اکبر ایرانی: نمایشگاه کتاب با تمام فراز و فرودها، نقایص و کاستی‌ها، در چارچوب نظام، به یک پدیدۀ ملی و همگانی تبدیل شده. جشنواره‌ای است برای همۀ اقشار، طیف‌ها و جناح‌ها. خرد و کلان، دانشگاهی و حوزوی خاطره‌های شیرینى از این نمایشگاه دارند.
اگر اوضاع زمانه وفق مراد جمعی نیست و جمعی هم بر اسب مراد راکبند، نباید مردم را وجه‌المعارضه قرار داد. آنکه شل حجاب است می‌آید و آنکه عامل به “واما بنعة ربک فذکر” هم هست، حضور می‌یابد. اینکه عده‌ای که خود زمانی برگزار کنندۀ همین جشنواره بوده‌اند، به بهانۀ حمایت از کتابفروشان، تحریم را ترغیب می‌کنند، سابقۀ مدیریت خود را زیر سؤال برده‌اند.
خطر روزافزون دوقطبی سازی در جامعه که دور نیست دامن فرهنگ و هنر را هم بگیرد، در این ایام جلوه و بروز داشت. شرکت نکردن سلیبریتی‌ها و مشاهیر صنعت کم‌جان نشر، کاممان را تلخ کرد. هر چند معتقدم اهل فرهنگ و هنر که با دل و جان این حرفه را برگزیده‌اند، دوقطبی شدنی نیستند، اما کار نشر علاوه بر این که برای ناشر و کتابفروش، کسب‌وکار است و چرخ اقتصاد نشر باید بگردد، یک رسالت است.
رسالت ناشر با رسالت نویسنده گره خورده و نویسنده دوست دارد که زحماتش در نمایشگاه دیده شود و مخاطبانش به‌رغم گرانی کتاب و اقلام نشر، از نان شب می‌زنند که نان جان به کام برگیرند، پس ترغیب به محروم کردن مردم و پدیدآورنده، کار پسندیده‌ای نیست.
صبر بسیار بیاید تا کاستی‌ها برطرف شود و امور به اصلاح گراید و فرجام خوش‌تر کتاب، با ارزانی کاغذ دیده آید.