به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، این روزها سریال «سلمان فارسی» به کارگردانی داود میرباقری به فصل ایران رسیده و سریال «حضرت موسی(ع)» قرار است به زودی کلید بخورد و حتی خبرهایی از به پایان رسیدن مراحل پژوهش و تحقیقات مربوط به ساخت سریالی درباره حضرت معصومه(س) به گوش می‌رسد. در کنار این آثار هم موضوع ساخت برخی از پرتره‌های شهدا و شخصیت‌های تاریخ معاصر و همچنین موضوع شاهچراغ و حوادث آن مطرح می‌شوند. اما کماکان جایِ برخی از آثار دینی و استمرار ساخت آنها احساس می‌شود.
سریال‌هایی که هر بار روی آنتن آمده‌اند توجه طیف گسترده‌ای از مخاطبین را به جعبه جادو جلب کرده‌اند. یا به نوعی دوباره مخاطب را با آنتن تلویزیون آشتی می‌دهد که این روزها کمتر کارهای جان‌دار با محتوا می‌بینند. این تأثیرگذاری حوزه دینی و مذهبی تلویزیون با سریال‌های «امام علی(ع)»، «مختارنامه»، «یوسف پیامبر»، «اصحاب کهف»، «امام رضا»، «تنهاترین سردار» و حتی برخی از آثار ماورایی و دینی دیگر که بعضاً تکرار آنها بارها در مناسبت‌های مختلف پخش می‌شود نشان داده‌اند که چقدر مؤثر، مفید و پرطرفدارند.
همیشه سریال‌های دینی و مذهبی باعث شده‌اند بسیاری از افراد به‌ویژه جوانان به مطالعه تاریخ اسلام علاقه‌مند شوند. فارغ از هر نوع پرداخت دینی و مذهبی دیگر، اولویت ما باید ائمه معصومین(ع) باشد و محدودیت در به‌تصویر کشیدن چهره امامان معصوم بهانه خوبی برای نپرداختن به زندگی آن بزرگواران نیست.
چون غربی‌ها با ساخت سریال‌ها و فیلم‌های نامربوط تیشه به ریشه اعتقادات و شرعیات دینی جوامع اسلامی می‌زنند باید از آثار دینی و مذهبی حمایت کرد، البته کارهایی می‌سازند که در داخل توجهات بسیاری را جلب می‌کند اما به‌لحاظ بین‌المللی نتوانسته‌اند تأثیرگذاری داشته باشند.
سرزمین ما مفتخر به قدوم و حضور امام هشتم شیعیان، علی بن موسی الرضا(ع) است. همه مردم در نهان‌شان، در آرزوی رسیدن به حرمش، به یادآوردن حضورش و دلبسته به سرزمینی‌اند که او در آن حضور یافته است. از او داستان‌ها خوانده‌ایم که معروف‌ترین آن همان حدیث سلسله‌الذهب است. او در هر لحظه از ذهن و سکنات ما حضور دارد.
ارادت مردم ما و البته ارادت جوامع مسلمان به خصوص مردم همسایه به ایشان، انکار ناشدنی است. حتی مقامات کشورهای خارجی از عراق و پاکستان و ...، به زیارت او رفته‌اند. از او و خانواده‌اش در جای جای سرزمین‌مان، بسیار یادگار داریم، از خواهرش حضرت معصومه(س) در قم یا از برادرش حضرت احمد بن موسی(ع) شاهچراغ در شیراز و همچنین از نوادگان او در قالب امامزاده. این حضور او، روش‌های مختلفی از ارادت به ایشان را در سرزمین ما به یادگار گذاشته است.
از حضورهای مناسبتی، از با پای پیاده به زیارت او رفتن، از اکرام زائرانش، از لطفش به مریدانش، از شوق به دیدار حرمش، از یادآوردن کرامات او که آشناترین آن روایت زیبای یا ضامن آهوست، از حدیث سلسلة الذهبی که اصل محکمی در تثبیت و تأیید امامت و ولایت فرزندان علی بن ابی طالب(ع) است و از خیلی چیزهای دیگر.
برای پرداختن به این گنجینه بی‌انتها، در تاریخ انقلاب اسلامی تا امروز و در رسانه‌های گوناگون، تلاش‌های بسیار شده است. معروف‌ترین آن مجموعه «ولایت عشق» است. یا در حوزه سینما از اولین آنان که دو چشم بی‌سو بود و سازنده‌اش، کفران نعمت کرد و به نقمت افتاد گرفته تا سه‌گانه «شب، هر شب تنهایی و در انتظار معجزه» رسول صدرعاملی به قلم مرحوم کامبوزیا پرتوی، تا همین نمونه آخری که «بدون قرار قبلی» است و هنوز در محافل مختلف در حال چرخش و ارزیابی است می‌توان مثال زد و خیلی آثار داستانی تک قسمتی در تلویزیون.
به زودی هم با آغاز سال تحصیلی جدید، یکی از نخستین تلاش‌های ماهرانه و بسیار حرفه‌ای در حوزه ساخت آثار انیمیشن یعنی انیمیشن «بچه زرنگ» که به داستان ضامن آهو، اشاره دارد به مرحله اکران عمومی می‌رسد. در اینجا از کمیّت، به ظاهر، خوبی برخورداریم اما از استمرار آنان، خبری نیست.
جشنواره رضوی را سال‌هاست برگزار می‌کنیم اما برای استمرار توجه به سیره آن امام همام، نیازمند هماهنگی و سازماندهی بسیاری هستیم. ما باید بتوانیم آموزه‌های ایشان را تبیین و تشریح کنیم. حتی همین الان که محافل بیگانه در حال شبهه‌اندازی نسبت به دخالت دین در سیاست و اجتماع و ولایت و عترت پیامبر(ص) و ولایت فقیه‌اند، حدیث سلسله الذهب بسیار بنیان خوبی برای تشریح این نکته در آثار داستانی، نه فقط در قالب و بستر قدیمی که در زندگی امروزی، است.
امام هشتم و مواهبش، در زندگی ما ایرانیان و سپس سایر جوامع مسلمان و غیرمسلمان، بسیار جاری و درکش، بسیار سهل و مفهوم است. از نخستین توسلات ما نیز یا امام رضا(ع) و یا امام هشتم و مانند این است. این رویه مرسوم، باید در تصویر و به خصوص در تلویزیون برای مردم، دیدنی شود و البته بسیار مدبرانه.
هر اندازه حضور این امام، حضور خواهر بزرگوارش در قم، حضور برادر بزرگوارش در شیراز و ...، در آثار تصویری نهادینه شود، بدیهی است که دلبستگی ذهنی مردم ما، مستحکم‌تر خواهد شد و در زندگی روزمره می‌توانند از آن بهره ببرند.
انتهای پیام/