خبرگزاری مهر، گروه بین الملل- وداد زاده بغلانی: نیازی به یادآوری نیست که تصمیم لغو عضویت ایران در کمیته حقوق زنان سازمان ملل متحد نتیجه سلطه ایالات متحده بر مجامع بین المللی است که معمولاً از طریق متحدان غربی خود و کشورهایی که تحت سیطره خود دارد از آن به عنوان ابزاری برای فشار بر کشورهایی که از تسلیم شدن در برابر این سلطه امتناع می‌ورزند و در خط مقدم این کشورها ایران قرار دارد، استفاده می‌کند.
همچنین نیازی به یادآوری نیست که تصمیم آمریکا نقض آشکار منشور ملل متحد است، زیرا ایران کرسی خود را از طریق انتخابات دموکراتیک به دست آورده است و هیچ کشوری حق ندارد عضویت ایران را سلب کند. بنابراین این یک تصمیم غیر دموکراتیک است و باعث شد که «استفان دوجاریک» سخنگوی سازمان ملل از تقبل این مسئولیت طفره برود و آن را تصمیم کمسیون اجتماعی و اقتصادی که دبیر کل سازمان ملل متحد هیچ نقشی در آن ندارد، معرفی نماید. جالب اینجاست که برای اتخاذ چنین تصمیمی با اداره حقوقی سازمان ملل مشورت نشده است.
چیزی که از موارد فوق نمایان می‌شود این است که آمریکا وقتی سعی می‌کند به عنوان مدافع حقوق بشر در ایران به ویژه زنان ظاهر شود، در واقع دنیا را به سخره می‌گیرد، زیرا این کشور به کمک متحدین خود در طول چند دهه اخیر، تحریم حداکثری - چنانچه خودشان توصیف می‌کنند - را بر مردم ایران اعمال کرده اند، تا جایی که حتی ورود دارو به ایران را ممنوع کرده و باعث مرگ هزاران بیمار ایرانی شده اند.
ایران که عضویت آن در کمیته حقوق زنان توسط آمریکا، کشورهای ناتو و حامیان آنها لغو شده است، هیچ زمینه علمی، آموزشی، فرهنگی، سیاسی، ورزشی، هنری و اجتماعی برای مردان به استثنای زنان ندارد و زنان مانند مردان در تمامی این رشته‌ها بدون استثنا حضور پر رنگی دارند. در واقع ایران یکی از معدود کشورهایی است که در آن تعداد دانشجویان دختر از تعداد دانشجویان پسر در دانشگاه‌ها بیشتر است.
در همین رابطه خبرنگار مهر با نویسنده و تحلیلگر سیاسی آقای «حسین محمد الدیرانی» گفت و گویی انجام داده است که متن این مصاحبه در ادامه می آید:
* جدیت جمهوری اسلامی در تلاش برای ایجاد کانال‌های گفت و گو با همه کشورهای منطقه برای ارتقای همکاری‌های منطقه‌ای و ثبات امنیت و صلح در منطقه را چگونه می‌بینید؟
جمهوری اسلامی ایران از زمان پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷ و تا به امروز به طور جدی و مستمر در تلاش بوده است تا بهترین روابط سیاسی، دیپلماتیک، اقتصادی و فرهنگی را با تمامی کشورهای منطقه به منظور تقویت روابط منطقه‌ای برقرار کند. جمهوری اسلامی ایران به منظور گسترش همکاری، ثبات، امنیت و صلح در منطقه، دست برادری و دوستی را به سوی همه کشورهای منطقه به ویژه کشورهای اسلامی و عربی با صداقت و شفافیت تمام دراز کرده است. اما تحقق این امر با منافع آمریکایی و صهیونیستی در تضاد بوده و تداوم سلطه بر بسیاری از کشورهای منطقه از نظر سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و امنیتی را به خطر می‌اندازد، بنابراین متوجه می‌شویم که دولت آمریکا و رژیم صهیونیستی همواره در تلاش برای دامن زدن به مناقشات قومی، فرقه‌ای، مذهبی و سیاسی در منطقه و جلوگیری از دستیابی به وحدت و همکاری بین آنها هستند و این نهاد موقت صهیونیستی، امنیت و ثبات خود را مبتنی بر عدم همکاری و اتحاد بین کشورهای عربی و اسلامی می‌داند و البته دشمن در این زمینه به موفقیت‌هایی دست یافته است. بنابراین متوجه می‌شویم که بسیاری از کشورهای منطقه و حاکمان آنها جمهوری اسلامی را به جای اینکه دوست و متحد خود برای خیر، صلح و امنیت منطقه بدانند، آن را دشمن خود می‌بینند.
