اختصاصی شبکه علمی ثریا- درباره یک سوسک سایبورگ قابل شارژ وقابل کنترل از راه دور به نام (Robo-bug) یک تیم بین المللی به رهبری محققان در (CPR)، سیستمی را برای ساخت سوسک های سایبورگ کنترل شده از راه دور طراحی کرده اند که مجهز به یک ماژول کنترل بی سیم کوچک هستند و توسط یک باتری قابل شارژ متصل به یک سلول خورشیدی تغذیه می شوند. با وجود دستگاه های مکانیکی و وسایل الکترونیکی فوق نازک و مواد انعطاف پذیری که در این حشرات به کار رفته به آنها اجازه می دهد که آزادانه حرکت کنند. این دستاوردها کمک می کند تا استفاده از حشرات سایبورگ به یک واقعیت عملی تبدیل شود.

محققان برای طراحی این مدل از بخشی از آناتومی حشرات و بخشی از ماشین های مکانیکی استفاده کرده اند. از این سیستم برای کمک به بازرسی مناطق خطرناک یا نظارت بر محیط استفاده می شود. با این حال، برای اینکه استفاده از حشرات سایبورگ عملی باشد، کنترل کننده ها باید بتوانند آنها را از راه دور برای مدت طولانی کنترل کنند. این امر مستلزم کنترل بی‌سیم در قسمت‌ پاها است که توسط یک باتری قابل شارژ کوچک تغذیه می‌شود. شارژ نگه داشتن باتری امری اساسی است. هیچ کس نمی خواهد یک تیم غیرقابل کنترل از سوسک های سایبورگ در اطراف شان پرسه بزنند. در حالی که امکان ساخت ایستگاه هایی برای شارژ مجدد باتری وجود دارد نیاز به بازگشت و شارژ مجدد می تواند ماموریت های حساس به زمان را مختل کند. بنابراین، بهترین راه‌حل گنجاندن یک سلول خورشیدی روی برد آنها است که بتواند به طور مداوم از شارژ ماندن باتری اطمینان حاصل کند.

گفتن این مطالب راحت تر از انجام دادن آنها است. برای ادغام این دستگاه‌ها در سوسکی که سطح محدودی دارد تیم تحقیقاتی نیاز به ماژول‌های سلولی خورشیدی آلی و فوق‌العاده نازک و یک سیستم چسبنده دارد که آنها را برای مدت طولانی به ماشین متصل نگه دارد و در عین حال امکان حرکات طبیعی را نیز فراهم کند. این تیم به رهبری(CPR) سوسک‌های ماداگاسکار را که تقریباً ۶ سانتی‌متر طول دارند آزمایش کردند. آنها ماژول کنترل بی سیم پا و باتری لیتیوم پلیمری را با استفاده از یک کوله پشتی طراحی شده مخصوص که از روی سوسک مدل ساخته شده بود به بالای بدن حشره روی قفسه سینه متصل کردند. این کوله پشتی از یک پلیمر الاستیک پرینت سه بعدی تهیه شده بود و کاملاً با سطح منحنی سوسک مطابقت داشت و به دستگاه الکترونیکی سفت و سخت اجازه می داد تا بیش از یک ماه به طور پایدار روی قفسه سینه نصب بماند.

ماژول سلول خورشیدی آلی با ضخامت ۰/۰۰۴ میلی متر در سمت پشتی شکم نصب شده بود. ماژول سلول خورشیدی آلی فوق نازک نصب شده روی بدنه توان خروجی ۱۷/۲ مگاوات را به دست می آورد که بیش از ۵۰ برابر بیشتر از توان خروجی دستگاه های مدرن جمع آوری انرژی در حشرات زنده است. سلول خورشیدی آلی بسیار نازک و انعطاف پذیر و نحوه اتصال آن به حشره برای تضمین آزادی عمل و حرکت ضروری بود. پس از بررسی دقیق حرکات طبیعی سوسک، محققان متوجه شدند که شکل شکم تغییر می‌کند و بخش‌هایی از اسکلت بیرونی روی هم قرار می‌گیرند. برای تطبیق با این امر، آنها بخش‌های چسبنده و غیرچسبنده را روی هم قرار دادند که به آن‌ها اجازه می‌داد تا خم شوند و همچنین چسبیده بمانند. هنگامی که لایه‌های سلول خورشیدی ضخیم‌تر مورد آزمایش قرار گرفتند یا زمانی که لایه‌ها به طور یکنواخت به هم متصل شدند سوسک‌ها دو برابر طول می‌کشیدند تا همان فاصله را طی کنند و وقتی روی پشت‌شان قرار می‌گرفت به سختی خودشان را جابه جا می کردند.

هنگامی که این اجزا به همراه سیم‌هایی که بخش‌های پا را تحریک می‌کنند در سوسک‌ها ادغام شدند سایبورگ‌های جدید مورد آزمایش قرار گرفتند. باتری به مدت ۳۰ دقیقه با نور شبه خورشید شارژ شد و حیوانات مجبور شدند با استفاده از کنترل از راه دور بی سیم به چپ و راست بپیچند. با توجه به تغییر شکل قفسه سینه و شکم در حین حرکت اولیه، به نظر می‌رسید یک سیستم الکترونیکی ترکیبی از عناصر سفت و انعطاف‌پذیر در قفسه سینه و دستگاه‌های اولترا درناحیه شکم طراحی مؤثری برای سوسک‌های سایبورگ باشد.  از آنجایی که تغییر شکل شکم منحصر به سوسک‌ها نیست، استراتژی آنها می‌توانست با سایر حشرات  یا شاید حشرات پرنده مانند سیکادا نیز در آینده سازگار شود.