به گزارش«اطلاعات آنلاین»، وجیهه تیموری در یادداشتی در ضمیمه آفتاب مهتاب روزنامه اطلاعات نوشت: همه ما پیش از آن‌که مدرسه برویم و نوشتن یاد بگیریم، با مدادهای رنگی می‌نویسیم.
هر کودکی که مداد را با فشار انگشتان ظریفش روی کاغذ یا دیوار یا لباس خودش می‌چرخاند، می‌خواهد یک چیزی بکشد که فهم آن برای ما گاهی سخت می‌شود. خط‌های کج و معوج او، پر از احساس و حرف و آواز و صدا هستند؛ برای همین است که با خودش زمزمه می‌کند و با همه توان خط‌خطی می‌کند و لذت می‌برد.
هرچه نقاشی‌ها، مشخص‌تر و واضح‌تر می‌شوند، پیام آن‌ها هم روشن‌تر می‌شود.
از روی نقاشی‌های یک کودک یا نوجوان می‌توان احساسش درباره دیگران، وضعیت محیطی که زندگی می‌کند، آرزوها و امیدها و ترس‌ها و حسرت‌هایش و حتی نگاهش به زندگی و آنچه درباره خودش فکر می‌کند را فهمید و تحلیل کرد.
جادوی نقاشی، مثل جادوی موسیقی است که در هر سنی و هر دوره‌ای بر انسان‌ها اثر می‌گذارد.
نقاشی، زبان روح آدمی است، پیش از آن‌که چگونه حرف‌زدن یا چگونه نوشتن را بداند. نقاشی‌کردن می‌تواند یک کودک را سرگرم کند و نقاشی دیدن می‌تواند یک بزرگسال را متحیر و شگفت‌زده کند.
فکر نکنید که نقاشی مربوط به دوره کشف کاغذ یا اختراع قلم و آبرنگ و ماژیک و مدادرنگی و … است؛ نه!
نقاشی‌کردن، قدیمی‌ترین و جذاب‌ترین هنر روی زمین است و آغاز آن به دوره نئاندرتال‌ها می‌رسد. وقتی اجداد ما از روی درخت پایین آمدند و زندگی روی خاک و درون غار را آغاز کردند، وقتی انسان‌ها هنوز خط و زبان و کلمه نداشتند، وقتی هیچ آدمی روی زمین کسی و چیزی را با اسم صدا نمی‌کرد، وقتی هنوز مادران نمی‌توانستند برای فرزندانشان لالایی یا قصه بخوانند و هیچ صدایی از گلو خارج نمی‌شد مگر فریادها و آواهایی گنگ و نامفهوم شبیه حیوانات؛ نقاشی وجود داشت و همان انسان‌های نخستین با ابزارهایی که در اختیار داشتند، تصاویری از خودشان و محیط زندگی‌شان روی دیوارهای سنگی غارها و کوه‌ها می‌کشیدند.
اولین نقاشی‌ها
قدمت اولین نقاشی کشف شده به ۴۲هزار سال پیش برمی‌گردد.
دو تا از معروف‌ترین نقاشی‌های انسان‌های نخستین در غار لاسکائوکس ( لاسکوئه) فرانسه و غار آلتامیرا در اسپانیا قرار دارند. جالب اینجاست که هر دو غار و نقاشی‌هایشان به‌طور اتفاقی توسط کودکان کشف شدند. بیشتر نقاشی‌هایی که انسان‌های نخستین روی دیواره‌های غارها کشیده‌اند، صحنه‌های شکار و تصویر گاو ، گوزن ، اسب، زرافه و ماموت است. در برخی موارد جدیدتر، تصویر کاسه و بشقاب و وسایل زندگی هم دیده می‌شود.
قدیمی‌ترین آثار نقاشی یافت‌شده در ایران نیز مربوط به دوران نوسنگی (حدود هشت هزار سال قبل از میلاد) است که بر صخره‌های غار «دوشه» در دره‌ای در منطقه کوهدشت لرستان ترسیم شده‌اند. این نقاشی‌ها صحنه‌های رزم و شکار با تیر و کمان و اسب، بز کوهی و سگ را نشان می‌دهند که به شیوه‌ای ساده و با ترکیبات مواد رنگی قرمز اخرایی، سیاه و اندکی زرد توسط انسان‌های غارنشین خلق شده‌اند.
همان نقش‌های ساده روی دیوارهای سنگی؛ داستان زندگی انسان، تنوع زیستی حیوانات و گیاهان، پیدایش قبایل و تمدن‌ها و بسیاری دیگر از یافته‌های ارزشمند علمی را برای ما تعریف کرده‌اند.
ما کتاب حیات روی زمین را از روی مشق‌های ساده انسان‌های نخستین نوشتیم و قدم به قدم و صفحه به صفحه تا امروز پیش آمدیم و قلم به دست آیندگان می‌دهیم تا داستان زمین را ادامه دهند.
آفرین به اجداد نقاشمان که درباره خودشان برای ما نوشتند.
آفرین به فرزندان امانتدارشان که این مشق‌ها را می‌خوانند و می‌دانند که باید مانند ثروت خانوادگی، حفظ کنند.
آفرین بر ما که هرجا، زبان و کلمه از بیان حالمان ناتوان باشد؛ با هنر و نماد و رمز و خلاقیت، به یکدیگر پیام می‌دهیم.