به گزارش«اطلاعات آنلاین»، مرحوم حجت الاسلام سید محمود دعایی در خاطره ای درباره اجرای برنامه رادیویی در دوران مبارزات مردمی علیه شاه در عراق گفت: یک روز حاج آقا مصطفی به من گفت:عراقی ها پیشنهاد داده اند که ما هم از امکانات رادیویی آن ها بهره برداری کنیم. آیا شما آمادگی دارید که این کار را بکنید و اصلا مصلحت می دانید؟
گفتم: امکان فوق العاده ای است که آدم بتواند هر روز 15 تا 20 دقیقه با مردم وطنش در تماس باشد و حرف بزند. اما ریسک است و سخن از رادیوی بغداد و رژیم بعث عراق در میان است. ما باید با خود آقا مشورت کنیم و با اجازه ایشان کار کنیم. چون ممکن است تبعات کار متوجه ایشان هم بشود.
حاج آقا مصطفی گفت: استدلال خوبی است اما به هر حال این کار یک حرکت ریسک گونه است. یعنی نمی دانیم که سرانجامش چه خواهد شد، ممکن است تبعات منفی داشته باشد. اگر ما بخواهیم از امام بپرسیم، وقتی ایشان در جریان گذاشته باشیم، درصورت موافقت اما با آن چه که پیش بیاید دامن ایشان را خواهد گرفت. اما اگر ایشان در حقیقت هیچ اطلاعی نداشته باشند و ما از پیش خودمان این کار را کرده باشیم، چنانچه موفق بود ایشان در آینده آن را تایید خواهند کرد و در مسیر اهداف ایشان خواهد بود. اگر هم موفق نبود ایشان بینه و بین الله حجت دارند که اصلا روحشان خبر ندارد و از تبعات این جریان مصون می ماند. بنابراین ما کار را شروع می کنیم و ثمرات آن را یکی – دو ماهه می سنجیم. اگر انتخاب پسندیده ای بود و استقبال شد امام تایید خواهند کرد، اگر نه متوقف می کنیم و تبعات آن دامن خود ما را خواهد گرفت.
من استدلال حاج اقا مصطفی را پذیرفتم و به بغداد رفتم. در بخش رادیوی خارجی بغداد، هر روز به مدت 20 دقیقه و گاهی حتی نیم ساعت برنامه اجرا می کردیم. از این برنامه فقط من و حاج آقا مصطفی خبر داشتیم و هیچ کس دیگرخبر نداشت.
بالاخره برنامه ها را شروع کردیم. هر روز برنامه روز بعد را آماده می کردم و یکسری اخبار خوب و دست اول در آن می گنجاندم.این برنامه تحت عنوان نهضت روحانیت در ایران پخش می شد.انعکاس آن در ایران هم بسیار خوب بود و موج وسیعی ایجاد کرد.
به طوری که اکثریت آزادی خواهان خوشحال شدند و برنامه های آن را دنبال کردند.
دربرنامه های این رادیو بیانیه ها و اعلامیه های امام خوانده می شد. نوارهای سخنرانی امام پخش می شد. از مبارزین گمنام که در زندان ها بودند و از شهدا یاد می شد. به هر حال حرکتی علیه رژیم ایجاد می کرد و شور و شوق مبارزین را افزایش می داد.
مخالفین امام و نهضت روحانیت و ایادی رژیم شاه بعد از این جریان به دست و پا افتاده بودند و می خواستند به هر قیمتی که هست علیه این حرکت فعالیت کنند.
بعضی ها خدمت امام رسیدند و گله می کردند که دوستان شما می روند و از رادیوی بعثی ها حرف می زنند و این صحیح نیست.
امام کنجکاو شدند و از حاج آقا مصطفی جریان را پرسیدند. حاج آقا مصطفی گفت: بله یک پیشنهاد این چنین مطرح شد و فلان کس را من فرستادم. امام برای من پیغام فرستادند که آیا برنامه هایی را که تا به حال اجرای کردی، نوشته ای. گفتم: بله. من 3 ماه اول برنامه را نوشته بودم.
برنامه یکی دو ماه اول را مرتب و منظم کرده و خدمت ایشان بردم. ایشان مروری کردند و بعد مرا خواستند و فرمودند که من برنامه ها را دیدم. مجموعا خوب بود، اما دو تذکر دارم. یکی این که سعی کنید مبالغه نکنید و دروغ هم نگویید.حقیقت را بگویید و اضافه هم نگویید.