کسب تنها سهمیه قایقرانی ایران در المپیک ریو، کسب مدال برنز در مسابقات آسیایی ۲۰۱۴ اینچئون و مدال برنز قهرمانی آسیا در سال ۲۰۱۶ گوشه ای از مهم ترین مدال ها و افتخارات مهسا جاور است.
او که چهار سال از ورزش قهرمانی فاصله گرفت، بار دیگر بازگشت قدرتمندی به جهان قایق رانی داشت و در مسابقات آسیایی سال جاری شرکت کرد و مدال طلا را بر گردن خود انداخت.
جاور در مسابقات قهرمانی روئینگ جهان در بخش D قهرمان شد و همچنین موفق شد قهرمان روئینگ تک نفره سنگین وزن زنان ایران شود تا نشان دهد در این ۴ سال از ورزش فاصله جدی نگرفته است. مهسا جاور این روزها بیشتر از همیشه نگاه هدف مندی به آینده دارد و قصد دارد حضور درخشانی در المپیک پاریس داشته باشد.
در گفتگویی که با مهسا جاور داشتیم، از ۴ سال غیبت او، برگشت اش و نگاهی که به آینده خود دارد پرسیدیم، همین طور جویای شرایط و امکانات در این رشته و مسائل برگزاری لیگ زنان شدیم. در ادامه این گفتگو را می خوانید:
یک سری اتفاقات و دلایل شخصی و اردویی بود که هر دو با هم باعث شد که من یک چهار سالی را از ورزش قهرمانی فاصله گرفتم. دلیل خاص دیگری نداشت.
خب من الان یک و نیم سال است که برگشتم و در حال تمرین هستم، موفق شدم در قهرمانی آسیا مدال طلا کسب کنم. الان دارم خودم را برای مسابقات آسیایی آماده می کنم و انشالله بعد از آن برنامه خیلی خوبی برای المپیک داریم. انشالله این فرصت پیش بی آید که دوباره در المپیک حضور پیدا کنم و این بار نتیجه بهتری بگیرم. در زمانی که نبودم مشغول تمرینات خودم بودم.
در المپیک توکیو که من استراحت بودم و نبودم و نازنین ملایی نماینده ایران بود و فوق العاده کار کرد. الان هم با نازنین تمرین می کنیم و امیدوار هستیم که بتوانیم جایگاه، رنگینگ و زمانمان را بهتر بکنیم و بتوانیم اتفاق خیلی بهتری را در المپیک پاریس رقم بزنیم.
از نظر تجهیزات، من ۱۲ سال است که ملی پوش هستم و ۱۲ سال است که دارم می گویم ما از نظر تجهیزات خیلی عقب هستیم. حتی از یک کلوب ساده در یک کشور آسیایی دیگر هم عقب تریم. ولی تلاش و غیرت قایقرانان ایرانی نشان داده است که ما با همین شرایط هم می توانیم روی قله آسیا بایستیم و قهرمان آسیا هم می شویم. در جهانی هم در اعزام اخیری که داشتیم توانستیم در رقابت با کشورهای اروپایی رنکینگ خوبی کسب کنیم و رقابت خوبی داشته باشیم. این نشان نشان می دهد در سال های آینده می توانیم به مدال جهانی دوباره فکر کنیم و انشالله در المپیک هم درخشش داشته باشیم.
زمانی که من وارد شدم این رشته تازه یک سال و نیم بود که وارد ایران شده بود. سال ۸۸ یک استعداد یابی در مدارس انجام شد که برای تیم های هیئت های استان و انتخابی تیم ملی بود. قد من هم بلند بود و آن ها هم دنبال فرد قد بلند بودند. من انتخاب شدم و از آن جا مسیر من تغییر کرد و بعد از ۶ ماه انتخاب شدن و به تیم ملی رسیدم. تمرینات خودم را آغاز کردم و دیگر ۱۲ سال است که در این رشته فعالیت می کنم.
نه، چون هزینه شخصی به آن معنا وجود ندارد. قایق و پارو و همه از طرف فدراسیون است. شخص خودش هزینه زیادی نمی کند و برای همین جزو رشته هایی است که خیلی هزینه بر نیست.
ما الان ۲ سال است که این مسابقات را در ایران برگزار می کنم، این دومین سال بود که برگزار شد. می شود گفت که شروعش خیلی خوب است. همین که شروع شده راضی کننده است. به هر حال این منبع درآمدی برای ورزشکاران می شود و تنها راه درآمد ورزشکار است. البته متاسفانه قرارداد های ما هنوز بسیار پایین است. یعنی آن امکانات و پتانسیل واقعی به همین دلیل دیده نمی شود. اسپانسرها بسیار کم شده اند، بودجه ای که برای قایقرانی می آید بسیار ناچیز و پایین است. امیدوار هستیم که این روند کمی تغییر کند و قایقرانی جزو رشته هایی باشد که بچه هایش حداقل یک درآمد متوسطی داشته باشند.
ما برای بازی های آسیایی برای بهترین رتبه می رویم. چون من به هر حال مدال نقره و برنز این مسابقات را دارم و طلا را می خواهم. همه تلاشمان را می کنیم که این اتفاق خوب برای قایقرانی ایرانی بیفتد.
۲۵۱۲۵۴