روزه داری و رژیم غذایی ناشتا می‌تواند خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را کاهش دهد.
به گزارش تِک اکسپلوریست، پژوهشگران در اولین مطالعه به نحوه پردازش و استفاده از گلوکز پس از خوردن غذا پرداختند. مداخلات غذایی که شامل محدودیت کالری متوسط است، یک راهکار ثابت برای مدیریت وزن و کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ است. روزه متناوب که به عنوان دوره‌ای از روزه داری با روز‌های غذا خوردن آزادانه ترکیبی، تعریف می‌شود، به عنوان جایگزینی برای محدودیت کالری محبوبیت یافته است. با این حال، آزمایش‌های کمی، استفاده از زمان بندی وعده‌های غذایی را در طول روز در «روزه داری» در نظر گرفته اند که ممکن است یک محدودیت باشد.
یک مطالعه جدید یک رویکرد جدید روزه داری متناوب به همراه غذا خوردن با زمان محدود اولیه ایجاد کرده است. دانشمندان دانشگاه آدلاید و مؤسسه تحقیقات بهداشتی و پزشکی استرالیای جنوبی دو رژیم غذایی را با هم مقایسه کرده‌اند: یک رژیم ناشتا با محدودیت زمانی و یک رژیم غذایی با کالری کم. آن‌ها می‌خواستند تعیین کنند که کدام یک برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ مفیدتر است.
پروفسور لئونی هیلبرون در دانشکده پزشکی آدلاید، نویسنده ارشد دانشگاه آدلاید، گفت: «پیروی از یک رژیم غذایی ناشتا با محدودیت زمانی و متناوب می‌تواند به کاهش احتمال ابتلا به دیابت نوع ۲ کمک کند. افرادی که به مدت سه روز در طول هفته روزه می‌گرفتند و در آن روز‌ها فقط بین ساعت ۸ صبح تا ۱۲ ظهر غذا می‌خوردند، پس از ۶ ماه تحمل بیشتری نسبت به گلوکز نسبت به افرادی که رژیم روزانه و کم کالری داشتند، نشان دادند. شرکت کنندگانی که رژیم روزه داری متناوب را دنبال می‌کردند به انسولین حساس‌تر بودند و همچنین کاهش بیشتری در چربی‌های خون نسبت به کسانی که رژیم کم کالری داشتند، تجربه کردند.
این مطالعه شامل بیش از ۲۰۰ شرکت کننده از استرالیای جنوبی در مطالعه ۱۸ ماهه بود. شرکت کنندگان در هر دو رژیم روزه داری متناوب با محدودیت زمانی و رژیم کم کالری کاهش وزن مشابهی را تجربه کردند. نویسنده اول شیائو تونگ تئونگ، دانشجوی دکترای دانشگاه آدلاید گفت: «این بزرگترین مطالعه در جهان تا به امروز است و اولین مطالعه‌ای است که برای ارزیابی نحوه پردازش و استفاده بدن از گلوکز پس از خوردن غذا انجام شده است، که نشانه بهتری برای خطر ابتلا به دیابت نسبت به آزمایش ناشتا است.»
نتایج این مطالعه به شواهد رو به رشدی اضافه می‌کند که نشان می‌دهد زمانبندی وعده‌های غذایی و توصیه‌های روزه داری، مزایای سلامتی رژیم غذایی با کالری محدود را، مستقل از کاهش وزن، که ممکن است در عمل بالینی تأثیرگذار باشد، افزایش می‌دهد.