با روش جدید دانشمندان، مدت‌زمان ماندگاری اطلاعات ذخیره‌شده و همچنین مدت‌زمانی که این اطلاعات می‌توانند در دسترس باشند، در مقایسه با مدت‌زمان ماندگاری اطلاعات ذخیره شده در حافظه‌های ساخت دست بشر، به میزان بسیار زیادی بیشتر است.
چنانچه از مولکول‌های DNA به‌عنوان فضای ذخیره‌سازی اطلاعات استفاده شود، می‌توان داده‌ها را برای هزاران سال حفظ کرد. در ضمن این مولکول‌ها برخلاف حافظه‌هایی که به دست انسان تولید می‌شوند، نیازی به تعویض ندارند! تنها مشکل ذخیره‌سازی اطلاعات روی DNA، محدودیت در حجم قابل ذخیره‌سازی روی آن است.
گروهی از پژوهشگران آمریکایی موفق به ساخت تراشه‌ای شده‌اند که با استفاده از آن می‌توانند میزان حجم قابل ذخیره‌سازی روی مولکول‌های DNA را ۱۰۰ برابر حجم قابل ذخیره‌سازی توسط سایر روش‌های موجود کنند. در ضمن درصورت استفاده از این تراشه، مدت‌زمان لازم برای ذخیره کردن این حجم بیشتر از اطلاعات، با مدت‌زمان لازم برای ذخیره‌سازی اطلاعات روی DNA توسط سایر روش‌ها یکسان می‌شود.