حقیقتا مفهوم خالص سازی از آن دست از مفاهیمی است که هنوز نتوانسته‌ایم آن‌را به درستی تعریف و یا شرایط خاص برای آن منظور کنیم. اما اگر یکدستی به این معنا باشد که باید سایر جناح‌ها را به‌هر قیمتی حذف کنیم نتیجه آن چیزی می‌شود که الآن شاهد آن هستیم. یکدستی در شرایطی که به حضور سلایق نیار است، مفهومی ندارد. به‌نظر می‌رسد نه تنها در چنین شرایطی، نتایج مثبتی را عاید و حاصل جامعه نمی‌کند، بلکه می‌تواند به برخی بحران‌ها دامن بزند. یکدستی زمانی مفهوم پیدا می‌کند که همه چیز ایده‌آل باشد و اگر سلیقه مخالفی باشد و در جهت عکس آن عمل کند، وجود آن مضر به منافع ملی باشد.
اما واقعیت این است ما در زمان و شرایطی هستیم که مشکلات اقتصادی از یک سو و بخش اشتغال و معیشت مردم با چالش‌های جدی روبه‌رو است و درحال حاضر همه در دولت برای خود دست می‌زنند و هورا می‌کشند و این در حالی است که وقتی به جامعه رجوع می‌کنند می‌بینند عکس آن وجود دارد. یعنی وقتی از دولت در مورد موفقیت‌های اقتصادی صداهایی می‌شنویم، نتیجه بر این است که باید اوضاع اقتصادی بهتر باشد، ولی وقتی در جامعه همه از وضع موجود شاکی هستند و این برمی‌گردد به همسویی و یکدستی و نبود صداهای مخالف و اعتراضات. اما این را هم شاهد هستیم که به‌نوعی صدای خود جناح همسوی دولت در مجلس نیز در آمده است، البته این بدان معنا نیست که آن‌ها قبلا نمی‌دانسته‌اند مشکلاتی وجود دارد. از این‌رو شاهدیم با نزدیک شدن به انتخابات، صدای نیروهای همسوی آنان نیز درآمده و نمایندگان مجلس به‌نوعی با توجه به رسیدن به شرایط انتخاباتی، دوباره معترض شده‌اند.
من همه را متهم نمی‌کنم، ولی قسمتی از انتقادها به دولت، دقیقا به‌همین موضوع بر می‌گردد؛ مجلس ما باید مجلسی پویا باشد، ضمن این‌که باید معتقد به شرع، عرف، نظام و حاکمیت باشد و در راستای اهداف نظام حرکت کند. اما به‌هر حال اگر جایی نیاز به تذکر و بلند کردن صدایی هست، باید آن موقع به‌درستی وارد عمل شوند که این به‌معنای عدم همسویی و مخالفت با دولت نیست، بلکه جزو وظایف نمایندگان مجلس است که باید در هر مقطع نظارت قانون خود را اعمال کنند. لذا به‌نظر می‌رسد یکدستی برای شرایط ایده‌آل و خاص است که زمینه‌های آن هم فعلا فراهم نیست، ضمن این‌که یکدستی در برخی سیاست‌های نظام همواره در همه مجالس وجود داشته، منهای برخی اتفاقات خاص که فعلا قصد پرداختن به‌آن را ندارم.