برخلاف آنچه اکثر مردم فکر می‌کنند، تولید ناخالص داخلی به شما نمی‌گوید که دولت کشورتان در طول یک سال چقدر درآمد داشته است. در عوض، به شما می‌گوید که همه افراد در آن سال در داخل مرزهای کشور -از کارمندانی که وقت خود را می‌فروشند تا کسب‌وکارهایی که محصولات یا خدماتی را می‌فروشند- چه مقدار تولید کرده‌اند و این چیزی است که GDP اندازه‌گیری می‌کند. اساساً ارزش تمام کالاها و خدمات نهایی را که در یک دوره زمانی معین در مرزهای یک کشور تولید شده‌اند، جمع می کند. دولت از همه این مشارکت‌کنندگان اقتصادی مالیات می‌گیرد و درآمدی که هر سال به دست می‌آورد کل تولید ناخالص داخلی نیست، بلکه درصدی از آن است. پولی که دولت شما در هر سال به دست می آورد، درآمد دولت نامیده می شود، اما از آنجایی که خیلی‌ها هنگام ارزیابی عملکرد یک کشور از تولید ناخالص داخلی صحبت می کنند، جای تعجب نیست که افراد عادی این دو اصطلاح را با هم اشتباه بگیرند. آنچه باید به خاطر بسپارید این است که درآمد دولت چیزی است که دولت به دست می آورد، در حالی که تولید ناخالص داخلی چیزی است که همه افراد در داخل مرزهای یک کشور در مجموع به دست می‌آورند. بنابراین تا زمانی که مقامات دولتی دیوانه نشوند تا مالیات‌ها را به صددرصد افزایش دهند، تولید ناخالص داخلی همیشه بیشتر از درآمد دولت خواهد بود.
