انتقادات به شرایط و چینش فیلم ها در نوبت اکران، بنا بر منافع صاحبان آثار، مسبوق به سابقه بوده و موضوع جدیدی نیست لکن آنچه که در باب این موضوع تازگی داشت ابراز این گلایه ها از سوی مردی بود که خود سال ها در مناصب مدیریتی جشنواره های دولتی سینما و صنوف خانه سینما حضور فعال داشته و از چند و چون و ریز مسائل اکران در سینمای ایران با خبر است. او می‌گوید :
...(وقتی بعد از سی و اندی سال کار در سینما، امروز آخرین فیلمم در فقر تبلیغاتی و سئانس‌های نامرغوب سینماها و در آشفتگی و بی‌برنامه‌گی اکران هم زمان بیش از هفت فیلم، روی پرده‌ها رفته است
در این شرایط نه برای خودم کسر شأن می‌دانم و نه ابایی دارم از اینکه تیزر و پوستر برای فیلمم بسازم و از تنها رسانه محدودی که در دسترس دارم برای معرفی آن به مردم استفاده کنم. هیچ اعتراضی هم به فروش فیلم‌های تجاری و کمدی ندارم نوش جان شان. و در ادامه با انتقاد از عملکرد مدیران فرهنگی نوشت: ای‌کاش درک درستی از اینکه در نهایت داریم به کدام سمت و سو می‌رویم می‌دیدم؛ تا کمی خیالم راحت می‌شد.)
میرکریمی خود بهتر از هر کسی می داند که معضل رکود سینما جدی است و ارتزاق آن بخش از سینما که وابسته به سالن های نمایش و گیشه است نیاز به رونق و حضور تماشاچی دارد.
از مفهوم پیام میرکریمی اینگونه برداشت می شود که در این شرایط اعتقادی به رکود ندارد و با اعتقاد به فروش خوب فیلم ها از بی عدالتی در اکران می گوید؟!
میرکریمی بهتر از هر کسی می داند که مساله اصلی اکران عرضه و تقاضاست و بر اساس نیاز های واقعی، سینما دار تا زمان استقبال مردم از فیلم، ترجیحش این است که سالن نمایش خالی نماند.
او بهتر از هر سینماگر دیگری میداند در سال های اخیر علیرغم اضافه شدن سالن ها و صندلی های جدید، به دلیل محدودیت ناوگان اکران سینمایی، برای نمایش فیلم‌ها دچار محدودیت هستیم و هرچند سیاستگذاری های سینمایی تلاش برای ترغیب بخش خصوصی به ساخت سالن سینما است اما برای رسیدن به نقطه ایده‌آل نیاز به تلاش بیشتر است.رضا میرکریمی به عنوان یکی از چند فیلمساز برتر سال های اخیر سینمای ایران نیک میداند وقتی فرصت کوتاهی به اکران فیلم‌ها اختصاص پیدا کند و بعضی آثار در بالاترین سطح فروش ناچار شوند از روی پرده کنار گذاشته شوند به هیچ روی باب طبع صاحبان آثار و سینما داران نیست و می داند اینکه باید شرایطی ایجادشود تا صاحبان فیلم به بیشترین منافع مالی برسند خواسته همه اهالی سینما است.
نگاهی به روند فروش فیلم ها و امکان جذب مخاطب در سالهای اخیر نشان می دهد بسیاری از فیلم‌های پرفروش و محبوب مخاطب که بعضا توانسته اند رکورد های فروش را جابجا کنند در ژانر کمدی و طنز بوده است. البته در مواردی هم ژانر اجتماعی مورد استقبال قرار گرفته است مانند فیلم متری شیش و نیم که در صدر گیشه سال ۹۸ قرار گرفت.
بدیهی است که داستان خوب و ساخت جذاب در کنار تبلیغات مناسب ضامن فروش خوب برای یک اثر سینمایی است و تجربه نشان داده که مخاطب، فیلم‌های خوب را آگاهانه انتخاب می‌کند.
خوشبختانه در حال حاضر با فضای مناسبی که بعد از گذر از پاندمی کرونا و فروکش کردن مشکلات و نا آرامی های جامعه در سال گذشته به وجود آمده فیلم های اجتماعی در کنار فیلم های کمدی روند فروش خوبی داشته و دارند و با ساماندهی خوب در اکران عادلانه فیلم‌های سینمایی و توجه به سلایق مختلف، این روند با استقبال نسبی از فیلم های اجتماعی مثل ملاقات خصوصی، سه کام حبس و... در حال طی شدن است. در پایان با نهایت احترام به استاد میرکریمی،این سوال مطرح می شود که بهتر نیست گاهی با خودکاوی خود و شرایط موجود که بدون تردید بخشی از شرایط مورد انتقاد امروزتان نتیجه عملکرد مدیریتی خودتان در گذشته است، به دلایل و ریشه های مهجوریت آن‌ها کمی بیشتر تامل کنیم؟
۵۷۵۷