به گزارش صد آنلاین : برادران رفیعی فوق تخصص چشم، درباره پارکینسون چشم اظهار کرد: این بیماری زمانی ظاهر می‌شود که برخی سلول‌های خاص مغز که مسئول تولید دوپامین هستند دچار اختلال شده و وظیفه خود را به درستی انجام نمی‌دهند.
وی ادامه داد: پارکینسون بیشتر با از دست دادن کنترل حرکات بدن شناخته می‌شود که بر اثر از بین رفتن سلول‌های مغزی تولید کننده دوپامین بروز می‌کند. درحالی‌که همچنان عوامل موثر دیگری در بروز این نوع بیماری ناشناخته مانده اند، از این رو تشخیص به موقع این بیماری بسیار مهم است.
وی افزود: پارکینسون با علائم بسیاری در بخش اندام‌های حرکتی و غیر حرکتی همراه است، به گفته پزشکان این بیماری در چشم‌ها و قدرت بینایی بیمار ظاهر می‌شود. به‌طور معمول یک طرف چشم را درگیر می‌کند، اما ممکن است در ۲ طرف آن ظاهر شود.
برادران رفیعی درباره نشانه‌ها و علائم این نوع بیماری گفت: نازک شدن لایه شبکیه چشم می‌تواند نشانه اولیه بیماری پارکینسون باشد. دوبینی عارضه‌ای است که بر اثر آن فرد در تمامی مواقع یا بیشتر اوقات ۲ تصویر از جسم را می‌بیند. این افراد ۲ تصویر از جسم را به گونه‌ای می‌بینند که در کنار یکدیگر یا روی هم قرار دارند. درحالی‌که بیماری‌های دیگری نیز همچون دیابت و مشکلات تیروئید وجود دارند که موجب دوبینی می‌شوند، خستگی ماهیچه‌ها و زمانیکه چشم‌ها به راحتی حرکت نداشته باشند نیز در بروز این عارضه موثرند.
وی افزود: دیدرنگی بر اثر این عارضه بیمار توانایی خود را در دیدن و تشخیص رنگ‌ها از یکدیگر از دست می‌دهد. این عارضه بر اثر کمبود رنگدانه‌های حساس به نور در فتوگرامتر‌های چشم اتفاق می‌افتد؛ خشکی چشم هم یکی دیگر از علائم این نوع بیماری است. مبتلایان به پارکینسون یا افرادی که در معرض ابتلا به این بیماری هستند ممکن است متوجه نباشند که بیش از میانگین یک فرد سالم پلک می‌زنند.
وی درباره درمان گفت: ورزش کردن اثرات مثبتی روی مغز و مصرف دوپامین دارد، همچنین موجب هماهنگی حرکات، بهبود تعادل و راه رفتن و کاهش لرزش می‌شود. بهتر است سه تا چهار بار در هفته و به مدت یک ساعت ورزش کنید، البته افراد می‌توانند با انجام فیزیوتراپی تاحدی جلوی روند پیشرفت بیماری را بگیرند.
متخصص چشم تاکید داشت: مراقبت از بیمار پارکینسونی می‌تواند سخت باشد. همانطور که مهارت‌های حرکتی بیمار کم می‌شود، بلکه کار‌های ساده و پیش پا افتاده هم ممکن است سخت‌تر شود. مصرف دارو‌ها و خود بیماری، منجر به تغییرات خلقی بیمار می‌شود، پس افراد مراقب، باید از صبر و حوصله زیادی برخوردار باشند تا کمک کننده خوبی در روند بهبود بیماری باشند.