و در اینجا آیه شریفه زیر را یادآور می‌شوم:
«إنَّ ٱلشَّیْطَٰنَ لَکُمْ عَدُوٌّ فَٱتَّخِذُوهُ عَدُوًّا ۚ إِنَّمَا یَدْعُواْ حِزْبَهُۥ لِیَکُونُواْ مِنْ أَصْحَٰبِ ٱلسَّعِیرِ»
بنابراین رسانه‌های دشمن توانستند جای دوست و دشمن را در منطقه جابه جا کنند.
* پاسخ شما به اتهامات واهی حقوقی و اقدام سیاسی ناعادلانه در لغو عضویت جمهوری اسلامی در کمیته زنان سازمان ملل که برای سرپوش گذاشتن بر سیاست‌ها و رویه‌ها علیه زنان و اخلاق در کشورهای غربی صورت گرفت، چیست؟
اول: همه سازمان‌های وابسته به سازمان ملل سیاست زده هستند و بر پایه‌های اخلاقی، مذهبی، بشردوستانه و عدالت بنا نشده اند. کافی است به عملکرد این سازمان و حمایتش از موجودیت غاصب رژیم صهیونیستی در سرزمین عربی و اسلامی فلسطین نگاه کنید. سازمان ملل یک سازمان مشکوک، سیاسی، ناعادلانه و حیله گر است و مبانی ارزش‌های عادی انسانی را نمی‌شناسد.
دوم: نکته طنزآمیز این است که کشور دیکتاتوری مانند عربستان سعودی به درخواست لغو عضویت جمهوری اسلامی ایران در کمیته حقوق زنان سازمان ملل متحد رأی مثبت می‌دهد. و ما به چشم خود می‌بینیم که چگونه پلیس آمریکا با زنان آمریکایی با شدیدترین درجات خشونت، ظلم، تروریسم و قتل برخورد می‌کند، و همچنین می‌دانیم که رژیم دیکتاتوری در عربستان سعودی چگونه یک کارگر خارجی زن را به خاطر «لایک» یک پست مقاومت فلسطین در شبکه‌های اجتماعی، به ۱۵ سال زندان محکوم می‌کند.
سازمان ملل متحد بازیچه صهیونیست‌ها و آمریکایی‌ها شده است و تصمیمات آن ارزش مرکبی که برای چاپ و انتشار آن استفاده می‌کنند، ندارد. جایگاه زن در جمهوری اسلامی ایران بالاترین جایگاه زنان در جهان را به خود اختصاص می‌دهد، چرا که آنها مادر، مربی و پیشگام در تمام زمینه‌های صنعتی، بهداشتی، آموزشی، اداری، هنری، ورزشی، فرهنگی، سیاسی، ادبی و حتی میادین نظامی هستند. و درصد زنان فارغ التحصیل از دانشگاه‌های ایران بسیار بیشتر از مردان فارغ التحصیل شده است.
قطعنامه سازمان ملل تنها بخشی از جنگ جهانی است که کشورهای غربی به همراه برخی کشورهای منطقه علیه جمهوری اسلامی ایران برای تحمیل شرایط آمریکا در توافق هسته‌ای، تضعیف و فلج کردن این کشور از ادامه حمایت از جنبش‌های مقاومت در منطقه به راه انداخته اند.
