خوان ایگناسیو مارتینس چهارمین مربی خارجی لیگ برتر ماست. حالا با حضور او یک چهارم تیم‌های سطح اول فوتبال ما یعنی ۲۵ درصد، صاحب مربی خارجی شده‌اند. و جالب اینکه این چهار تیم از جمله ثروتمندترین و پرامکانات‌ترین تیم‌های فوتبال ما هستند.
گل گهر، سپاهان، تراکتور و حالا فولاد که از تیم‌های پرافتخار ما هم هستند. اگر گل گهر تازه وارد را فاکتور بگیریم (که در همین مدت کوتاه از فصل جز مدعیان بوده) سپاهان و فولاد قهرمان لیگ برتر شدند و تراکتور قهرمان جام حذفی.
همه این تیم‌ها نماینده ایران در لیگ قهرمانان آسیا هم شده‌اند که البته گل گهر به خاطر عدم کسب مجوز حرفه‌ای شانسش را از دست داد...
البته که روش انتخاب این مربیان و سبک فوتبالی که از آنجا می‌آیند چندان برای کارشناسان روشن نیست. مثلاً پاکو خمس اسپانیایی است و به جای قربان بردیف به تبریز آمد که در لیگ روسیه به کار کردن با جوانان مشهور بود، اما یک تیم پرستاره در اختیار مرد اسپانیایی قرار گرفت.
ماریوس اوزینیتیس یک یونانی است که حالا در گل گهر دوران پسا قلعه نویی را مدیریت می‌کند. ژوزه مورایس پرتغالی است و در سپاهان فصل قبل نشان داد کارش را بلد است و حالا هم با اقتدار در صدر جدول نشسته و مدعی اول قهرمانی است.
باید منتظر ماند و دید که دومین اسپانیایی حاضر در لیگ ما با فولاد چه خواهد کرد؛ تیمی پرستاره که با چهار شکست متوالی بدون امتیاز در انتهای جدول جا خوش کرده و به معنی واقعی کلمه در بحران است.
اولین ماموریت مرد اسپانیایی عبور از این بحران خواهد بود و برای دیدن تیم دلخواه او باید تا فصل آینده صبر کنیم. و چقدر همه امیدواریم که این مربی اسپانیایی جز آن گروهی باشد که به فوتبال ما چیزی اضافه می‌کنند، نه آنها که فقط می‌آیند و دلارها را می‌گیرند و می‌روند!
