تابستان که می شود بساط بازار لباس فرم مدارس داغ می شود لباس فرم دانش آموزی که مدیران آموزش و پرورش می گویند اجباری نیست ولی گویا تجارت پنهان و گردش اقتصادی بالایی برای عده ای خاص دارد.
به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی خبرگزاری برنا، باور کنید لباس فرم مدارس و جامه دانش آموزی تجارت پنهان دارد؟ این سوال هم همواره وجود دارد که گردش مالی و اقتصادی این لباس ها چقدر است؟ چه کسی ناظر بر آن است؟ اصلا چرا باید لباس مدارس اجباری باشد؟
لباس فرم دانش آموزی که هیچگونه حقیی برای انتخاب کیفیت پارچه آن وجود ندارد و همه چیز آن دستوری است آیا می تواند رضایت اولیا و حتی دانش آموز را در بر داشته باشد؟
خبرنگار برنا از اولیا یکی از دانش آموزان در محله دلاوران تهران سوال کرد که چه میزان برای لباس فرم دانش آموز پرداخت کرده، او گفت: خرید روپوش به رنگ آبی 330 هزار تومان برای ما تمام شده است این در حالی است که مگر برای تهیه پارچه این روپوش چه میزان پارچه استفاده شده و چقدر دستمزد گرفته اند؟
همچنین مادر یک دانش آموز دختر کلاس اول مدرسه غیرانتفاعی که در محله مسعودیه تهران سکونت دارد برای خرید روپوش به رنگ صورتی 385 هزار تومان پرداخت کرده است.
مسعود ابراهیمی پدر یک دانش‌آموز تهرانی در منطقه ۱۷ هم گفت برای تهیه لباس فرم دخترش مبلغ ۳۵۰ هزار تومان را به یک تولیدی مستقر در سرای محله خانی‌آباد شمالی پرداخت کرده است.
*** لباس فرم برای دانش‌آموزان اجباری نیست
نکته جالب ماجرا آنجاست که مدیرکل آموزش و پرورش شهر تهران با بیان اینکه لباس فرم برای دانش آموزان اجباری نیست، گفت: خانواده‌ها هیچ الزامی به تهیه لباس فرم برای فرزندشان ندارند.
علیرضا کریمیان در این باره اظهار کرد: به همکاران ابلاغ و حتی توصیه کردیم چنانچه لباس سال گذشته کفاف می‌دهد و مناسب برای امسال است، دانش‌آموزان از همان لباس سال گذشته برای امسال به عنوان لباس فرم استفاده کنند.
وی تصریح کرد: اگر خانواده تمایل داشت، می‌تواند لباس فرم برای فرزندش تهیه کند اما اگر تمایل نداشت، لباس فرم اجباری نیست.
کریمیان در واکنش به این جمله که «مدارس به خانواده‌ها برای تهیه لباس فرم آدرس و مهلت می‌دهند»، گفت: معمولا مدیر مدرسه توافقی می‌کند و لباس یکسانی را طراحی می‌کنند و این را به صورت اختیاری به اولیا عنوان می‌کنند؛ اما اگر اولیا تمایل به خرید نداشته باشند، از نظر ما اشکالی ندارد.
***آیا سلطان روپوش داریم؟
وقتی با چند تن از اولیا صحبت کردیم آنها این گلایه را از آموزش و پرورش داشتند که چرا نظارتی در این زمینه وجود ندارد؟ مگر نمی توان از ظرفیت هنرستان ها و زندانیان در دوخت روپوش استفاده کرد؟ مگر نمی توان از ظرفیت کلاس های خیاطی و دوره های مختلف دوخت که در مساجد و پایگاه های بسیج برای کاهش هزینه ها استفاده است؟ آیا باز هم پای دلالان و سودجویان مطرح است؟
مسئولان مدارس کشور در پایه‌ها و مقاطع مختلف تحصیلی، سال‌هاست که برای ایجاد نظم و ترتیب در مدارس، لباس واحد و یک دستی را برای دانش‌آموزان پیشنهاد می‌دهند؛ این در حالیست که آموزش و پرورش مصوبه خیلی خاصی مبنی بر پوشش یک‌دست در مدارس ندارد.