** تروئیکای اروپایی همچنان به حمایت و اجرای کامل تحریم‌ها و سیاست‌های آمریکا علیه ایران در خصوص برجام ادامه می‌دهد، بعلاوه به لطف فشار آمریکا و فریب جامعه بین المللی، این کشورها از اجرای تعهدات خود در این توافق سرباز زدند. برخی معتقدند احیای توافق هسته‌ای تنها با پرداختن به ریشه‌های اصلی شرایط کنونی آن میسر است. وضعیت فعلی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
کشورهای اروپایی کاملاً تابع هژمونی آمریکا هستند و هیچ استقلالی در روابط خارجی خود ندارند و وزیر امور خارجه آمریکا وزیر امور خارجه همه این کشورها و البته رژیم صهیونیستی محسوب می‌شود و نه تنها هیچ کشور اروپایی جرأت ندارد حتی یکی از تعهدات مربوط به توافق هسته‌ای را اجرا کند، بلکه از تصمیمات آمریکا برای افزایش تحریم‌های ناعادلانه علیه جمهوری اسلامی ایران پیروی می‌کنند. ایالات متحده آمریکا حداکثر اطلاعات نادرست، فریب و تزویر را در سطح بین المللی انجام می‌دهد و وقایع دردناک اخیر در جمهوری اسلامی ایران تنها بخشی از جنگ نرم تحمیلی آمریکا و عواملش در منطقه است تا امنیت و ثبات ایران را بی‌ثبات و تضعیف کنند. این پروژه شیطانی با درایت رهبری جمهوری اسلامی ایران شکست خورد و دشمن به صحبت از احیای مجدد توافق هسته‌ای بازگشته است.
واضح است که برجام تنها با پرداختن به ریشه‌های اصلی وضعیت فعلی آن، یعنی خروج آمریکا از آن در ۸ می ۲۰۱۸، قابل احیا است. از زمان خروج، ایالات متحده تمامی تحریم‌های غیرانسانی و ناعادلانه را علیه ایران در سال ۲۰۱۸ مجدداً اعمال کرده است که نقض آشکار تعهدات قانونی صریح آن بر اساس قطعنامه ۲۲۳۱ سال ۲۰۱۵ است. علاوه بر این، به سیاست به اصطلاح «فشار حداکثری» خود علیه مردم ایران ادامه داده است.
همانطور که وزیر امور خارجه سابق آمریکا علناً و بی شرمانه اعلام کرد، هدف از این سیاست گرسنه کردن مردم ایران است. در واقع آمریکا از تحریم‌های اقتصادی به عنوان سلاحی در سیاست خصمانه دیرینه خود علیه مردم ایران استفاده کرده است. در این راستا، آمریکا به عنوان عضو دائمی شورای امنیت، با وقاحت تمام کشورهای عضو سازمان ملل را مجبور به نقض قطعنامه ۲۲۳۱ و یا مجازات کرده است و این رفتار در تاریخ سازمان ملل بی سابقه است.
با وجود تغییر دولت ایالات متحده در سال ۲۰۲۱، سیاست فشار حداکثری بدون تغییر باقی ماند. اگرچه دولت کنونی به طور مداوم شکست این سیاست را می‌پذیرد، اما همچنان به اجرای آن در مقیاس بزرگ‌تر و دقیق‌تر ادامه می‌دهد. همچنین لازم به ذکر است که سه کشور اروپایی عضو برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) به حمایت و اجرای کامل تحریم‌ها و سیاست‌های آمریکا علیه ایران ادامه می‌دهند. آنها مانند آمریکا از اجرای تعهدات خود در توافقنامه خودداری کرده اند.
ایران پس از شکست آخرین پروژه فتنه می‌تواند شرایط به حق و عادلانه خود را تحمیل کند و نباید تسلیم تهدیدات دشمنان شود، دشمنی که تاوان توطئه‌های خود علیه امنیت و ثبات جمهوری اسلامی ایران را خواهد پرداخت.