آرام کردن و خواباندن نوزادان، گاهی به شکل عجیبی صبر و تحمل را از پدر و مادر می گیرد و آن ها را دچار استیصال می نماید. محققان ژاپنی برای رفع این معضل، روشی را پیشنهاد داده و با آزمایش علمی، آن را تایید کرده اند.
آرام کردن و خواباندن نوزادان، گاهی به شکل عجیبی صبر و تحمل را از پدر و مادر می گیرد و آن ها را دچار استیصال می نماید. محققان ژاپنی برای رفع این معضل، روشی را پیشنهاد داده و با آزمایش علمی، آن را تایید کرده اند.
به گزارش آی‌زندگی، اکثر والدین، وقتی نوزادانشان بیش از حد گریه کرده و نمی خوابند، احساس ناامیدی و سردرگمی عجیبی می کنند. حالا دانشمندان ژاپنی برای کمک به حل این مسئله، پژوهشی را انجام داده و دریافته اند که بهترین راهبرد برای آرام کردن نوزادان، در بغل نگه داشتن و راه رفتن با آن ها حداقل به مدت پنج دقیقه است.
به نقل از سیناپرس، پژوهشگران مرکز علوم مغز RIKEN در ژاپن می‌گویند: بسیاری از والدین از گریه‌های شبانه نوزادان رنج می‌برند. این موضوع اضطراب آور و ناراحت کننده، به‌ویژه برای والدین بی‌تجربه از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است، جایی که می تواند منجر به استرس شدید و حتی در برخی موارد، بدرفتاری با نوزاد گردد. آن ها در راستای یافتن راه حلی برای این موضوع، به بررسی واکنش نوزادان به حمل و قدم زدن پرداختند؛ واکنشی ذاتی که در بسیاری از پستانداران اصطلاحا آلتری یعنی آن هایی که بچه‌هایشان نابالغ هستند و قادر به مراقبت از خود نیستند مانند موش‌ها، سگ‌ها، میمون‌ها و انسان‌ها دیده می‌شود.
محققان مشاهده کردند: وقتی این حیوانات، نوزادان خود را برمی دارند و شروع به راه رفتن می کنند، بدن بچه های آن ها به نوعی مطیع می شود و ضربان قلبشان کند می گردد. محققان ژاپنی در پژوهش خود قصد داشتند اثرات واکنش حمل و قدم زدن را با موارد دیگری نظیر واکنش آرام در حین حمل، نگه داشتن بدون هرگونه حرکت مادر و یا تکان دادن نوزاد مقایسه کنند.
آن ها پاسخ ۲۱ نوزاد را در چهار وضعیت مقایسه کردند: در آغوش گرفته شدن توسط مادر و راه رفتن، در آغوش گرفته شدن توسط مادر به حالت نشسته، دراز کشیدن در تخت ساکن یا دراز کشیدن در تخت گهواره ای. تیم پژوهشی فوق دریافت وقتی مادر در حالی که نوزاد را حمل می کرد راه می رفت، نوزادان گریان آرام می شدند و ضربان قلب آن ها در عرض ۳۰ ثانیه کاهش می یافت. همچنین اثر آرام‌بخش مشابه مورد فوق زمانی رخ داد که نوزادان را در تخت گهواره‌ای قرار می‌دادند. ولی دو وضعیت دیگر تاثیر چندانی بر گریه و ناآرامی نوزادان نداشتند.
این یافته ها که در مجله Current Biology منتشر شده اند، نشان می دهند که نگه داشتن به تنهایی ممکن است برای آرام کردن نوزادان در حال گریه ناکافی باشد؛ موضوعی که با این فرض سنتی که در آغوش گرفتن نوزاد توسط مادر، ناراحتی او را کاهش می دهد، تناقض دارد. در عین حال، حرکت و قدم زدن، اثرات آرام بخش دارد و احتمالاً واکنش حمل و نقل را در کودک فعال می کند.
محققان البته با توجه به پاسخ‌های فیزیولوژیکی، از جمله تغییرات در ضربان قلب، هنگام ارتباط با مادر، تاکید دارند هنگامی که نوزادان از مادرشان جدا شوند، ممکن است سریعا هوشیار شده و از وضعیت اولیه خواب خارج شوند. لذا باید مدت طولانی تری را برای بغل کردن و قدم زدن تا عمیق تر شدن خوابشان اختصاص داد. آن ها بر اساس یافته های خود، روشی ترکیبی را برای تسکین و بهبود خواب در نوزادان گریان پیشنهاد می کنند. محققان فوق توصیه می کنند که والدین، نوزادان گریان را در آغوش بگیرند و پنج دقیقه با آن ها راه بروند و سپس پنج تا هشت دقیقه دیگر قبل از خواباندن نوزادان بنشینند و آن ها را در آغوش خود نگه دارند.