مرصاد جعفری: فوتبال ایران یکشنبه گذشته روز پرحاشیه ای را پشت سرگذاشت. اگر ازحساسیت بالای دربی سرخابی ها در روزهای پایانی لیگ برتر و رقابت فشرده مثلث قهرمانی یعنی پرسپولیس، استقلال و سپاهان و امتیازات نزدیک این ۳ تیم بگذریم دو مسأله تکراری اما پراهمیت بازهم حاشیه ایجاد کرد:
موضوع اول، اعتراضات نسبت به قضاوت و تصمیمات تیم داوری دربی بود. البته نه فقط برای مهمترین بازی لیگ بلکه در سایر رقابت های این فصل، موضوع داوری همواره از حاشیه ساز ترین موضوعات فوتبال باشگاهی ایران بوده است که گل سر سبد آن در دربی شکوفا شد و جای خالی سیستم کمک داور ویدیویی (VAR) بیش از گذشته احساس شد.
از ویدیوی تعقیب داوران بازی توسط سرمربی استقلال و اعتراض شدید وی به تیم داوری بعد از پایان بازی گرفته تا چند صحنه مشکوک در بازی دربی (که اگر مجهز به VAR بودیم طیف وسیعی از مشکلات داوری و اعتراضات حل می شد)، همچنان شاهد حواشی زننده و مصاحبه های تند و خشن هستیم وایضا در مورد سایر بازی ها هم این شرایط برقرار است.
حال تحت چنین شرایطی متولیان امر چه زمان اقدام اساسی و فوری انجام خواهند داد؟ به نظر می رسد در این زمینه طبق عادات قبلی حتی اقدام «دقیقه نودی» هم صورت نگرفته است و باشگاه ها زیان های سنگینی را بابت اشتباهات در قضاوت متحمل می شوند. ضمن اینکه حواشی ضد فرهنگی و ورزشی هم روی ناپسند دیگر ماجراست.
این در شرایطی است که در پایین ترین سطوح فوتبالی دنیا و لیگ هایی که حتی یک بار هم اسامی تیم های آنها در سایت های معتبر به چشم نیامده است، کمک داور ویدیویی وجود دارد.
پر واضح است که در صورت تجهیز استادیوم ها به VAR تیم های داوری هم با طیب خاطر تمرکز خود را به قضاوت بازی معطوف می کنند و اصطلاحا پشتشان گرم است. برای مثال قضاوت دربی، نقطه عطفی برای دوران داوری یک فرد است اما در دربی سرخابی ها، فشار و استرس بالای بازی، برای داوران جانکاه است!
در چنین شرایطی ضرورت دارد همه ورزشگاه های میزبان تیم های لیگ برتری به VAR تجهیز شوند و استفاده محدود به چند ورزشگاه قطعا مشکلات دیگری را در پیش خواهد داشت و عدالت ورزشی برای سایر تیم ها رعایت نخواهد شد و باب مسائل و حواشی دیگر باز خواهد شد.
موضوع دوم به وضع آشفته ورزشگاه آزادی و تصمیم دقیقه نودی سازمان لیگ و سایر نهادهای تصمیم گیرنده برای پذیرش تماشاگران دربی برمی گردد که ماحصل آن چیزی جز هرج و مرج، درگیری و آشفتگی بیرون و داخل استادیوم نبود.
ابتدا اعلام شد که فقط ۱۵ هزارنفر، از نزدیک تماشاگر دربی خواهند بود و در یک اقدام دقیقه نودی لحظاتی قبل از شروع بازی در استادیوم باز شد و شاهد ورود انبوه تماشاگران به داخل ورزشگاه بودیم. در میان جمعیت بودند افرادی که بلیت نداشتند و از کریدورهای غیر معمول وارد ورزشگاه شدند، یا افرادی که با قیمت های نجومی بلیت های «غیر قابل فروش!» را از بازار سیاه خریداری کردند.
حال پرسش اینجاست که اگر ورزشگاه تاب پذیرش جمعیت بیش از ۱۵ هزار نفر را داشت، چرا شورای تامین و مسئولین امر از هفته ها قبل تصمیمی نگرفتند و اعلام نکردند یا اگر استادیوم آزادی از نظر امنیتی و نظر امکانات و ایمنی، توانایی پذیرش این جمعیت را نداشت، چنانچه اتفاقی رخ می داد مسئولیت آن با چه نهاد و شخصی بود؟
ضمن اینکه که عدم حضور بانوان در مهمترین بازی فصل لیگ در ورزشگاه هم از مصادیق تصمیمات دقیقه نودی بود…