حسام سرافرازیان کارشناس بازار سرمایه در برنامه بورسان یکشنبه عنوان کرد: افراد برای دریافت مطلوبیت (سود) به بازار سرمایه ورود می کنند، در این بخش از اقتصاد آینده شرکت ها با ابزاری به نام سهام مورد معامله قرار می گیرد.
بازار از آبان ماه سال گذشته به بعد در بازه ای از زمان توام با ایجاد چشم اندازهای رو به رشد (همانند افزایش نرخ نیما از 28 هزار تومان تا 38 هزار تومان، معامله خودرو در بورس کالا و...) به طور جدی پا در مسیر صعود گذاشت.
در ادامه طی برهه ای از زمان نه تنها جریان اخبار مثبت به بازار به اتمام رسید بلکه سایر اخبار مطلوب قبلی نظیر عرضه خودرو در بورس کالا با تغییراتی همراه شد.
در چنین شرایطی مشاهده می شود که تمایلی به ریزش در بازار وجود ندارد،ارزش معاملات 7 هزار میلیارد تومانی نیز همچنان مطلوب ارزیابی می شود.
در عین حال خبری مثبت که بتواند بازار را رو به بالا تقویت کند، وجود ندارد.
شاید لازم است توسعه ابزارها صورت پذیرد تا در روند ریزشی هم بتوان مطلوبیت مد نظر سهامدار را تامین کرد.
اگر توسعه ابزارها همانند اختیار معامله را در بازار داشته باشیم تا در مواقع نزولی سهامدار بتواند با مدیریت ریسک (با خرید ابزارها) مانع از زیان شود یا حتی به سود هم دست یابد، طبعا منابع در بازار خواهد ماند.
آن طور که به نظر می رسد بازار برای یک تا 2 ماه آینده با خبر خاصی همراه نیست مگر این که اخبار مهم و تاثیرگذار بر متغیرهای اصلی اقتصاد، تولید شود.
بزرگ ترین فرصت برای سرمایه گذاران بازار سرمایه
در صورتی که شرکت ها را طبقه بندی کنیم، عملا 70 درصد بازار به طور مستقیم تحت تاثیر تغییرات نرخ ارز قرار می گیرند، 30 درصد دیگر بازار خیلی تحت تاثیر دلار و نرخ های جهانی قرار ندارند.
رشد بازار برای عمده شرکت ها منتهی به نرخ ارز و شرایط سیاسی می شود.
اکنون ریالی ها با ریسک کمتری همراه هستند بنابراین گروه هایی نظیر دارویی، زراعت، لبنی و سیمان می توانند تشکیل دهنده سبد ریالی سرمایه گذاران باشند.
بزرگ ترین خطر برای سرمایه گذاران بازار سرمایه
عدم ثبات در قوانین و مقررات به عنوان بزرگ ترین خطر برای بازار سرمایه و سایر بازار های مالی محسوب می شود.
چرایی نوسان منفی بانکی ها
هر چند عنوان شد بانکی ها با یکسری از مفرضات سودآور خواهند بود اما زمانی که به مجمع رسیدند در عمل تقسیم سودی رخ نداد.
در عین حال سیگنالی به بازار مخابره شد مبنی بر این که وضعیت صنعت بانکداری مطلوب نیست. عدم تقسیم سود از سوی بانک ها را می توان به عنوان پالس منفی در نظر گرفت.
ابهام در برنامه های آتی بانک مرکزی به وضوح قابل مشاهده است. متاسفانه همچنان
تجدید ارزیابی دارایی ها
بنده با اجباری شدن تجدید ارزیابی دارایی ها مخالف هستم. نباید چرخ را از ابتدا به طور مجدد اختراع کرد. آیا در دنیا تجدید ارزیابی به حالت اجباری مصوب می شود؟
در استاندارد حسابداری آمده است؛ تجدید ارزیابی 5 سال یک بار می تواند انجام پذیرد. هر ساله شدن این مهم می تواند فلسفه شرکت داری که کسب سود و تقسیم سود بوده را از بین خواهد برد.