قورباغه سمی طلایی سمی‌ترین حیوان روی کره زمین است. تخمین زده می‌شود مقدار دوز سم قورباغه طلایی حاوی حدود یک میلی‌گرم سم باشد که برای کشتن بین ۱۰ تا ۲۰ انسان یا حداکثر دو فیل نر آفریقایی کافی است.
قورباغه‌های سمی طلایی حتی در لمس بسیار خطرناک هستند. یک قورباغه ۵ سانتی‌متری حاوی سم کافی برای کشتن ۱۰ انسان است.
قورباغه سمی طلایی زهرآگین‌ترین جانور زنده شناخته شده است. قورباغه سمی طلایی به دلیل تخریب زیستگاه در محدوده طبیعی محدود خود در معرض خطر انقراض قرار گرفته است. این قورباغه علیرغم جثه کوچکش احتمالا سمی‌ترین حیوان روی کره زمین است.
به گزارش فرارو، قورباغه سمی طلایی در سال ۱۹۷۸ توسط هرپتولوژیست چارلز دبلیو مایرز و بوریس مالکین و همچنین جان دبلیو دالی به نام Phyllobates terribilis توصیف شد. تحقیقات مایرز بر اساس صد‌ها نمونه جمع‌آوری‌شده در یک سفر به جنگل‌های بارانی کلمبیا، و یک کلنی پرورش دهنده ۱۸ قورباغه که در موزه تاریخ طبیعی آمریکا تأسیس شد، بود.
قورباغه سمی طلایی بومی جنگل‌های مرطوب سواحل اقیانوس آرام کلمبیا در بخش‌های کوکا و واله دل کائوکا در جنگل‌های بارانی چوکو است. زیستگاه مطلوب این گونه جنگل‌های بارانی با میزان بارندگی بالا، دمای حداقل ۲۶ درجه سانتی‌گراد و رطوبت نسبی ۸۰-۹۰ درصد است. اینگونه از قورباغه‌ها تخم‌های خود را روی زمین می‌گذارند.
قورباغه سمی طلایی در بزرگسالی می‌تواند به وزن نزدیک به ۳۰ گرم با طول ۶ سانتی‌متر برسد. ماده‌ها معمولاً بزرگتر از نر‌ها هستند. قورباغه بالغ رنگ روشن دارند، در حالی که قورباغه‌های جوان عمدتاً بدن سیاه و سفید با دو نوار زرد طلایی در امتداد پشت خود دارند. سیاهی با بالغ شدن محو می‌شود و در حدود ۱۸ هفتگی قورباغه کاملاً زرد می‌شود. رنگ پوست درخشان از قورباغه‌های سمی در واقع یک هشدار به شکارچیان بالقوه خود است.
این گونه یک شکارچی کمین است. یک قورباغه بالغ می‌تواند مواد غذایی بسیار بزرگتر را بخورد. بسیاری از انواع حشرات، مورچه‌ها و سایر بی مهرگان کوچک، به ویژه موریانه‌ها و سوسک‌ها را می‌تواند بخورد که به راحتی در کف جنگل‌های بارانی یافت می‌شوند. قورباغه‌ها از جلبک ها، لارو‌های پشه و سایر مواد خوراکی که ممکن است در محیط آن‌ها وجود داشته باشد تغذیه می‌کنند.
قورباغه سمی طلایی سمی‌ترین حیوان روی کره زمین است. این قورباغه‌ها باتراکوتوکسین‌های آلکالوئیدی مرگبار را در غدد پوست خود به عنوان دفاعی در برابر شکارچیان تولید می‌کنند. برای مسموم شدن، یک شکارچی به طور کلی باید سعی کند قورباغه را بخورد، اگرچه این گونه آنقدر سمی است که حتی لمس کردن یک قورباغه می‌تواند خطرناک باشد.
این سم فوق العاده کشنده بسیار نادر است. باتراکوتوکسین تنها در سه قورباغه سمی از کلمبیا، چند پرنده از پاپوآ گینه نو و چهار نوع سوسک یافت می‌شود. باتراکوتوکسین بر سلول‌های عصبی تأثیر می‌گذارد و می‌تواند منجر به فلج، فیبریلاسیون قلب، نارسایی قلبی و مرگ شود.
تخمین زده می‌شود مقدار دوز سم قورباغه طلایی حاوی حدود یک میلی‌گرم سم باشد که برای کشتن بین ۱۰ تا ۲۰ انسان یا حداکثر دو فیل نر آفریقایی کافی است.
قورباغه‌های سمی طلایی آنقدر سمی هستند که احتمالاً شکارچیان کمی دارند. با این حال Leimadophis Epinephelus، یک نوع خاص از مار در جنگل‌های بارانی آمازون، تنها شکارچی طبیعی قورباغه‌های سمی است. آن‌ها می‌توانند قورباغه‌های سمی را بدون اینکه توسط سم خطرناک آن‌ها تحت تاثیر قرار بگیرند، بخورند.