اعتماد: محسن حاجی میرزایی وزیر اسبق آموزش و پرورش در گفت‌وگویی با تاکید بر این موضوع که فرصت انتخاب آگاهانه و تصمیم‌گیری را خداوند برعهده افراد گذاشته است، تاکیدکرد: عده‌ای حتی در نهادهای تربیتی هم می‌خواهند با نگاه الزام و اجبار کار را پیش ببرند. سرمایه تربیت شوق، آگاهی و اراده است.
به گزارش بیان فردا بخش هایی از گفت و گوی حاجی میرزایی را در ادامه می خوانید:
نمی‌خواهیم نمایش بازی کنیم و خودمان را گول بزنیم. هم کسی اجبار در رفتار را نمی‌پذیرد و برنمی‌تابد و هم منجر به ارزش پایدار نخواهد شد.
در بحث فضای مجازی هم به یاد داریم که عده‌ای مدام می‌گویند که نسل جدید در معرض خطر قرار گرفته است. مگر هنر و قدرت فضای مجازی چیست؟ همه قدرت فضای مجازی جز این است که چشم و گوش و اندیشه را تغذیه می‌کند. آیا ابزار دیگری دارد؟ شمشیر و اسلحه دارد که بالای سر افراد بایستد. این نسل که ۱۲ هزار ساعت در اختیار ما بوده است ولی نمی‌توانیم قدرت تشخیص او را تجهیز کنیم.
آموزش و پرورش باید در کنار آموزش‌های پایه، استعدادهای متنوع را به رسمیت بشناسد برخی هنوز فکر می‌کنند باید به جای نسل جدید تصمیم بگیرند و عرصه را به گونه‌ای فراهم بکنند که همه در داخل چارچوب انتخاب آنها قرار بگیرد.
نمی‌توانیم آدم‌های یک شکل را با استاندارد مشخص و ثابت درست کنیم؛ بنابراین رویکردهایی که در مقوله تربیت بر مبنای استفاده از ابزار زور، اکراه و اعمال محدودیت پیش می‌رود راهبردهای منتج به نتیجه اثربخش نخواهد داشت. بارها تجربه شده و دوباره اگر بخواهیم این تجربه را تکرار بکنیم، نتیجه خوبی به دست نخواهد داد.
متهم اصلی مهاجرت نظام حکمرانی است.کسانی که مهاجرت می‌کنند از نظر من قابل نقد نیستند. متهم کسانی هستند که فضای لازم را برای کار کردن، رشد یافتن، ارائه تصویر روشن و امیدوارانه به نسل جدید نمی‌دهند.
اگر می‌خواهیم پدیده مهاجرت معکوس شود باید نظام حکمرانی را تقبیح کنیم که چگونه توانسته امید را از ذهن نسل نو بیرون بیاورید و تصویر آینده را از نگاه او مبهم و تاریک کند.
مهاجرت قطعا پدیده ساده و سهلی نیست که فکر کنیم افراد تفننی مهاجرت می‌کنند. آنها برای مهاجرت ناگزیر می‌شوند. اگر افراد آرامش و تصویر روشنی از آینده داشته آرامش داشته باشند، روندها را رو به رشد ببینند و احساس کنند مورد احترام هستند و شخصیتشان پذیرفته می‌شود، برای چه باید مهاجرت بکنند؟
اگر تصور بکنیم باید افراد مهاجرت کرده را مورد سرزنش قرار داد، نگاه واقع بینانه‌ای نیست «چون نیک نظر کرد پر خویش درآن دید». اگر خوب نظر بکنیم متوجه می‌شویم که گسترش این پدیده، آثار سیاست‌ها، نتایج رفتارها و کارهایی است که در نوع تعامل با جوانان انجام شده است. حتی برخی از افراد که مهاجرت می‌کنند به لحاظ شغلی در کشور درآمد مطلوب‌تری را داشته‌اند اما می‌گوید خارج از ایران آرامش دارم و می‌توانم زندگی‌ام را پیش‌بینی کنم.
اگر امکان پیش‌بینی را از کسی بگیرید. اگر شما باور به این موضوع که می‌تواند با تلاش موقعیت بهتری خلق کند را بگیرید، ممکن است پدیده گسترش بیشتری پیدا کند. برای حل پدیده مهاجرت باید بیش از هر زمانی به شیوه حکمرانی نگاه کنیم و در آن تجدیدنظر کنیم.