برخی مدارس برای کاهش هزینه‌ها و سردرگمی خانواده‌ها، به بستن قرارداد با چند تولیدی اقدام می‌کنند و خانواده دانش‌آموزان نیز با مراجعه به این تولیدی برای فرزندشان لباس فرم دانش‌آموزی را تهیه می‌کنند.
اما گاهی اوقات ارجاع خانواده به تولیدی خاص به کاهش هزینه نمی‌انجامد بلکه لباس فرم دانش‌آموزی با قیمت به مراتب بالاتر عرضه می‌شود.
*** نظارت بر نرخ روپوش فراموش شده
به نظر می رسد نرخ گذاری لباس فرم مدارس به موضوعی سلیقه ای تبدیل شده است ولی قطعا برخی اولیا و خانواده هایی که توان خرید لباس جدید برای دانش آموزان ندارند هم وجود دارد.
این در حالی است که برخی مدیران و مسئولان آموزش و پرورش هدف اصلی اجرای طرح ساماندهی لباس فرم دانش آموزان را ترویج فرهنگ ساده زیستی، فرهنگ ایرانی اسلامی با پوشش درست، نظم پذیری و جلوگیری از فرهنگ نظام طبقاتی اعلام کرده اند اما آیا با این نحوه قیمت ها و عدم نظارت بر نرخ گذاری روپوش مدارس، هدف های ترسیم شده قابل تحقق است؟
نکته جالب توجه اینکه برخی مدیران و مسئولان ارشد آموزش و پرورش درباره اجبار اولیا برای خرید روپوش دانش آموزی اعلام کرده اند که استفاده از روپوش مدارس در اختیار شورای مدارس است؛ هیچگونه فشار و اجباری به خانواده ها وارد نمی شود.
*** تجارتی پرسود لباس فرم مدارس
یکی از والدین دانش‌آموزان در منطقه ۱۰ تهران هم می‌گوید: در کوچه مدرسه‌ای که پسرم را ثبت‌نام کرده‌ام سراسر مدارس مقاطع مختلف فعالیت دارند و طی پرس‌وجویی متوجه شدیم تمام مدارس خانواده‌ها را به خرید لباس فرم الزام کرده‌اند من دوره‌های تحصیلی دیگر را نمی‌دانم، اما مطلع هستم امسال در دوره ابتدایی ۸ میلیون و ۷۹۰ هزار و ۲۵۴ نفر در سراسر کشور ثبت‌نام کرده‌اند که اگر تنها نیمی از این دانش‌آموزان به‌طور میانگین ۲۰۰ هزار تومان بابت لباس فرم پرداخت کرده باشند، رقمی معادل ۸۷۹ هزار و ۲۵ میلیون و ۴۰۰ هزارتومان می‌شود!
و این گوشه کوچکی از تجارت لباس یونیفرم در آستانه فصل بازگشایی مدارس است! این در حالی است که اگر دانش‌آموزان مقاطع بالاتر و لباس‌های گران‌تر را محاسبه کنیم، رقم جابه‌جا شده در این بخش بسیار چشمگیر و قابل تأمل خواهد بود.
این سوال وجود دارد که چه کسی و یا کسانی پشت لباس فرم مدارس و اجبار دانش آموزان به پوشیدن روپوش واحد و یک رنگ وجود دارد؟ گردش مالی این کار چقدر است ؟ آیا اجبار والدین به خرید لباس فرم دانش آموزی می تواند تاثیر در روحیه فرزند داشته باشد؟ این در حالی است که برای دهه های مختلف پدر و مادرهای همه ما بدون روپوش و لباس فرم واحد به مدرسه رفتند و هیچ اتفاق خاصی هم رخ نداد.
این سوال را هر ساله در تابستان می پرسیم اما گویی گوش شنوایی برای آن وجود ندارد.
انتهای پیام/