به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از دیلی‌میل، پس از برخورد کشتی تایتانیک با کوه یخ در اقیانوس اطلس شمالی در ۱۴ آوریل ۱۹۱۲، بیش از ۱۵۰۰ نفر - حدود ۷۰ درصد از مسافران کشتی - به طرز غم‌انگیزی جان باختند. اما جسد حدود ۱۱۶۰ مسافر هرگز پیدا نشد. پس چه اتفاقی برای آنها افتاد؟
عکس‌های جدید از کشتی غرق‌شده کفش‌ها و بطری‌های شامپاین متعلق به سرنشینان کشتی را نشان می‌دهد و میل‌آنلاین، با کارشناسان در مورد نظر آنها درباره مسافران ناپدید شده گفت‌وگو کرده است.
جیمز دلگادو، باستان‌شناس و مورخ دریایی که خود به سمت کشتی غرق‌شده غواصی کرده، گفت که ممکن است چیزی شبیه به بقایای انسانی هنوز در داخل باقیمانده این کشتی غرق شده وجود داشته باشد.
دلگادو گفت: «دانشمندان فکر می‌کنند که این امر ممکن است، اما ما چیز زیادی درباره اعماق اقیانوس نمی‌دانیم.»
از ۲۲۲۴ سرنشین تایتانیک، حدود ۱۵۱۷ نفر بر اثر غرق‌شدن کشتی در ساعات اولیه ۱۵ آوریل، کمتر از سه ساعت پس از برخورد با کوه یخ، جان خود را از دست دادند.
حدود ۳۴۰ جسد با جلیقه‌های نجات در سطح اقیانوس کشف شد، اما ۱۱۶۰ جسد ناپدید شدند و دیگر هرگز دیده نشدند. در میان آنها بنجامین گوگنهایم تاجر آمریکایی، توماس پیتر اوکانر مهماندار کشتی متولد لیورپول و ادوارد اسمیت ناخدای کشتی بودند.
دلگادو گفت که حتی دندان‌ها پس از دوره‌های طولانی در کف اقیانوس که عمدتا پر از حیات میکروبی مانند باکتری‌ها است، حل می‌شوند. او دو سفر به بقایای تایتانیک در سال‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۱۰ انجام داده و آن را «مکانی بسیار بیدارکننده و قدرتمند» نامیده است.
دلگادو، معاون ارشد شرکت باستان‌شناسی «SEARCH Inc» گفت: «نشانه‌های قانع‌کننده‌ای آن‌جا می‌بینید که به معنای این است که در نهایت مسافران به همین جا رسیده‌اند. جفت‌های کفشی که آن‌جا است، یادآوری ملموسی از زندگی‌های از دست‌رفته است.
یک عکس ترسناک از چکمه‌ای که در کنار چیزی مانند یک کت افتاده و توسط ظروف سفالی احاطه شده است، در سال ۲۰۰۴ منتشر شد و تنها نمونه‌ای از اموال شخصی در بقایای تایتانیک است که دیگر صاحبی ندارد. دلگادو گفت که با چنین اقلام فیزیکی باید با احترام رفتار کرد، طوری که گویی آنها خود اجزای انسانی هستند.
به گفته «RMS Titanic Inc» شرکتی که حقوق لاشه کشتی را در اختیار دارد، ۱۱۱ سال پس از فاجعه، در جست‌وجوهای اکتشافی در تایتانیک، بقایای انسانی پیدا نشد.
جیمز کامرون، کارگردان فیلم پرفروش سال ۱۹۹۷، بیش از ۳۰ غواصی به کشتی تایتانیک انجام داده و در واقع ساعت‌های بیشتری از خود کاپیتان اسمیت، در کشتی گذرانده است.
او قبلا به نیویورک تایمز گفته بود: «ما لباس‌ها و کفش‌هایی دیدیم که نشان می‌دهد آن‌جا جسدی وجود داشته است، اما ما هرگز باقیمانده جسد انسانی را ندیدیم.»
لاشه کشتی تایتانیک در حدود ۴ هزار متر در اعماق اقیانوس اطلس قرار دارد. اجساد توسط موجودات دریایی در این عمق، از جمله ماهی‌ها و سخت‌پوستان مانند میگو و همچنین باکتری‌ها، خورده و تجزیه شده‌اند.
موجوداتی که با این اکوسیستم منحصربه‌فرد زیر آب سازگار شده‌اند، پوست و بافت انسان را مصرف می‌کنند، اما استخوان چطور؟ پروفسور جان کاسلا، دانشمند پزشکی قانونی در دانشگاه فناوری آتلانتیک اسلایگو در ایرلند، گفت که استخوان در آب شور به سرعت تجزیه می‌شود.
او گفت: «استخوان از ماده معدنی به نام هیدروکسی آپاتیت ساخته شده که در درجه اول از کلسیم و فسفات و البته بسیاری از مولکول‌های کوچکتر دیگر تشکیل شده است. آب اقیانوس به انحلال این ماده معدنی استخوان و البته پروتئین‌های آلی شکننده متصل‌کننده استخوان‌ها کمک می کند.»
پروفسور کاسلا گفت که ممکن است استخوان‌های انسانی حتی پس از ۱۰۰ سال در خرابه‌ها باقی بماند، اما این امر بستگی به سطح نمک، pH آب و اثرات میکروارگانیسم‌ها دارد.
کاسلا گفت: «ممکن است استخوان‌های زیادی باقی مانده باشد، اما آنها به قدری در داخل و اطراف لاشه شکسته کشتی پراکنده و با گل و لای پوشیده شده‌اند که شناسایی آنها بسیار دشوار است.»
حیات دریایی، استخوان‌ها را به عنوان یک مخزن کلسیم می‌بیند که باید از آن استفاده کرد.
لاشه کشتی تایتانیک تا سپتامبر ۱۹۸۵، بیش از ۷۳ سال پس از غرق شدن، پیدا نشد.
به گفته پروفسور کاسلا، حتی در یک محیط سرد و کم اکسیژن مانند کف اقیانوس، تجزیه اجساد کند می‌شود، اما متوقف نمی‌شود. چه آنها آن‌جا باشند و چه نباشند، یافتن بقایای انسان در محوطه اطراف تایتانیک غرق‌شده، احتمالا به زیردریایی‌های تحقیقاتی نیاز دارد تا بخش‌هایی از کشتی غرق‌شده را خراب کنند، که البته این اتفاق نمی‌افتد چون از انجام آن منع شده‌اند.