خودکفایی اقتصادی در توصیف کشوری به کار می‌رود که می‌تواند بدون تجارت بین‌المللی زنده بماند. اگر این کشور با میل خود این کار را انجام دهد و از تجارت با کشورهای دیگر امتناع کند، آن را اقتصاد بسته می‌نامیم، یا به عبارتی نقطه مقابل اقتصاد باز. تنها کشوری که امروزه به آن نزدیک شده است، کره شمالی است، اما حتی آنها هم در مقداری تجارت بین‌المللی عمدتاً با چین شرکت می‌کنند. در حال حاضر، حتی اگر یک کشور بتواند اقتصاد بسته‌ای داشته باشد، آیا این کار باید انجام شود؟ بیایید فرض کنیم کشور A دارای مقدار زیادی نفت برای استخراج ارزان است، اما زمین‌هایش بیابانی است و برای کشاورزی مناسب نیست. در حالی که کشور B شرایط عالی برای کشاورزی دارد اما نفت بسیار کمتری دارد و حتی استخراج آن سخت و گران است. اگر آنها به اندازه کافی بلندپرواز باشند، کشور A می‌تواند راهی برای تغذیه شهروندان خود بیابد و کشور B می تواند نفت خود را استخراج کند. اما آیا منطقی نیست که هر کشوری در هر چیزی که برای تولید آن مجهزتر است، تخصص داشته باشد؟ اکثر کشورها موافق هستند و به همین دلیل تمایل دارند به وضعیت ۱۰۰ درصد تجارت آزاد نزدیکتر باشند تا ۱۰۰ درصد خودکفایی. با این حال، در مواردی به دلایل امنیت ملی، مثلاً برخی صنایع کلیدی نظامی به یک روش فکری مبتنی بر خودکفایی متوسل می‌شوند.
- رسانه تصویری «فردای اقتصاد» برای آموزش این مفاهیم کلیدی به تهیه و دوبله ۱۰۰ ویدئوی کوتاه (بین یک تا ۲ دقیقه) از محتواهای معتبر علمی مبادرت کرده است.
- تماشای این ویدئوها، قدرت تجزیه و تحلیل مباحث اقتصادی و پیش‌بینی تحولاتی همانند تورم، شوک‌های اقتصادی، فراز و فرود قیمت‌ها و حباب بازارها را برای همه افراد افزایش می‌دهد.