پایگاه خبری فارین پالسی نوشت: "ایالات متحده باید اقداماتی اتخاذ کند که حمله مشابه به هیروشیما و ناگازاکی دیگر تکرار نشود.
در وهله اول آمریکا باید اعلام کند که امروز بمباران هیروشیما و ناگازاکی را غیرقانونی دانسته و حمله‌ای مشابه با آن را انجام نخواهد داد. دستورالعمل قانون جنگ وزارت دفاع آمریکا -که تسلیحات هسته‌ای را هم شامل می‌شود- محدودیت‌های متعددی را برای عملیات‌های نظامی تعریف کرده و حملات اتمی آمریکا به ژاپن این محدودیت‌ها را نقض کردند؛ شرایطی از جمله اینکه حمله هسته‌ای باید به اهداف نظامی صورت پذیرفته و مزیت عملیاتی حاصل از آن نه «فرضی یا حدسی» بلکه قطعی باشد؛ تلفات جانبی آن باید با امتیاز نظامی به‌دست‌آمده متناسب باشد؛ کارکنان غیرنظامی شاغل در کارخانه‌های ساخت مهمات به‌عنوان اهداف مجاز شناخته نشده و بااین‌حال هنوز روشن نیست که آیا سیاست‌های هسته‌ای امروز آمریکا حمله‌ای مشابه به هیروشیما و ناگازاکی را غیرقانونی می‌داند یا نه.
تنها چیزی که می‌تواند مانع صدور فرمان حمله هسته‌ای توسط رئیس‌جمهوری آمریکا شود، این است که به نظر فرماندهی یکپارچه رزمی ایالات متحده، این دستور غیرقانونی باشد که در این صورت دستور مورد بازبینی قرار می‌گیرد تا فرمانی قانونی صادر شود. مشکل آنجاست که شروط فوق‌الذکر به تفسیر افراد - از عباراتی مانند «متناسب» یا «کارآمد» - بستگی دارند و اینکه حاضران در جلسه تصمیم‌گیری، مخالفت کنند یا خیر.
گرچه به گفته باراک اوباما، رئیس‌جمهوری اسبق آمریکا ایالات متحده هرگز عامدانه غیرنظامیان را هدف قرار نمی‌دهد، اما منطقی که آمریکا برای توجیه حمله به هیروشیما و ناگازاکی استفاده کرد، امروز همچنان در واشنگتن در جریان است. تئودور ریچارد در ۲۰۱۷ که دادستانی فرماندهی استراتژیک آمریکا را برعهده داشت، گفت که اعتقاد هری ترومن - رئیس‌جمهوری آمریکا که فرمان حمله اتمی را صادر کرد - مبنی بر اینکه هیروشیما و ناگازاکی اهداف نظامی بودند، درست بود؛ زیرا هر دو شهر دارای پایگاه‌های نظامی بودند!
همچنین آمریکا می‌گوید که از نظر قانونی مجاز است با سلاح هسته‌ای غیرنظامیان را هدف گیرد؛ اما تنها درصورتی‌که ابتدا طرف مقابل این کار را انجام دهد.
تئودور ریچارد باور دارد که این ابهام در سیاست حمله هسته‌ای آمریکا، بازدارندگی ایالات متحده را افزایش داده و مفید است.
حال‌آنکه ایالات متحده نباید قوانین جنگی را به طریقی تعبیر کنند که حمله دیگری به هیروشیما و ناگازاکی مجاز شمرده شود. اینکه رئیس‌جمهوری آمریکا اعلام کند حمله به هیروشیما و ناگازاکی غیرقانونی است، نوعی پیش‌فرض به دست می‌دهد تا نظریه‌های حقوقی که بر اساس آنها عملیات‌های این‌چنینی مجاز شناخته می‌شوند، مجاز شود. این باید سرآغاز بازنگری در طرح‌های هسته‌ای باشد؛ زیرا بهترین راه آمادگی برای حمله هسته‌ای این است که مطمئن شویم هیچ‌وقت اتفاق نمی‌افتد.
