دنیای اقتصاد نوشت: بررسی‌‌‌ها بر پایه آمارهای رسمی نشان می‌‌‌دهد، سهم خانوارهای مستاجر از کل خانوارهای کشور در سال ۱۴۰۱ نسبت به سال ۱۴۰۰ یک واحد‌درصد افزایش یافته است.
این در حالی است که در همین بازه زمانی، تعداد خانوارهای مستاجر ۵/ ۳درصد افزایش داشته است. رشد ۵/ ۳ درصدی تعداد خانوارهای مستاجر تنها در فاصله یک‌‌‌سال-۱۴۰۱ نسبت به ۱۴۰۰-در شرایطی در آمار ارائه شده از سوی مرکز آمار ایران آمده است که رشد سالانه تعداد خانوارها در کشور ۵/ ۱ برابر بوده است.
این موضوع به معنای سرعت دو برابری افزایش تعداد خانوارهای مستاجر در مقایسه با رشد کل خانوارها در کشور است. در واقع اجاره‌‌‌نشینی در کشور دو برابر میزان رشد تعداد خانوارها، در حال گسترش است.
همچنین وزن مستاجرها در بازار مسکن نسبت به تعداد کل خانوارها در یک سال، یک واحد درصد بیشتر شده است. آمارها همچنین نشان می‌‌‌دهد سرعت رشد اجاره‌‌‌نشینی در کشور ۳ برابر رشد تعداد جمعیت بوده است.
سال گذشته در حالی تعداد خانوارهای مستاجر در کشور در مقایسه با سال ۱۴۰۰ معادل ۵/ ۳درصد رشد داشت که در این میان نرخ رشد جمعیت ۲/ ۱درصد بود. این موضوع نشان می‌‌‌دهد نه تنها وزن مستاجرها در بازار اجاره به کل خانوارها تنها به فاصله یک سال افزایش داشته است که سرعت رشد تعداد خانوارهای مستاجر نسبت به نرخ رشد جمعیت و همچنین نرخ رشد خانوار، به میزان محسوسی بیشتر است
برآیند این آمارها نشان‌دهنده شکست سیاست‌‌‌های تامین مسکن در کشور از گذشته تاکنون است. چرا که همه سیاست‌‌‌های اعمال شده در نهایت نه تنها موفق به کاهش تعداد خانوارهای مستاجر در کشور نشده است، بلکه حتی نتوانسته است تعداد خانوارهای مستاجر را در یک میزان مشخص ثابت کند.
از طرف دیگر اجاره‌‌‌نشینی به شکل محسوسی در کشور افزایش یافته است که روی دیگر این ماجرا در واقع نشان‌دهنده کاهش وزن مالکیت مسکن در میان خانوارهاست.