در نامه‌ای به تاریخ ۲۷ مهر ماه ۱۳۵۰، مدیرکل اداره سوم ساواک، فهرستی ۴۷ نفره از اساتید به نام دانشگاه تهران را جهت تصفیه به ریاست ساواک ارسال می‌دارد، این فهرست، طیف‌های متنوع سیاسی را در بر می‌گیرد و حتی شامل حال افرادی می‌شود که برخی از آنان حتی فعالیت سیاسی هم نداشتند.
در زمان پهلوی دوم، به خصوص از اواخر دهه چهل، مرسوم بود که اداره امنیت ساواک در مورد صلاحیت افراد در بسیاری از ادارات تصمیم‌گیری کند. دانشگاه تهران یکی از کلیدی‌ترین مراکز آموزشی کشور بود که ساواک نظری ویژه روی آن داشت و همواره در تلاش بود که نیروهای مورد تایید خویش را در آنجا، منصوب نماید.
در نامه‌ای به تاریخ ۲۷ مهر ماه ۱۳۵۰، مدیرکل اداره سوم ساواک، فهرستی ۴۷ نفره از اساتید به نام دانشگاه تهران را جهت تصفیه به ریاست ساواک ارسال می‌دارد، این فهرست، طیف‌های متنوع سیاسی را در بر می‌گیرد و حتی شامل حال افرادی می‌شود که برخی از آنان حتی فعالیت سیاسی هم نداشتند. در میان برخی از نامورترین اساتید این فهرست می‌توان به کاظم حسیبی عضو هیئت موسس جبهه ملی، حمید عنایت پژوهشگر حوزه فلسفه سیاسی، داریوش آشوری نویسنده و اندیشمند چپگرا، سیمین دانشور نویسنده شهیر سووشون، امیرحسین آریانپور جامعه‌شناس و فرهنگ‌نویس عضو حزب توده، ناصر پاکدامن اقتصاددان چپگرا، مرتضی ممیز پدر هنر گرافیک معاصر ایران و محمدعلی اسلامی ندوشن شاعر، نویسنده و حقوقدان ایران‌گرا اشاره کرد.
البته باید به این نکته توجه کرد به دلیل استقلال نسبی نهاد دانشگاه ، برخی از اساتیدی که به دستور ساواک مشمول تصفیه می‌شدند گرچه مشکلات زیادی برایشان در داخل و خارج دانشگاه ایجاد می‌شد اما تا سال‌های بعد نیز در دانشگاه تهران ماندند و به تدریس ادامه دادند.
۲۷۲۱۷