سیدعلی دوستی موسوی: درحالی که گستاخی صریح کویت مبنی برانکار سهم ایران درمیدان مشترک گازی-نفتی استراتژیک آرش وتاکید چند باره بر آن ، افکار عمومی ایران را خشمگین وخواهان پاسخ صریح متقابل کرده، اما واکنش وزارت نفت به این گستاخی ،به تمام معنی ناامید کننده بوده است.دریک هفته اخیر وزرای نفت وامور خارجه کویت وسپس عربستان، دراظهاراتی تند که با لحنی ستیزه جویانه وغیردوستانه ابراز شده، هرگونه حق ایران درمیدان مشترک گازی آرش راانکارکرده وآن را متعلق به ۲ کشور یادشده دانسته اند.دراین میان کویت پا را فراتر گذاشته وهرگونه مذاکره باایران درباره این میدان را هم منتفی دانسته است.
درپی این اظهارات که می تواند نقض حاکمیت ایران برمنابع انکارناپذیرانرژی اش درخلیج فارس تلقی شود،افکارعمومی از وزارت نفت که مدعی گسترش دیپلماسی فعال نفتی دراقصی نقاط جهان است،انتظار پاسخی صریح به این ادعاها راداشت ؛ بخصوص اینکه جواداوجی ،وزیرنفت درفروردین ماه امسال ودرواکنش به امضای توافقنامه دوجانبه کویت وعربستان برای بهره برداری از این میدان،وعده آغاز حفاری ایران در میدان آرش راداده بود.
اما آخرین واکنش وزیرنفت به موضوع آرش بااین مضمون که : وزارت امور خارجه به این موضوع رسیدگی خواهدکرد،قطعا انتظار افکار عمومی رابرآورده نکردکه بماند، به نوعی ناامید هم کرد.چراکه افکار عمومی انتظارداردصرفنظر از هرگونه مذاکره پشت پرده یا تقسیم کار ، وزارت نفت با به کارگیری لحنی صریح ومتناسب با طرف مقابل، نکاتی چون سهم ۴۰ درصدی انکارناپذیر ایران درمیدان آرش، انعطاف های متعدد ایران برسراین میدان درنیم قرن اخیر وعزم ایران برای بهره برداری ازمنابع عظیم ۲۰ تریلیون فوت مکعب گاز طبیعی و۳۱۰ میلیون بشکه نفتآرش رامتذکر شده و یادآوری کمک های بی دریغ ایران به حکام کویت ؛ از جمله درجریان جنگ خلیج فارس وحمله صدام به کویت که چاه های نفتی این کشور به آتش کشیده شده بود،را به وزارت امورخارجه واگذارد.
اما این چنین سکوتی جایز نیست و افکارعمومی را هم راضی نمی کند.
قطعا، لبخند زدن ودست دادن جلوی دوربین با برخی کشورهای خاص؛ وقتی همه چیز آرام است و برعکس ،سکوت وخامشی گزیدن به وقت سخن گفتن وحق طلبی دیپلماسی فعال نفتی نام نخواهد گرفت.