به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، جلال مقامی ۱۳۲۰ در تهران به دنیا آمد و کار حرفه‌ای‌اش را در ۱۷ سالگی آغاز کرد.
در زمانه‌ای که دوبله یکی از ارکان سینما بود او با آن صدای کم‌نظیرش بسیاری از شخصیت‌های سینمایی را در پرده نقره‌ای و قاب تلویزیون با ما مخاطبان آشنا کرد.
ما مخاطبان از رابرت ردفورد تا عمر شریف، از داستین هافمن تا ریچارد هریس، از آل‌پاچینو تا کلینت ایستوود و رابین ویلیامز... را با صدای او باور کردیم.
چه آن‌وقت که دکتر ژیواگو بودند چه آن زمان که پدرخوانده و...
در سال‌های سخت و پر گلوله ایران که شلیک‌ها از خرمشهر تا تهران از سردشت تا اصفهان نفیر می‌کشید او در قاب تلویزیون حاضر می‌شد تا جهان دیدنی را نشانمان بدهد. برنامه «دیدنی‌ها» تنها دیدنی آن روزگار بود که می‌توانست یک نسل را سرگرم کند.
او در سال‌هایی (دیدنی‌ها سال ۱۳۶۲ آغاز شد) که آراستگی به ضد ارزش تبدیل شده بود آراسته روبروی مردم می‌نشست و این خود دیدنی بود.
سریال لبه تاریکی تراز کارش بود، او به جای پدر که دخترش را به قتل رسانده‌اند صحبت کرد، مقامی کنش‌های شخصیت بازرس کریون را چنان با صدایش پیوند زد که کسی نمی توانست بین او و بازیگر نقش باب پک تمایزی قایل شود. او در سریال پوآور در نقش هستینگز و بسیاری شخصیت ها دیگر در آثار دیگر جان داد و باورپذیر کرد.
او یک‌بار برای حرفه‌ای که عمرش را برایش گذاشت بود گفت:
«بگذارید واقعیت را بگویم که با ادامهٔ روند فعلی چند سال آینده شاهد این اتفاق خواهیم بود که دوبلهٔ ایران از جایگاه رفیع خود را به سطح نازلی برسد.»
او که صدها فیلم ایرانی و خارجی را سرپرست گویندگان بود و دوبله کرد و به‌جای شخصیت‌هایشان حرف زد و به آنان جانی دوباره داد، در غروب ۶ آبان با این جهان و جهانی که ساخت بود به درود گفت و امروز ۸ آبان در قطعه هنرمندان بهشت زهرای تهران آرام گرفت.
۵۷۵۷