گام دوم آمریکا می‌تواند این باشد که نسبت به حمله اتمی به هیروشیما و ناگازاکی ابراز پشیمانی کرده و به اشتباه خود اقرار کند. این کار تأثیری اخلاقی خواهد داشت که از هر تأثیر حقوقی یا سیاسی بالاتر خواهد بود. هر رئیس‌جمهوری می‌تواند اثرات رئیس‌جمهوری قبلی را در دنیای سیاست تغییر داده یا از میان بردارد؛ اما تغییر اخلاقی نه‌تنها به تغییر در سیاست منجر می‌شود، بلکه انواع دیگری از تغییرات را هم به دنبال خواهد داشت.
یکی از نقاط تاریک حمله اتمی آمریکا به هیروشیما و ناگازاکی این است که این حمله نه‌تنها با معیارهای امروزی ما بلکه حتی با معیارهای آن زمان هم کار اشتباهی بود و واشنگتن هم این را می‌دانست.
آمریکا تاکنون مجرمان جنگی خود را به دلیل نقض قوانین درگیری‌های مسلحانه محاکمه نکرده است. به‌عنوان‌مثال دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری سابق آمریکا که به‌سادگی از کشتن ۱۰ میلیون افغان صحبت یا کره شمالی را به حمله هسته‌ای تهدید می‌کرد، مجرمان جنگی را مورد عفو قرارداد و مانعی شد بر سر راه رهبران نظامی که در صدد پاسخگوکردن این مجرمان بودند.
گام سوم آمریکا پس از آنکه حمله مشابه به هیروشیما و ناگازاکی را غیرقانونی شمرده و به اشتباه خود در حمله اتمی به ژاپن در ۱۹۴۵ اقرار کرد، این است که برای ویران کردن هیروشیما و ناگازاکی عذرخواهی کند. گرچه دولت ژاپن در زمان سفر اوباما به هیروشیما به او پیشنهاد داد که عذرخواهی نکند، اما نباید فکر کنیم که بسیاری از مردم ژاپن خواستار شنیدن عذرخواهی واشنگتن نیستند.
اما عذرخواهی کافی نیست و آمریکا باید اقدامات ملموس‌تری هم اتخاذ کند تا نشان دهد تغییر کرده است. جو بایدن در زمان نامزدی خود در انتخابات ریاست‌جمهوری به مردم این کشور وعده داد که تنها هدف سلاح هسته‌ای این است که نگذارد دیگر کشورها به حمله اتمی متوسل شوند؛ اما بایدن در عمل چنین نکرده است. او ابتدا باید به صراحت اعلام کند که تا زمانی که گزینه متعارفی وجود داشته باشد، ایالات متحده برای نابودی اهداف خود از سلاح هسته‌ای استفاده نخواهد کرد.
آمریکا همچنین باید سازوکاری را که در آن رئیس‌جمهوری این کشور به‌تنهایی تصمیم به حمله نظامی به یک کشور دیگر می‌گیرد را تغییر داده و یک نظام تصمیم‌گیری جامع‌تر ایجاد کند تا قانونی‌بودن فرمان حمله به نحو مطلوب‌تری محرز شود.
علاوه بر این، آمریکا باید معیارهای خود را برای ارزیابی قانونی‌بودن حمله هسته‌ای، تغییر داده و مشخص کند که آیا واقعاً هیچ امتیاز نظامی ارزش از بین رفتن جان صدها هزار غیرنظامی بی‌گناه را دارد؟ آمریکا باید به این سؤال پاسخ دهد که چه زمان و به چه دلیلی سلاح هسته‌ای را به سلاح متعارف ترجیح می‌دهد.
آمریکا باید بازنگری در این استانداردها را نه با هدف توجیه حمله خود به هیروشیما و ناگازاکی، بلکه به نحوی انجام دهد که مطمئن باشیم چنین حمله‌ای دیگر هرگز تکرار نخواهد شد."
310310