نشان می‌دهند؛ حتی نقوش کاشی‌های نمای عمارت نیز کاملا از تصاویر روی دیوارهای یکی از عمارات عهد صفویه تقلید شده‌اند.
این ساختمان از سه طبقه با تزیینات فراوان و بام شیروانی تشکیل شده و سازنده آن، حاجی محمد حسن، معمار شیرازی، است. عمارت اصلی باغ ارم رو به مشرق ساخته شده و زیبایی معماری، نقاشی‌های رنگ‌وروغن، حجاری نقوش آزاره سنگی، کاشی‌کاری و گچ‌بری، پنجره‌های مشبک آهنی، پیشانی ساختمان، ستون‌های سنگی و درهای چوبی نفیس و منبت‌کاری شده آن شاهکار صنعت و هنر دوره قاجاریه به شمار می‌رود.
نکته قابل توجه دیگر این بنا درهای آن است که از چوب ساج تهیه شده و به همین دلیل با گذشت سال‌ها هنوز سالم باقی‌مانده و شکل اصلی خود را حفظ کرده‌اند.