به گزارش «اطلاعات آنلاین»، داگلاس جنتیل، روانشناس دانشگاه ایالتی آیووا، چندین دهه است که روی موضوع اعتیاد بازی‌های ویدیویی مطالعه کرده است.
این محقق آمریکایی در اولین مطالعات خود در سال ۱۹۹۹ در این زمینه، سعی کرده بود نشان دهد که اعتیاد به بازی‌های ویدیویی یک چیز واقعی نیست، اما در سال‌های بعد و ادامه تحقیقات و مطالعاش اعتراف کرد که در این زمینه اشتباه می‌کرده است.
طبق تحقیقات او، تقریباً ۸.۵ درصد از کودکانی که در ایالات متحده بازی‌های ویدیویی انجام می‌دهند معتاد هستند. او اعداد مشابهی را در سراسر جهان یافت.
او معتقد است اگرچه محققان مختلف در سراسر جهان ممکن است مشکل را تا حدودی متفاوت تعریف کنند، یا سؤالات مختلفی را در کشور‌های مختلف با کودکانی با سن متفاوت بپرسند، اما نتایج تقریباً یکسانی در سراسر جهان پیدا خواهیم کرد.
او می‌گوید: یک عامل خطر برای اعتیاد، دسترسی است؛ و با زیاد شدن بازی‌های ویدیویی دسترسی به این بازی‌ها راحت‌تر شده و نوجوانان به راحتی با آن‌ها بازی می‌کنند. به همین دلیل است که می‌بینیم که اختلال بازی اینترنتی به یک مشکل بزرگ تبدیل شده است، زیرا در حال حاضر، نه تنها تقریباً همه یک کامپیوتر دارند، و تقریباً همه یک سیستم بازی ویدیویی در خانه خود دارند.
مارک گریفیث، روانشناس رسمی و مدیر واحد تحقیقات بین المللی بازی در دانشگاه ناتینگهام ترنت معتقد است که اعتیاد به دریافت پاداش مداوم در حین انجام یک بازی خلاصه می‌شود – چه این پاداش‌ها، هجوم فیزیکی ناشی از شکست رکورد و دریافت امتیاز بالا باشد، یا پاداش روانی دانستن اینکه بازی استراتژیک شما به موفقیت شما کمک کرده است.
او می‌گوید: بیشتر این پاداش‌ها – حداقل تا حدی – غیرقابل پیش‌بینی هستند. ندانستن زمان رسیدن پاداش بعدی، برخی از بازیکنان را در بازی نگه می‌دارد.
اما اینکه چگونه می‌توانید بگویید که «لذت سالم از بازی چیست و اعتیاد چیست؟» هیچ تعریف جهانی از اعتیاد وجود ندارد، اما جنتیل یک ویژگی کلیدی را برجسته می‌کند که راهنمای پاسخ به این پرسش است که «آیا بازی‌های ویدئویی واقعا اعتیادآورند یا خیر؟». اومی‌گوید: اعتیاد باید چیزی باشد که در واقع به زندگی شما آسیب برساند و اگر بازی‌های ویدئویی به نحوی باشد که چه به لحاظ کمی و چه به لحاظ کیفی به زندگی شما آسیب برساند، بله، اعتیادآور است.