در این مطلب آمده است:
اخیرا غلامحسین کرباسچی، دبیرکل سابق حزب کارگزاران سازندگی، گفته است که «بعد از گذشت دو سال ما در عمل چیزی از او ندیده‌ایم». او در حمله به دولت ابراهیم رئیسی گفته است: «به‌نظر می‌رسد دولت مغز اقتصادی ندارد و از برنامه رئیسی برای اداره کشور تا به امروز اقدام عملی دیده نشده است. مقامات مختلف از دولتی‌ها گرفته تا مجلسی‌ها هم اقدامات و اظهاراتی داشتند که مردم را ناراضی کرد. عملکرد نمایندگان در این دوره چنان بوده که گویا تمام نماینده‌ها سفارش شده هستند و تماما از یک فیلتر عبور کرده‌اند که هر چه به آنها گفته شود بگویند چشم».
سخنان کرباسچی بدون هرگونه مستنداتی ارائه می‌شد و صرفا حاوی کلی‌گویی است زیرا عملکرد دولت در حوزه اقتصادی، سیاسی و اقتصادی به صورت مصداقی مشخص است و نیازی به بحث هم ندارد که دولت تا حد امکان سعی کرده است در این حوزه‌ها مشکلات را رفع کند؛ هرچند کسی منکر نیست که دولت می‌توانست حتی بهتر از این هم عمل کند. از سوی دیگر سخنان کرباسچی یک پرسش مهم را در ذهن ایجاد می‌کند؛ آنکه چه‌طور حزب کارگزاران و شخص کرباسچی در طول هشت‌سال ریاست‌جمهوری حسن روحانی هیچ وقت حتی یک انتقاد ساده هم مطرح نکردند؟ آیا نمی‌دانستند دولت همه موضوعات مهم کشور را رها کرده بود تا صرفا برجام را به نتیجه برساند؟ آیا نمی‌دانستند یا پیش‌بینی نمی‌کردند که توافق‌نامه بدون ضمانت اجرا می‌تواند باعث بدعهدی آمریکایی‌ها شود و البته هزینه‌های بسیاری را بر کشور تحمیل کند؟ کرباسچی و دیگر کارگزارانی‌ها خود را مطیع همه‌جانبه روحانی نشان می‌دادند و همین هم باعث شد بسیاری از مدیران میانی دولت از میان نیروهای کارگزاران باشد.
کرباسچی در آستانه انتخابات مجلس سعی می‌کند با هجمه به دولت به نوعی اصولگرایان را تخریب کند. انتقادهای او کاملا رنگ‌وبوی سیاسی‌کاری دارد؛ وگرنه اعداد و آمار نشان می‌دهند تورم چندبرابری و البته افزایش بی‌سابقه نرخ ارز و متعاقبش فشار همه‌جانبه بر مردم محصول دولتی است که کارگزاران در وصف آن می‌گفت جنس مرغوبی به مردم عرضه کردیم.
البته همه اینها در حالی است که مردم به بازی‌های کهنه اصلاح‌طلبان پی برده‌اند و نه‌تنها کرباسچی بلکه خاتمی هم دیگر مخاطب سابق را ندارد و شاید خودشان هم بدانند که دیگر چنین حربه‌های سیاسی-انتخاباتی در نبود هیچ سرمایه اجتماعی مؤثر واقع نخواهد شد.
۲۷۲۲۰