حامد خانجانی در یادداشتی برای «اعتمادآنلاین» نوشت: برنامه‌ریزی‌های با جنبه‌های اجتماعی شاید کمتر مورد توجه افراد باشد. با توجه به اینکه بخشی از مشکلات و البته مطالبات ما در زمینه‌های عمومی و جامعه ایجاد می‌شود مناسب است تا نسبت به نقش و عملکرد خود در عرصه‌های اجتماعی نیز تامل و برنامه‌ریزی داشته باشیم.
حامد خانجانی در یادداشتی برای «اعتمادآنلاین» نوشت:
تعطیلات ابتدای سال نو فرصت مناسبی است که برای سال پیش رو برنامه‌ریزی‌های اساسی داشته باشیم و به این پرسش پاسخ دهیم که در حوزه‌های فردی، خانوادگی، حرفه‌ای (کاری) و اجتماعی چگونه فعالیت‌ها و اقداماتی منجر به رشد و توسعه ما خواهد شد؟
اغلب افراد معمولاً برنامه‌ریزی‌های مالی، کاری و بعضاً خانوادگی در ابتدای سال دارند. اینکه مثلاً پس‌انداز خود را افزایش دهند یا با اندوخته‌شان در زمینه مشخصی سرمایه‌گذاری کنند. کسب و کارشان را توسعه دهند. با شرکت در دوره‌های آموزشی شغلی موجب ارتقا و ترفیع موقعیت حرفه‌ای خود شوند. یک زبان خارجی جدید یاد بگیرند یا آنچه پیش‌تر آموخته‌اند افزایش و گسترش دهند. برخی افراد به دنبال آموختن یک رشته ورزشی، یک زمینه هنری یا یک مهارت جدید می‌روند. برخی برای مسافرت‌های داخلی یا خارجی در طول سال برنامه‌ریزی می‌کنند. برخی کاهش یا افزایش وزن‌شان با انواع رژیم‌های غذایی و فعالیت‌های ورزشی را پی‌گیری می‌کنند. برخی در پی تغییر محل سکونت از خانه‌ای به خانه دیگر، از منطقه‌ای به منطقه دیگر یا از شهری به شهر دیگر هستند. برخی افراد برنامه‌ریزی برای مطالعه دارند اینکه چه کتاب‌هایی را حتماً در طول سال مطالعه کنند. برخی در پی تحصیل در یک رشته تحصیلی جدید و یا ادامه رشته تخصصی خود در مقطعی بالاتر هستند. افراد با طبع و خلق و خوی معنوی برای رشد این جنبه از شخصیت خود نیز برنامه‌ریزی‌هایی متناسب انجام می‌دهند. اینکه مثلاً یک عادت بد را ترک یا یک خصیصه خوب در خود ایجاد کنند. این موارد نمونه‌هایی از انواع برنامه‌ریزی‌های شخصی، مالی، شغلی و خانوادگی است که کم و بیش در اکثر افراد می‌توان دید یا سراغ گرفت.
اما برنامه‌ریزی‌های با جنبه‌های اجتماعی شاید کمتر مورد توجه افراد باشد. با توجه به اینکه بخشی از مشکلات و البته مطالبات ما در زمینه‌های عمومی و جامعه ایجاد می‌شود مناسب است تا نسبت به نقش و عملکرد خود در عرصه‌های اجتماعی نیز تامل و برنامه‌ریزی داشته باشیم. اتفاقات سال گذشته و شکل‌گیری اعتراضات گسترده اجتماعی به خصوص بستر مناسبی برای اندیشیدن، به نقد کشیدن، تقویت و یا اصلاح نقش هر یک ما در جامعه است. به نظر می‌رسد هر یک از ما در مواجهه با مشکلات اجتماعی می‌بایست روش صحیح مطالبه‌گری را بیاموزیم. مقصود فراستخواه جامعه‌شناس در مصاحبه‌ای با روزنامه اعتماد پس از اعتراضات پاییز سال گذشته اظهار داشته است: «سرمایه‌های فرهنگی و انسانی در ایران ارتقا پیدا کرده اما در ازای آن سرمایه‌های نهادی و ساختاری افزایش نیافته است. سیستم رسمی کشور، سازمان اداری و بروکراسی حرفه‌ای شایسته‌گری ایران را به هم ریخته است؛ استقلال نهادی دانشگاه و مشارکت دانشگاهیان را به هم زده است. از سازمان اجتماعی (تشکل‌های مدنی، سندیکاها و...) هم قلمرو‌زدایی شده است. سازمان صنفی و محلی و رسانه‌ای هم دچار مشکلات فراوانی شده‌اند. چرا این اتفاقات افتاده است؟ چون دولت می خواهد بر همه بخش‌ها سیطره پیدا کند. برای وحدت ملی، انسجام ملی، حفظ تمامیت ارضی، برای اینکه ایران سری میان سرها داشته باشد، توسعه پایدار داشته باشد و... نیازمند تعامل مثبت هستیم. تعاملی توام با گذشت، عفو، گفت‌وگو و هم‌شنوی. این سرزمین بزرگ است، تمدن بزرگی داشته و ملتی با این حافظه فرهنگی و تمدنی حیف است که از مسیر توسعه پایدار، رشد و انسجام ملی دور شود. دیگر زمان آن رسیده به جای خشم فروخورده، مشارکت گسترده ایجاد کرد.»
بر اساس اظهارات این جامعه‌شناس به نظر می‌رسد برنامه‌ریزی درست در حوزه اجتماعی برای هر یک از ما حضور و مشارکت بیشتر در فعالیت‌های اجتماعی و تمرین کار جمعی است. عضویت و حضور در تشکل‌ها و انجمن‌های صنفی و حرفه‌ای، تشکیل شبکه‌های اجتماعی با موضوعات مختلف همچون کتابخوانی و ورزش‌های همگانی، انجام کار داوطلبانه در سازمان‌های مردم نهاد با زمینه‌های مختلف کاهش فقر، اشتغال‌زایی، امدادرسانی، زیست محیطی و غیره یکی از راه‌های افزایش مشارکت‌های اجتماعی است. هر یک از ما به تناسب وقت و علاقه‌مان می‌توانیم در یک یا چند نهاد مدنی فعالیت داشته باشیم. باید در مسیر انسجام ملی حرکت کنیم. مدارا و محبت خود را در عرصه اجتماع افزایش دهیم. اگر از حاکمان انتقاد می‌کنیم به سبب نحوه حکمرانی و اداره کشور، خود نیز باید در جهت کاهش معایب و افزایش و تقویت جنبه‌های مثبت فردی و اجتماعی حرکت کنیم. باشد که به خواست خدا سال خوبی پیش رو داشته باشیم.