جماران نوشت: حجت الاسلام سید هادی خامنه‌ای دبیرکل مجمع نیروهای خط امام در نشستی با گروهی از دانشجویان و دانشگاهیان گفت: یکی از شاخص‌های رسیدن به اینکه که آیا می‌شود در انتخابات شرکت کرد یا نه؟! این است که ببینیم کاندیداهای این طرف(اصلاح طلبان) را تأیید صلاحیت می‌کنند یا نمی‌کنند. اما به نظر بعضی‌ها این شاخص کافی نیست و معتقدند ولو اینکه انتخابات با حضور فعال نمایندگان ما هم باشد و به فرض اکثریت مجلس هم با ما باشد، نمی‌تواند کاری کند؛ همان طوری که در مجلس ششم نتوانستند کاری کنند و فقط حرف زدند.
مهمترین محورهای اظهارات سیدهادی خامنه ای را می خوانید:
*درباره اپوزیسیون زیاد مطالعه، بررسی و تحلیل نکنید و عیب‌هایشان را نگویید؛ چون عیب‌هایشان را برطرف می‌کنند و پیروز می‌شوند. دو طرف دارند با هم می‌جنگند و شما سعی داشته باشید خودتان را تقویت کنید.
* فعال بودن اقلیت می‌تواند اثرگذار باشد ولی اگر اکثریت هم باشند ولی فعال نباشند؛ مثل مجلس ششم که فقط حرف زدند. چهار سال می‌آیند و می‌روند و از این چهار سال‌ها زیاد داشته‌ایم.
* تصور نشود که حضور در قدرت کارساز است. حضور در قدرت چطوری؟ با رفتن به مجلس؟! مجلس قدرت نمی‌آورد. از هیچ بهتر است اما فکر نکنیم مسأله تمام است. رئیس جمهور هم همین طور است؛ کما اینکه رئیس جمهور ما در دوره اصلاحات هم به آن صورت نتوانست کاری انجام بدهد.
* خداوند متعال معجزه‌ای به نام اینترنت را به ما داده و هوش مصنوعی هم عن قریب دارد می‌آید که همه را ترسانده است؛ او هم کارهایی می‌کند که بشر باید بنشیند و تماشا کند. در این شرایط بهترین و ممکن‌ترین کار «آگاهی بخشی» است.
*باید با زبان مردم حرف زد.فقط تندگویی و صریح‌گویی کافی نیست؛ البته آن یک قسمتی از مسأله است اما اینکه فکر کنیم یک کسانی می‌خواهند مستقیم انگشت‌شان را در چشم فلانی فرو کنند، به لحاظ شهامت قابل ستایش است اما کافی نیست.
*منطق درست و حسابی تنها سلاحی است که هیچ کس نمی‌تواند در مقابلش ایستادگی کند. ما باید این را یک کمی مجهز کنیم.
*بنده رکورددار روزنامه‌های توقیف شده هستم و چهار روزنامه به نام‌های «جهان اسلام» و «حیات‌نو» دوره اول تا سوم پشت سر هم توقیف شد. خیلی از روزنامه‌ها را هم بعضی کسانی که امروز شما آنها را خودی حساب می‌کنید تعطیل کردند. جهان اسلام در زمان آقای هاشمی توقیف شد.
*یک سری اشتباهات از خود ما در گذشته سر زده که امروز داریم بابت همان اشتباهات مجازات می‌شویم. تا به این اشتباهات اعتراف نکنیم کاری درست نمی‌شود. چون اگر اعتراف نکنیم معنایش این است که می‌خواهیم این اشتباهات را تکرار کنیم.
* متأسفانه یکی از آفت‌هایی که ما داشته‌ایم این است که در دوره‌های مختلف یک سری افرادی مبتدی در سیاست میدان‌دار شدند و مثلا هنوز نیامده آخر مقصد را نگاه می‌کردند؛ باید قدم به قدم و پله به پله بالا رفت.