فردای اقتصاد نوشت: در بخشی از مقاله آرتور سی بروکس، استاد دانشگاه هاروارد است که در ستون نشریه آتلانتیک چاپ شده است آمده: برخی از افراد مستعد اضطراب و افسردگی، به مشروبات الکلی یا مواد مخدر روی می‌آورند تا خود را آرام کنند. برخی دیگر با اختصاص بیشتر وقت خود به ورزش، تماشای مداوم سریال و فیلم یا خوردن بیش از حد غذا سعی می‌کنند به آرامش برسند. و برخی از آنها هم به کار پناه می‌برند.
کمک گرفتن از تراپی و کارشناسان حوزه روانشناسی برای درمان این مشکل ایده بدی نیست. اگر می‌خواهید ابتدا خودتان یک راه حل را در پیش بگیرید، بروکس پس از صحبت با یکی از همکاران خود در هاروارد به نام اشلی ویلانز که کارشناس استفاده درست از زمان هست، یک برنامه سه مرحله‌ای را پیشنهاد کرده است.
یک ممیزی زمان انجام دهید. "برای چند روز، گزارش دقیقی از فعالیت‌های اصلی خود شامل کار، اوقات فراغت، انجام کارها - و همچنین مدت زمانی که برای هر یک از آنها صرف کرده‌اید و احساسی که داشته‌اید، تهیه کنید. به فعالیت‌هایی توجه کنید که مثبت‌ترین حالت را برای شما به ارمغان می‌آورند. به این معنی که این دو اطلاعات را به شما می‌دهد: چقدر کار می‌کنید و دوست دارید در زمانی که کار نمی‌کنید چه کاری انجام دهید.
برای زمان استراحت خود برنامه‌ریزی کنید. همانطور که معتادان به الکل نباید در خانه مشروب بگذارند، افراد معتاد به کار نیز نباید در تقویم خود جای خالی بگذارند. بروکس می‌نویسد: « ۱۴ ساعت کار، که به ندرت مولد است، ساعتی را که ممکن است با فرزندانتان سپری کنید، جابجا می‌کند. همانطور که برای جلسات برنامه زمان‌بندی دارید، وقت خود را در روز برای فعالیت‌های غیرکاری تنظیم کنید.
برای فعالیت‌های تفریحی خود برنامه‌ریزی کنید. "زمان بدون ساختار دعوتی است برای بازگشت به کار یا فعالیت‌های غیرفعالی که برای سلامت روحی شما خوب نیستند، مانند پیمایش در رسانه‌های اجتماعی یا تماشای تلویزیون. شما احتمالاً لیستی از کارهایی دارید که به ترتیب اولویت سازماندهی شده است. همین کار را با اوقات فراغت خود انجام دهید، برای تفریحات فعالی که برایشان ارزش قائل هستید برنامه‌ریزی کنید. اگر از تماس با دوست خود لذت می‌برید، آن را برای زمانی که وقت آزاد دارید نگذارید – برنامه‌ریزی کنید و به برنامه پایبند باشید."