به گزارش «اطلاعات آنلاین» مجلس یادبود کیومرث پوراحمد، فیلمساز فقید کشورمان صبح امروز یکشنبه ۲۰ فروردین‌ماه در مسجد جامع شهرک غرب برپا شد که طی آن پرویز پرستویی خطاب به هنرمندان و مسئولان فرهنگی توصیه‌ها و انتقادهایی را درباره نوع برخورد با جامعه هنری و هنرمندان مردمی مطرح کرد.
در ادامه گزیده‌ای از اظهارات پرویز پرستویی را به نقل از ایسنا می‌خوانید:
*هفت ماه است که بعضی افراد مطالبی را مطرح می‌کنند مبنی بر این‌که باید در کنار مردم بود، در حالی که هنرمند همیشه دغدغه مردم را دارد و هنرمندی مانند کیومرث پوراحمد از قبل از انقلاب در کنار مردم بوده و تنها هم بوده و هرگز موج سوار نبوده است.
*او هرگز خود را آلوده نکرد. اخیرا عده‌ای خطاب به هنرمندان می‌گویند چرا کنار مردم نیستید و من خطاب به آنها می‌گویم شما هفت ماه است که این دیالوگ را برقرار کرده‌اید. اما کسی مانند پوراحمد سال‌ها قبل در کنار مردم ایستاد و تاوان آن را هم داد. ما بلد نیستیم هرکاری بکنیم و هر جایی برویم.
*تسلیت نمی‌گویم و از عنوان روان‌شاد هم استفاده نمی‌کنم زیرا همسرش این جملات را دوست ندارد. در این وضعیت ما باید مراقب خانواده آن عزیز و خانواده سینما باشیم چون به اندازه کافی چوب خورده‌ایم تا جایی که در کوچه و خیابان از هنرمند بودن خود شرم می‌کنیم.
*یادمان نرود که بعد از ساخت آخرین فیلم‌های پوراحمد چه برخوردی با او کردیم. اگر شرایط اجتماعی سبب می‌شود یک هنرمند فیلم ضعیفی بسازد، نباید به او بی‌احترامی کنیم. یادمان نرود با بزرگانی همچون داریوش مهرجویی چه کردیم و بعد از نمایش فیلم‌هایشان چگونه آنان را هو کردیم اما حالا داریم به هنرمندی مانند کیومرث پوراحمد احترام می‌گذاریم. امروز کدام یک از ما از ناصر تقوایی خبر دارد؟ آخرین بار کی از او یاد کرده‌ایم ، چه دولتمردانی که به هنرمندان بی‌مهری می‌کنند و چه ما به عنوان جامعه هنری.
*خانه سینمای ایران ۵۰۰۰ عضو دارد و هر که در مسند مسئولیت می‌نشیند، باید به این نیروها افتخار کند چرا که به پشتوانه آنها می‌تواند بسیاری کارهای بزرگ را به انجام برساند. حالا که کیومرث پوراحمد اینگونه از میان ما رفته، به خانواده‌اش احترام بگذاریم و نگران خانواده هنری باشیم. شما را به هر دینی که اعتقاد دارید، قسم می‌دهم که هوای یکدیگر را داشته باشید. هرچند ما ۵۰۰۰ نفریم، اما تنهاییم.
*با شنیدن این واژه کهیر می‌زنم. این چه بحثی است که در کشور ما راه افتاده چون اصلا متعلق به جامعه ما نیست و با این واژه مدام به جامعه هنری نقد می‌کنیم. چرا در فضای مجازی مدام برای همدیگر تعیین تکلیف می‌کنیم. خوب است که به سخنان آقای پوراحمد که در فیلم‌های مستند او مطرح شده، گوش بدهیم و به تک تک آنها عمل کنیم؛ یکدیگر را رها نکنیم. همه ما یک خانواده‌ایم. در هر خانواده‌ای اشکالاتی وجود دارد اما یکدیگر را از ریشه نزنیم و به بزرگ‌ترهایمان احترام بگذاریم. اگر آنها امروز در بعضی مراسم‌ها حاضر نمی‌شوند، به این دلیل است که حرمت‌شان را نگه نداشتیم.
*هرجا که دولت و مردم خواهان انجام کاری هستند، هنرمندان را فرا خوانده‌اند و امروز هم باید به آنان بقبولانیم که ما جامعه هنری می‌توانیم خیلی کارها انجام بدهیم.
*از آقای اسماعیلی عذرخواهی می‌کنم که مدت کوتاهی بعد از حضور ایشان بر مسند مسئولیت این سخنان را مطرح می‌کنم. اما به ایشان هم گفته‌ام شما ۵۰۰۰ سینماگر را در کنار خود دارید و می‌توانید دوره درخشانی داشته باشید. شما چهار سال مستاجر ما هستید. اگر عملکرد خوبی داشته باشید، این مدت را تمدید می‌کنیم، اگر نه، ما مالک هستیم و می‌مانیم اما بگذارید این رفاقت وجود داشته باشد. این روزها آرام کردن فضا کار دشواری شده است ولی اجازه بدهید کنار هم این کار را انجام بدهیم.
*جامعه سینمایی که در میان مردم دیده شده، نمی‌تواند به هر کاری روی بیاورد یا هر رفتاری انجام بدهد. این جامعه به سختی می‌تواند روزگار بگذراند چون با مردم عادی که در کوچه و خیابان هستند، تفاوت دارد. هوای این جامعه را داشته باشید و شرایط دشوار اعضای آن را درک کنید. ما مردم را خندانده‌ایم و گریانده‌ایم و از آنها حمایت کرده‌ایم و حالا باید از خودمان حمایت کنیم.